• Cimmeria Academy is een bijzondere school.
    Het is in de eerste plaats een internaat met uitmuntende leerkrachten.
    Er is niets vreemd aan... alhoewel.
    Er schuilen duistere krachten in de school. Demonen terroriseren de boel, in hun mensengedaante, en manipuleren de andere leerlingen en leerkrachten. De enige die nog weerstand kunnen bieden waren mensen met krachten : Heksen en tovenaars.
    Maar het kon zo niet langer duren...
    Het heeft dan ook niet lang geduurd tot er andere wezens kwamen... engelen om de Demonen te verjagen.


    Mensen:
    Jongens:
    Timothy Rhine - 5HELLEY
    Drew Nicolas Hamelton - LostMagic
    Xavier Jonathan Devinson - 5HELLEY
    Meisjes:
    Alexi Jaylin Parker - LostMagic
    Sky Leslie Whitefield - jaimyhoi
    Amare Catherine Eastwood - Carmenta
    Braxlin Rose Evermore - JokerBaby
    Aurora Chloé Gwendoll - DreamWishes

    Engelen:
    Jongens:
    Daniël Emilio Scagotti - WillNotLearn
    Nathan Alexander Scagotti - WillNotLearn
    Joshua Devine - LostMagic
    Meisjes:
    Marlyne Londen Hunting - TheMarauders
    cicaro amare Dorado - Sweetteen
    Hyomin Adani - Roww
    Elena blabla - 5HELLEY

    Demonen:
    Jongens:
    Axton Crawford - JokerBaby
    Chad Caro Berwyk - JokerBaby
    Jake Alexander Sadler - LostMagic
    Bradley MacGregor - WillNotLearn
    Damon Salvator - WillNotLearn
    Nick Garcia - WillNotLearn
    Ray McBenneth - Carmenta
    Meisjes:
    Leslie Day - jaimyhoi
    Luna Day - jaimyhoi
    Cathy Ameliah Evans - Aragog
    Ashley Paige Worth - LostMagic
    Elizabeth Moore - Aragog
    Lily Anderson - Aragog
    Rachelle ( Rae ) Lemmons - Sirens
    Vanessa Elenore Woods - 5HELLEY
    Rosali Chévonez - Carmenta
    Alison Alex Diamont - WillNotLearn

    Heksen / Tovenaars:
    Jongens:
    Ryan Vilian Parker - WillNotLearn
    François Bouchard - 5HELLEY
    Aiden Noel Kahln - Carmenta
    Adam Nicohlas Kahln - Carmenta
    Meisjes:
    Sarah Katerina Dillens - LostMagic
    Lila True Michaëls - 5HELLEY
    Iris Charlotte Michaëls - 5HELLEY

    Leerkrachten:
    Samuel Jonas Gaisford |Engels| - LostMagic
    Michael Scofield |Muziek| - WillNotLearn

    Naam:
    Roepnaam:
    Leeftijd:
    Demon/ Engel/ mens:
    Uiterlijk / foto:
    Karakter (geen perfectie):
    Extra:



    REGELS
    OCC : tussen haakjes [] () || of {}
    Naamsverandering doorgeven


    Rollentopic
    Lessenrooster (alleen van de maandag. De rest moet nog uitgewerkt worden.)

    [ bericht aangepast op 11 okt 2012 - 19:42 ]


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Axton
    Ik liep rustig de trap af. Een beetje verlegen bleef ik in de deuropening staan. Ik keek naar Eve en Baptist. Misschien moest ik hen hier niet mee lastigvallen... Anderzijds zouden ze het vast graag weten en maar al te graag helpen.
    Maar, hoe moet ik het goed uitleggen, als ik niets mag zeggen over het demongedoe en zo? Daar draait het net helemaal om.
    Argh, ik deed het wel alleen. Ik vond zelf de oplossing wel.
    Ik draaide me alweer om, om weg te gaan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Eve
    Zachtjes kus ik Baptist en zie dan Axton staan. 'Is er iets?' vraag ik vriendelijk en verstrengel mijn vingers met die van Baptist.
    Ik zie Alexi nergens en ga er dan maar van uit dat ze aan het slapen is.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    I hate you. Baptist...


    kindness is never a burden.

