[rpg] # SofT Rollen&Kletsen - Speeltopics

Survival of the Fittest
Het jaar 3120, het jaar waarin de mensheid zichzelf voor goed van de aarde vervaagde… Dácht men.

Rampen zoals hongersnood en tsunami’s waren niet meer het ergste wat men zich kon voorstellen. Oorlogen werden de gewoonste zaak van de wereld, overal ter wereld slachtten mensen elkaar af en lieten straten verlaten achter. Huizen kwamen leeg, winkels werden gesloten, mensen vluchtten… Maar uiteindelijk kon niet ontsnappen aan de verwoesting van de mens.

Er was één ding dat iedereen was vergeten. In het jaar 3082 was er namelijk een doorbraak, het zou voortaan mogelijk zijn je in te laten vriezen. Het was te vergelijken met een kunstmatige coma van een aantal jaren, waarna je weer zou ontwaken alsof je enkel een paar uur had liggen slapen.
Alleen stond niet iedereen te popelen om zich in te laten vriezen, het was de eerste keer dat het mogelijk was en de mensen wisten niet wat ze er van moesten denken. Was het wel veilig?

Hier verzon de regering iets op. Op er voor te zorgen dat er mensen zouden komen die het wilden testen loonden ze een flinke som geld uit aan diegene die zich aanboden als ‘proefpersoon’. Verscheidene mensen meldden zich aan, ieder met zijn eigen reden. Het geld voor hun arme familie, het avontuur, omdat ze hun eigen leven zat waren.. Toch hadden ze één ding gemeen, al wisten ze dat niet voordat ze instapten en hun eigen, veilige, rustige en bijna saaie leventje voorgoed gedag zeiden.

De lichamen werden bewaard in de grote stad New York City, het was toen groots, prachtig en vol leven, maar in 3120 was het totaal uitgestorven en deels verwoest. De omgeving om de stad was totaal weggevaagd waardoor de stad in de middle of nowehere gekomen was.
Eén jaar nadat de gehele mensheid verwoest was werden de ingevroren mensen wakker en het enige wat ze hadden was een grote sporttas die ze voordat ze ingevroren werden zelf hadden mogen inpakken naar hun wensen.

Het jaar 3121, het jaar waarin de ooit ingevroren mensen ontwaakten in een wereld die ze niet kennen met geen andere keus dan een manier te vinden om te overleven. Doen ze dit alleen, of zoeken ze bondgenoten? Bedriegen ze hun eigen vrienden om alles voor zichzelf te houden, of doen ze er geen moeite voor hun heblust naar al het kostbare dat nog over is te verbergen. Of nog erger, zullen ze de rest uitroeien, enkel om hun eigen hachje te redden?

Verhaallijn in het kort.
Het is het jaar 4033 en de mensen die ooit ingevroren waren zijn sinds een twee weken weer ontwaakt. Er zijn mensen die al gauw bondgenoten vonden en zo werden er twee groepen gevormd, ieder met een eigen leider. Deze twee groepen raakten al gauw verwikkelt in een strijd om leven en dood. Het voedsel is immers schaars, net zoals het drinken, en dat terwijl het gevaar continue op de loer ligt. Een aantal dieren blijken de verwoestingen te hebben overleefd, doordat ze bijvoorbeeld onder de grond leefden, en zijn langzaamaan gemuteerd tot wezens die nieuw zijn voor de ooit ingevroren mensen. Hoe redden ze zich hieruit?

Meedoen.
Je kan mee doen als je:
1) Graag langere stukken schrijven (zeker min. 15) en bereidt zijn dit te doen.
2) Graag meedoen aan RPG's die beter uitgewerkt zijn, dus niet 'het gaat over 4 vrienden die op vakantie gaan', maar een dieper verhaal.
3) Liever geen Mary Sue's hebben in RPG's en die zelf ook niet spelen.
4) Graag meedoen aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker met school hebt, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk)..
5) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als ze dit zelf ook doen.

Als je het eens bent met alle bovenstaande punten kun je het volgende lijstje invullen:

Naam: Volledige namen, desnoods met bijnamen, graag.
Leeftijd: 18-28
Geslacht:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Geschiedenis: Stukje verleden van desbetreffende persoon + reden waarom hij/zij zich liet invriezen.
Heden: Ergens bij aangesloten? Als lid of leider? Is hij/zij alleen gebleven? Hoe zit het qua slaapplek, eten, wapens etc.

