Ik voel me dus een hond in een gevangenis....
Ik heb een relatie met een jongen van school. Vorig jaar toen we nog op TL zaten is het aan gegaan.
Tot aan de helft van de vakantie ging alles goed, maar daarna veranderde hij.
Ik ben 3 weken eigenlijk zwaar afwezig geweest, omdat ik zelf vakantie had naar een vriendin en met mijn ouders zelf.
Daarna ging ik nog zelf met mijn ouders dingen doen en hij ging zo nu en dan mee.
Het waren bijna 4 dagen achter elkaar dat we van vroeg tot laat bij elkaar kwamen. Toen gaf hij al aan dat het hem te veel was. Sindsdien is hij heel erg veranderd.
Hij claimed mij nu echt élke seconde, ook op school. Ik heb geen eens privacy meer bij mijn vrienden of hij staat er als een cipier bij.
Evenals op mijn telefoon of mijn laptop (die ik mag gebruiken ivm dislektie) kijkt hij continu mee, met mijn gesprekken, wat ik doe en wat ik typ.
Ook controleert 'ie ALLES wat ik doe, waar ik heen ga, of ik er wel ben.
Ik heb het hem al eens aangegeven dat ik niet de hele tijd aandacht aan hem kan besteden door middel van hem te negeren wanneer hij er tussendoor komt bij mijn gesprekken, hem een antwoord te geven dat ik bezig was en dus even geen tijd voor hem had.
Daarna begon hij te zeuren dat ik hem te weinig liefde gaf en hem te weinig aandacht en dat ik dat maar eens meer moest gaan doen. Alsof ik geen vrienden en familie heb naast hem.
Hij zeurt OVERAL om, wat mij ook irriteert, want hij herhaalt het echt enorm vaak.
Ook commandeert hij graag wat ik moet gaan doen. Als ik met mijn huiswerk in de les bezig ben, commandeerd 'ie ineens dat ik moet leren etc.
Maar dat is niet het enige, vrienden van mij vinden ook dat ie dit doet, mij claimed en ik amper met hun kan spreken dat ze me bij hem wegsleuren en dan loopt hij er ALSNOG achteraan, wat mij het gevoel geeft alsof ik een klein kind ben dat dingen kapot kan gooien.
Hij is dus nu echt zo irritant bezig dat ik er dus echt helemaal geen zin meer in heb, me echt ongelukkig voel en ik hem op moment (door mijn vrouwelijke probleempjes) sjaggo antwoord.
Ik voel me dus een hond omdat ie mij dus overal achterna loopt, alsof ik de hond ben die hij aan het uit laten is.
En ik voel me een gevangene omdat ik niks mag en hij overal op kijkt/controleert.
Ik hou nog altijd van hem, maar ik kan dit gewoon niet langer. I feel unhappy en ik weet het niet omdat hij bij me in de klas zit en heel vaak naast me in de les (dit kan niet gewijzigd worden omdat we op moment vaste plekken hebben).
Wat moet ik doen D; Want ik weet het echt niet meer.
Yongguk & Daehyun <33
CEO