    Axton
    Ik kuch eens ongemakkelijk en draai me weer helemaal om. Aarzelend zette ik een stap de kamer binnen.
    In dit soort situaties wist ik mezelf gewoon geen houding te geven en dus stak ik gewoon mijn handen in mijn zakken.
    "Nou... er is wel iets waar ik over zou willen praten." mompelde ik dan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Eve
    Ik kruip wat dichter tegen Baptist om plaats te maken en klop uitnodigend op de bank.
    'Vertel maar.' zeg ik en glimlach.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Axton
    Ik ging zitten en staarde naar mijn handen.
    "De laatste tijd... moet Alexi best veel overgeven. Je zou denken dat dat normaal is tijdens een zwangerschap, maar ze eet ook al bijna niets. Ze eet maar 1 appel per maaltijd en dan meestal al niet helemaal. Als ik haar al iedere maaltijd aan het eten krijg... Net zei ze ook dat ze zich zwak voelde..." ik aarzelde even en keek haar toen recht aan.
    "Ik maak me zorgen."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Eve
    Ik voel me onrustig over zijn woorden en kijk naar Baptist. Hij aarzelt. 'Zolang ze nog iets binnenkrijgt ... heb je vitaminepillen al geprobeerd? Als ze die niet binnen kan houden, moeten we ons terecht zorgen maken.' zegt hij en ik denk na. 'Ik heb er nog wel wat denk ik...' zeg ik. 'Wat nu als ik er morgen wat in haar ontbijt doe? Dan zien we direct hoe haar lichaam erop reageert.' zeg ik nadenkend.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Axton
    "Zou u dat willen doen?" vroeg ik blij. Het was gewoon fijn om eindelijk een oplossing te hebben. Al was het een mogelijke oplossing.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Eve
    Ik glimlach en lach even zachtjes. 'Natuurlijk, ze is mijn nichtje.' antwoord ik en leun weer wat gemakkelijker tegen Baptist aan.
    'Zit er je nog iets dwars?' vraag ik hem vervolgens.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Axton
    Hoe moet ik in godsnaam normaal leven, zonder mijn moeder? Nja, dat zat me dwars, maar dat kon ik onmogelijk vragen.
    "Nee, bedankt." mompelde ik en plakte weer de valse glimlach op mijn gezicht. Die had ik steeds nodig als ik aan mijn moeder dacht. Vroeger liet de gedachte aan haar me glimlachen, nu moest ik die glimlach faken.
    Ik zuchtte en stond op.
    "Slaapwel."


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Eve
    'Slaapwel, wij gaan ook gaan slapen zeker?' vraag ik Baptist en loop dan met hem naar boven. Ik wacht even tot Axton boven is om de lichten uit te doen.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    Axton
    Ik trok mijn kleren weer uit en ging weer naast Alexi liggen. Voorzichtig legde ik mijn arm om haar heen en staarde, vlak boven haar hoofd, in het niets. Opnieuw kon ik de slaap niet vatten. De gedachte aan mijn moeder bleef me plagen en dan vooral het beeld.
    Van hoe ze daar lag. Onherkenbaar verminkt. Ik moest weten wie het gedaan had. Iemand moest hiervoor boeten.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Rachelle Lemmons.

    Hij had even gelachen en mijn kin opgeheft. Ik keek hem in zijn bruine ogen aan en hij begon met praten. 'Rachelle, dit hebben we toch zo veel gedaan al. ' Ik grinnikte zachtjes. 'Sorry. ' zei ik en beet even op mijn lip. 'En dan zou ik het nu ineens erg vinden?' Hij glimlacht naar me en drukt een kus op me lippen. Ik glimlach naar hem en druk nog een klein vederlicht kusjes op zijn perfecte lippen. Hij kijkt me weer aan en strijkt zacht over me wang. 'Ik ga eerlijk tegen je zijn Rachelle,' zegt hij dan. 'Ik weet niet wat ik wel en niet voor je voel. Maar ik weet wel dat er iets is. Misschien komt dat mede door het feit dat je op dit moment niet bezig bent met demon activiteiten. Maar daardoor heb ik niet de neiging om afstandelijk te doen. En gewoon te kijken naar jou als persoon. En niet naar jou als ook demon.' Ik wreef even om mijn polsen. 'Ehm. ' zei ik en wist niet hoe ik moest reageren. Het was nogal verbazig wekkend, vanochtend zouden we dit niet hebben gehad. Ik keek weg. De vraag voor mij was als ik John wel leuk vond en wat ik precies voelde, want eerlijk gezegd weet ik dat niet.
    Ik kreeg een steek in mijn buik en ik verkrompt moeizaam. 'Ehm, het wil dat ik antwoord geef?' Grap ik even snel en hou mijn hand op mijn maag. Demonen baby's groeide sowieso al sneller dan normal. Meestal was het voer en een halve maand, maar een demon/engelen kind? Hoe snel zou dat groeien. Ik zuchtte en keek hem aan. 'Ik weet ook niet wat ik voel..maar een ding weet ik wel. Ik ben blij dat dit niet van Ray of een andere engel is. Ik ben oprechtblij dat het van jou is. ' zei ik toen iets zachter en glimlachte. Ik gaapte en zuchtte. 'Zullen we terug gaan naar school?' Vroeg ik toen liefjes.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    |Waaw, Maartje. Dat is echt een lange post.


    kindness is never a burden.

    Alexi
    Ik schrik wakker door een zachte pijn en schiet overeind. Heb ik het me nu verbeeld of... of voelde ik een schopje? Blijkbaar ben ik toch al iets verder dan 2 maanden. Ik kijk fronsend voor me uit en heb dan door dat Axton nog wakker is. 'He, kan je niet slapen?' zeg ik zachtjes.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'