Personages:
Groep A – Chase
Lexus; Chase Armedi - 22
Iyatiku; Clyve Qwynn Lovell - 22
SUMMERx; Luca Keegan Fanning - 21
Cyberlord; Donovan Nickolas - 21
Yuffie; Desirae Amelia Brown - 24
General; Olivia Lanee Peterson - 26

Groep X – Elisabeth
Keegan; Elisabeth Romy Hirsch - 23
Cocon; Roxanne (Roxy) Veronica Barlow – Lolita - 22
Ebola; Natalya Krupin - 21
Roden; Prescott Elias Whittemore - 24
Aotearoa; Lucien Nicola Castellan - 19

Loners:
Endure; Alison Jade Skyler - 23
Sid; Richard Hirsch - 25
Chapters; Loup Leroy Pelletier - 24
Merrow; Martin Murray Miller - Marty - 73

Nog niet ingedeelde mensen
Goldenwing ? - ?

[ bericht aangepast op 23 sep 2012 - 10:09 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Merrow schreef:
(...)

lang leve pornoblond

Dan ga ik van de week ook een story aanmaken met alle personages, ben ik mee met m'n tijd

De jongere mensen gaan nog afzien met Marty... ik waarschuw ook alvast, men kan beter zijn slaapzak goed in de gaten houden, want hij heeft nog wel es het idee om er voor de lol - lees dus zijn lol - brandnetels in te steken. Hij is een echte mopperaar (ook over vroegere tijden en beleefdheden ;'D ), maar hij zit ook nog eens graag mensen dwars en vindt zichzelf onwijs grappig met zijn geintjes - die eigenlijk niemand echt kan waarderen, tenzij ze er wel de humor van in zien natuurlijk.

Haha, zo grappig x3

---

Aan niets denken is ook denken.

Natalya would love him.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Loup zal 'm zeker mogen.

Jade moet die gozer niet tegenkomen, dan doet ze 'm nog wat x'D

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Jade moet die gozer niet tegenkomen, dan doet ze 'm nog wat x'D

Lolita agrees with this.

---

†

Naam: Martin Murray Miller ; Marty
Leeftijd: 73
Geslacht: Man
Innerlijk: Marty is een oude man die ze niet allemaal op rijtje heeft. Feitelijk is hij een klein kind dat ook nog eens aan dementie lijdt en waarschijnlijk is er ook een stukje beginnende alzheimer in het spel. Het zal dan ook nooit saai zijn met Marty in de buurt. Hij houdt van lol en haalt vaak de vreemdste grappen uit - die alleen hij leuk lijkt te vinden – ondanks dat hij zich voornamelijk gedraagt als een alledaagse knorrige opa.
Zijn looprek is zijn leven en hij laat deze dan ook nooit ergens achter. Tevens is het zijn favoriete voorwerp om zo nu en dan mensen ermee voor hun kop te meppen of ze ‘per ongeluk’ te laten struikelen. Hij is koppig, zit graag dwars en doet alsof hij niemand nodig heeft. Natuurlijk is het tegendeel meer dan waar aangezien hij niet eens voor een cactus kan zorgen – deze is onfortuinlijk genoeg overleden aan het te weinig krijgen van water – dus laat staan wat er gebeurd als hij voor zichzelf moet zorgen. Marty heeft het zeker niet voor kinderen want deze zijn alleen maar lastig en gezien hij al een lastpak opzicht is, houdt hij dan ook zeker afstand van klein grut. Tieners en jong volwassenen zijn hem dan weer te luidruchtig of te onbeleefd en alles wat daarboven komt vindt hij gewoon vervelend in de omgang.
Zo lang hij kan chagrijnen, kan klagen en anderen goed dwars kan liggen of in de maling kan nemen dan is het voor hem goed en is hij tevreden met de situatie waarin hij zich bevindt.

Uiterlijk: Marty is onafscheidelijk van zijn looprek en dit is dan ook het meest herkenbare aan hem. Daarnaast draagt hij altijd en eeuwig versleten sandalen met daarbij geitenwollen sokken rond zijn voeten. Toch weet hij zich redelijk goed te kleden, waardoor de sandalen met geitenwollen sokken des te meer opvallen. Marty is grijs, heeft blauwe ogen en heeft vaak een verbeten trek rond zijn lippen, wat hij zijn dagelijkse grumpy face noemt. Echte opvallendheden of benoemingswaardigheden heeft hij verder niet, al heeft hij in zijn hele vroege jeugd een tattoo bij zichzelf gezet – heerlijk op de ouderwetse manier met inkt en een naald – wat door de tijd heen dus ook behoorlijk vervaagd is. Als je goed kijkt, en je weet het, dan zie je de naam ‘Grace’ erin terug, de naam van zijn Gracie.


