[RPG] Hell hath no Fury O1 - Speeltopics

Hell hath no Fury

Na de dood kan de mens naar de hel of de hemel gaan, waar het aan ligt of je goed of slecht bent geweest. In de hel verblijven de mensen die grotendeels slecht zijn geweest, echter zullen ze nadat ze dood zijn gegaan in demonen veranderen. Als je echter goed bent geweest, zal je naar de hemel mogen en in een engel veranderen. Alle herinneringen zullen verloren gaan. Je zult geen mensen meer herkennen, je weet ook niet meer wie je familie was en je leeft alleen in de hel of hemel met de anderen. Het is een soort nieuw begin, echter zal je naar je gemene of goede daden gaan leven en niks meer herinneren van je vorige leven.
      Er bestaat echter al eeuwenlang vragen of er wel überhaupt een hemel en een hel bestaan, een God en een Satan. Ze geloven of geloven niet, echter is dat nu niet het probleem. De demonen houden ervan om mensenlevens te martelen, te verminderen desnoods. Zo stichten ze regelmatig herrie op aarde door ruzie uit te lokken, gevechten en oorlogen uit te laten breken en hierbij vallen natuurlijk gewonden en doden.
      Dit alles is in hun voordeel, maar wanneer er weer een groot gevecht uitgebroken is, heeft de Heer van de hemel er genoeg van. Hij meldt de Heer van de hel dat hij tien engelen stuurt en deze pas weg laat gaan op het moment dat ze er wat van geleerd hebben, want deze engelen zullen beneden toezicht houden en tot die tijd hebben de demonen last van hen.
      Zullen de engelen het wel uithouden beneden of willen ze zo snel mogelijk weer terug naar hun vredelievende plaats? De demonen staan niet bekend om hun liefdevolle gedrag en haten zelfs het woord, maar zullen ze liefde leren kennen of haten ze het zelfs nog meer na hun komst?

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 13:33 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

(mijn topics)

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Frodo schreef:
(mijn topics)

Your make-up is terrible

[mijn topics]

Frodo schreef:
(mijn topics)

To the stars who listen — and the dreams that are answered

|Mijn topics. |

kindness is never a burden.

5HELLEY schreef:
|Mijn topics. |

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Mijn topics]

If we burn, you burn with us. <3

Vidor Valentine - Val - Hoop

De laatste voorbereidingen worden getroffen, de laatste voorbereidingen om op weg te gaan naar een plek die niet zo vreedzaam en rustig is als deze mooie locatie, waar we ons nu nog bevinden. Ik moet toegeven dat ik lichtelijk de zenuwen heb, al laat ik er niets van merken. Zelfs in onbekende situaties als deze kan ik me nog goed houden en stiekem ben ik wel een beetje trots op mijzelf. Ik kijk even naar de lijst die ik in mijn hand heb, een lijst met tien namen, inclusief die van mijzelf. Eigenlijk hoef ik de namen niet op te lezen van deze lijst, ik ken ze al uit mijn hoofd. Ik kan deze namen, en de personen die erbij horen, ondertussen bijna dromen, zovaak heb ik dit al doorgenomen. Iedere naam op deze lijst heb ik persoonlijk benaderd om hen mee te vragen op deze belangrijke tocht. Toch kijk ik of iedereen zich hier bevind, voor we uiteindelijk echt op pad kunnen gaan. Gewoon een extra controle, dat is nooit teveel.
Aziza Nevaeh Carwen, Aglaia Arethi Katharos, Saphire Ruby Justice, Chrystallia Inyx Moore, Vidor Valentine, Dante Joachim Paxon, Epifanis Apollo Ambrosius.
Ik glimlach lichtjes, steek de lijst weg in mijn broekzak en kijk naar de anderen. Allemaal aanwezig en hopelijk paraat. Nu pas spreek ik, voor het eerst sinds ik hier ben aangekomen op deze plek van vertrek, met een zachte, rustige maar duidelijk hoorbare stem. Er klinkt iets van spanning doorheen, maar alleen omdat ik benieuwd ben naar wat we aantreffen, misschien zelfs omdat ik lichtelijk enthousiast ben over onze missie en het avontuur dat eraan zit. Het is iets nieuws, iets speciaal en wij mogen het uitvoeren. Daarvoor mogen we trots zijn op onszelf. "Goed." zeg ik, om ieders aandacht te trekken. "Dit zal de laatste keer zijn voor een behoorlijke tijd dat we hier zijn, maar we hebben een belangrijke missie met een nog belangrijker doel. Niet voor onszelf, maar voor de mensheid. Laten we op weg gaan." Hierna draai ik me om, om de rest voor te gaan en te leiden naar onze nieuwe bestemming.

[ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 22:11 ]

Your make-up is terrible

Epifanis Apollo Ambrosius - Licht
Het is vandaag de voorlopig laatste dag op deze mooie plek. De plek zonder duisternis en een overvloed aan van alles. Ik loop de hele ochtend rond en neem alles nog even in me op en geniet van de schoonheid van deze plek. Geen duisterniks, geen duisternis, iets waar we de komende tijd veel meer van gaan zien, te veel denk ik. Ik laat het eten me goed smaken deze ochtend om me vervolgens als het tijd is naar de verzamelplek te begeven. Vidor, die elk van ons persoonlijk heeft gevraagd voor deze taak, staat er al. Ik kijk nog even om me heen. Ik zal het hier gaan missen, maar we moeten deze taak doen, voor de mensen. Daar zijn engelen voor, om de vrede te bewaren en de goedheid in deze wereld naar boven te brengen. De demonen gooien echter roet in eten en dat wordt de laatste tijd alleen maar erger. Als iedereen er is spreekt hij ons even kort toe en maakt zich op om te vertrekken. Hij draait zich om, om ons voor te gaan naar onze nieuwe bestemming, een duister gat.

Aglaia Arethi Katharos - Schoonheid
Een tijdje geleden is Vidor persoonlijk bij mij langs gekomen om te vragen of ik mee wil op een soort van missie, een hele belangrijke missie. Voor onszelf, maar ook voor de mensheid. Hij heeft naast mij, nog meer engelen gevraagd hem te vergezellen op deze belangrijke missie. Waarschijnlijk de belangrijkste engelen voor deze missie. Ik weet dat hij Epifanis ook heeft gevraagd, waarschijnlijk om het pad voor ons zoveel mogelijk te verlichten. Ikzelf bevat de kracht voor de schoonheid. De schoonheid van de natuur en de kracht om deze schoonheid weer terug te brengen, al betwijfel ik of er daar beneden, in het zwarte gat zoals ik het maar noem, uberhaubt iets schoons kan groeien. Ik loop door het bloemenveld heen voordat ik naar de afgesproken ga en geniet nog even van de schoonheid hiervan. Als het bijna tijd is begeef ik me naar de afgesproken plek en ga naast Epifanis staan. Als iedereen er is spreekt hij ons even kort toe, om ons vervolgens voor te gaan naar onze nieuwe bestemming. We zullen daar blijven zolang als nodig is en ik hoop dat het niet te lang is, maar het zijn en blijven demonen, dus ik heb geen idee wanneer ik hier weer terug zal zijn. Ik kijk nog een keer om en richt me dan op om achter Vidor aan te gaan.

Frodo schreef:
(mijn topics)

† Love? I want to sleep.

|Kunnen de Demonen al reageren of moeten die wachten op de Engelen?

kindness is never a burden.

(De demonen kunnen wel reageren, maar de engelen moeten wel eerst daar komen mocht het verder gaan. Snap je?)

Quiet the mind, and the soul will speak.

|Oké, dan reageer ik wel met Seth. Er moet weer wat leven hierin komen. ^-^ |

kindness is never a burden.

[Khione --> Winchesterr]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Dante Joachim Paxon, beschermengel.
Vandaag was de dag, de dag dat we naar de onderwereld zouden gaan. Het is begrijpelijk dat wij allemaal wel een beetje de zenuwen hebben, al ben ik opgelucht dat ik zo nu en dan wel naar mijn beschermeling mag gaan. De heer had daar toestemming voor gegeven, als ik maar wel op de demonen zou letten, zo goed mogelijk. Natuurlijk stemde ik hiermee in, ik wilde hem niet teleurstellen.
Net was ik bij haar geweest, mijn beschermelinge, waardoor ik iets later aan kwam kakken dan de anderen. Vidor, de rechterhand van de heer, keek net op de lijst in zijn hand. Hierop stonden waarschijnlijk al onze namen en kon hij kijken wie er wel en niet waren.
Een extra controle is altijd handig, ook al was hij eerder ieder naar ons geweest. Hij kwam het vragen, maar ik vroeg me werkelijk af of hij niet de zenuwen had. Vast wel, dat kon bijna niet, aangezien we wel naar de onderwereld gingen. We hebben allemaal wel eens kennis gemaakt met de demonenvriendjes, sarcastisch bedoeld, maar toch zullen we een soort bescherming voor onszelf moeten maken. Ik bedank hen ervoor dat ik ten minste al iets weerstand heb opgebouwd, dus het enige wat ik nu nog hoef te doen, was een soort bescherming laag over mijn lichaam doen. Het enige wat ik hoefde te doen was me te concentreren erop, dit zou ik later wel regelen.
De rechterhand van de heer keek op, glimlachte lichtjes en stak de lijst weg in zijn broekzak, terwijl hij naar ons keek. Geduldig wachtte ik af. Dan uiteindelijk spreekt hij, een duidelijke stem. ‘Goed.’ Zegt hij, om ieders aandacht te trekken. ‘Dit zal de laatste keer zijn voor een behoorlijke tijd dat we hier zijn, maar we hebben een belangrijke missie met een nog belangrijker doel. Niet voor onszelf, maar voor de mensheid. Laten we op weg gaan.’ Hierna draait hij zich om, om ons voor te gaan en te leiden naar onze bestemming. De onderwereld. Nieuwsgierig begon ik hem te volgen, stap voor stap totdat we ons de hemel uit begaven.

†