Geschiedenis: Marty is opgegroeid in Engeland en komt uit een leuk, doodnormaal gezin. Vroeger is hij altijd al een kwajongen met zijn streken geweest en die is hij met ouder worden niet verleerd. Hij heeft zijn Gracie al op jonge leeftijd leren kennen en wijdde toen al zijn leven aan haar. Een trouwerij bleef niet lang uit en ondanks dat ze samen een gezin wilden stichten is dit er nooit van gekomen. Marty kan niet voor nageslacht zorgen, aangezien zijn zwemmertjes te traag zijn. Toch weerhield dit het getrouwde koppel er niet van om gelukkig te zijn en ze besloten nieuwe dromen uit te zoeken en ervoor te gaan.
Sinds de dood van zijn Gracie, zit Marty vast in een verzorgingstehuis. Zijn granny nanny Rosa – zoals hij de hoofdverpleegster noemt – is de enige die hem kan uitstaan en wiens leven hij niet zuur maakt in het tehuis. Zijn Gracie is al zeker zo’n 7 jaar terug overleden, maar Marty is zowat iedere dag nog naar haar opzoek, gewoon omdat hij telkens vergeet dat ze al even aan het hemelen is. Zijn dementie en beginnende alzheimer brengen hem dan ook vaak in de gekste situaties, zo ook in het feit dat hij zich heeft laten invriezen.
Allee ja, het verzorgingstehuis zat verlegen om geld en wat kan het voor kwaad om enkele oudjes ‘uit te lenen’ aan het experiment zodat zij de bom centen kunnen opstrijken? En gezien Marty niet bepaald geliefd was in het tehuis en zeker niet gemist zou worden, stond hij zeker ergens bovenaan de lijst. Natuurlijk, de oudjes moesten wel schriftelijk toestemming geven en daarom had de hoge pief van het tehuis Marty wijs gemaakt dat het een toestemmingsbewijs was voor een reisje naar Alaska, waar zijn Gracie op hem zat te wachten. Omdat Marty en Gracie doodgraag naar Alaska wilden in hun vroegere jaren en Marty dus met zijn begrijpertje ergens in zijn verleden achterbleef, tekende hij zonder aarzelen en eindigde dus in de diepvries.

Heden: Marty had moeizaam zijn ogen geopend, aangezien hij vond dat zijn middagdutje nog niet voorbij was. De kou die hij echter in zijn botten voelde, maakte dat hij niet langer de slaap kon vasthouden en daarom besloot hij dat het tijd was om de dag toch maar te beginnen. Met een behoorlijk overdreven geeuw rekte hij zich uit en stond op. Nog niet helemaal beseffend waar hij was, herkende hij de ruimte als de laatste plek voor zijn overstap op een ander vliegtuig naar Alaska toe. Mopperend en knorrend slofte hij naar de plek waar hij zijn bagage had achtergelaten en in de tussentijd had hij gezien dat hij één van de laatste passagiers was, wat dus betekende dat ze al even in Alaska moesten zijn. Mooi, dan kon hij gauw genoeg opzoek gaan naar zijn Gracie, want geheid dat ze hier ergens in de buurt moest zijn. Dat was ze namelijk altijd.

In plaats van zijn tas te pakken, greep Marty als eerste naar zijn looprek en het was nog net niet dat hij het ding doodknuffelde, iets wat meer en meer een gewoonte leek te worden. Hij was goed voor zijn looprek, en dus was zijn looprek goed voor hem. Vervolgens wendde hij zich tot zijn tot bagagetas en behoorlijk stroef wist hij door zijn knieën te hurken.
‘Natuurlijk hebben ze weer moeten overdrijven,’ mopperde hij toen hij verschillende onderbroeken en een vijftal paar sokken uit zijn tas haalde. ‘Eén of twee was toch meer dan voldoende geweest?’ Hoofdschuddend smeet hij dus alles achter zich en graaide verder in zijn tas. Zo stuitte hij nog op een extra kunstgebit – die hij wegstak in zijn broekzak – en een aantal condooms. Wist hij veel wat hij er mee aanmoest en dus propte hij deze maar in de tas van iemand anders. Die zou er toch meer aan hebben dan hij. Hij kleedde zich om met schone kleren die eveneens in de tas hadden gezeten aangezien hij vond dat zijn kleren toch behoorlijk muf roken. Wat hij nog best raar vond, aangezien zo’n reisje naar Alaska nu ook weer geen week duurde, voor zover hij het zich kon herinneren. Natuurlijk maalde hij er niet om dat hij spiernaakt in zijn blootje stond in de grote open ruimte en met alle gemak van de wereld nam hij de tijd om zich aan te kleden.
Vervolgens maakte hij zijn weg naar buiten. Uiteraard was hij niet één van de snelste en was hij ook nog enkele keren de weg kwijt geraakt in het gebouw tot hij eindelijk toch de deur vond die naar buiten toe leidde.

Waar eerst een omslachtige glimlach rond zijn mondhoeken had gelegen, waren zijn lippen nu vertrokken tot een grimmige trek.
‘Dit is Alaska niet,’ mopperde hij direct toen hij de rondkeek en concludeerde dat dit gewoon Alaska niet kon zijn. Met een zwieper wist hij een vuilzak zeker een hele centimeter te verplaatsen door er met zijn looprek tegen aan te slaan. ‘Jezus, wat een boerenkinkels zijn het ook. Kunnen die ezels niet eens een tripje organiseren. En dan beweren dat ik labiel ben. Het zal wel, als ik die reis had georganiseerd, wedden dat we op z’n minst op de Noordpool zouden komen. Dat komt tenminste nog in de buurt van Alaska,’ mopperde hij verder. Zo ging Marty nog even door, terwijl hij sloffend met zijn looprek door de verlaten straten wandelde. Niet bepaald oplettend waar hij nu was en wat er in de tussentijd was gebeurd. Het enige waar hij mee bezig was, was met vitten op dat incapabele personeel van het tehuis waarvan hij geeneens wist dat ze allemaal al dood waren. Dat zijn doodsverwensingen dus ietwat te laat waren aangezien ze er al niet meer waren.

[ bericht aangepast op 20 sep 2012 - 20:55 ]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Wat de groep betreft voor Marty... ik heb dus geen idee in welke groep hij het beste past, al denk ik dat het hij 't beste doet als loner die gewoon iedereen op zijn pad lastig valt... geen idee hoe hij gaat overleven aangezien hij niet bepaald voor zichzelf kan zorgen, maar misschien heeft hij gewoon heel veel geluk

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Merrow schreef:
Wat de groep betreft voor Marty... ik heb dus geen idee in welke groep hij het beste past, al denk ik dat het hij 't beste doet als loner die gewoon iedereen op zijn pad lastig valt... geen idee hoe hij gaat overleven aangezien hij niet bepaald voor zichzelf kan zorgen, maar misschien heeft hij gewoon heel veel geluk

Ik denk dat ze medelijden met die ouwe krijgen en dan later er achter komen dat hij niet zo tof is als ze gedacht hadden haha.

---

Aan niets denken is ook denken.

sorry dat ik zo weinig reageer, ik ben al de hele week bezig en heb nog niet alles voor school geregeld. En na school heb ik geen inspiratie en geen puf meer om wat te schrijven of echt nog wat te doen.

Omg, zo sorry voor de late rol inleveren. M'n laptop deed weer 's kut en tiefte uit. Toen had ik geen zin meer om de rol opnieuw te maken, maar hier istie. (':

Naam: Ze heeft drie namen, want dit is echt iets van haar familie. Chrystallia (wat 'ijs' betekend) Fascienne (wat 'zwart' betekend) Inyx (wat 'betovering' betekend) Moore, maar de meesten noemen haar gewoon Chrystal of Chrys – spreek uit: 'Chris', vanwege haar te lange namen.
Leeftijd: 21 jaren.
Geslacht: Vrouwelijk.
Innerlijk: Chrystal heeft een sterke wilskracht. Als ze iets wilt dan zet ze dit ook door. Chrystal hecht veel waarde aan haar geld en haar eigen bezittingen. Als iemand aan haar spullen komt wordt ze hier nijdig om. Eerst zullen ze dit aan haar moeten vragen om haar goedkeuring.
Als Chrystal iets niet wilt dan wilt ze dit niet. Ze is erg koppig, dus zal iets niet toegeven. Uit haar mond komen alleen sarcastische en sadistische uitspraken. Je kan haar niet betrappen op een lieve uitspraak, behalve als het écht noodzakelijk is geeft zij af een toe een aardige uitspraak – tenminste wat erop lijkt.
Met dit alles kan ze goed naar je luisteren. Je kunt je dingen kwijt aan Chrystal, want ze is een erg betrouwbare en rechtvaardig iemand.
Ze heeft een sterke en scherpe geest, dus je kan allerlei scheldwoorden naar haar toe gooien of wat dan ook, ze wordt hier niet door geraakt. Behalve als je over haar familie begint, dan is ze zichzelf niet, en kan ze je zo aanvallen. Ze heeft namelijk een erg kort lontje. Als iemand Chrystal heeft gekwetst, dan kan ze lang een wrok koesteren voor diegene, en zich blijven vasthouden aan de pijn die diegene heeft veroorzaakt.
Chrystal heeft een hekel aan verstoord worden of te hard gepusht worden voor dingen die ze moet doen voor mensen. Dit alles weigert ze dan ook. Ze haat het om opgejaagd te worden, en om binnen te zitten. Ze moet wat doen, en ze houdt van de buitenlucht. Ze is dan ook meer buiten te vinden dan binnen.
Ondanks haar sadistische, sarcastische en botte opmerkingen zoekt ze stiekem gewoon liefde. Niet zozeer als in een relatie, maar als iemand waar ze een goede band mee kan krijgen/heeft. Dit heeft ze namelijk nooit echt gehad en vertrouwt ze de mensheid niet echt, maar ze is zeker een goede vriendin om te houden.
Uiterlijk:

Haar ogen zijn eigenlijk groen, maar het lijkt erg veel op grijs. Je kunt dit erg goed zien als de zon er goed op valt. Anders zie je alleen het grijze gedeelte, zodat het lijkt alsof ze iets buitenaards is en heeft en dat ze koud uitstraalt.
Chrys heeft een sterke kaaklijn en haar lippen zijn dun, maar lijken af en toe vol – wat niet zo is. Een 1.67 meter is ze en ze heeft hier totaal geen problemen mee. Ze heeft het meest in haar leven mannen rondom haar heen gehad en die waren wel meerdere koppen groter dan haar. Natuurlijk had ze wel af en toe het gevoel dat ze erg klein was en ze wenste dat ze wat langer was, maar naderhand was ze erg blij met haar lengte.
Alhoewel Chrys een slank postuur heeft en er breekbaar uitziet, en misschien ook wel wat liefjes, is ze dit echter niet. Ze is vaak in voor een potje stoeien en dan merk je echt dat ze heus niet zo slap is als ze lijkt. Mensen onderschatten haar ook meestal vanwege haar breekbare, porseleinen uiterlijk. Ze heeft van nature gewoon donkerbruin haar, maar ze verft d'r haar erg vaak. Nu heeft ze wit haar met blauw-paarse plukken. Ze haalt er alleen even snel een haarborstel doorheen en besteedt verder geen aandacht aan d'r haar. Ze heeft stijl haar van zichzelf. Ze is wat minder blij met haar neus. Telkens als ze zichzelf in een spiegel tegenkomt dat denkt ze dat haar neus groot is. Chrys is eigenlijk erg onzeker over zichzelf.
Geschiedenis: Chrys is haar hele leven mishandeld geweest door haar vader. Ze is enigskind en haar vader wilde geen kind hebben – de enigste oplossing was voor hem om Chrys te mishandelen en haar leven tot 'a living hell' te maken. Dit is hem ook gelukt tot Chrys 13 jaar werd en genoeg lef bij elkaar probeerde te rapen om er wat van te zeggen en eindelijk is een keer voor zichzelf op te nemen. Dit lukte haar wel, maar haar vader was hier niet mee eens en ze werd het huis uitgezet. Opgelucht, maar vervreemd van haar vader voelde ze zich toch alleen en lamlendig.
Ze is gaan wonen bij haar tante en die was totaal het tegenovergestelde van haar vader. Haar tante was zorgzaam, lief en een warm mens. Haar tante hield van het leven, maar zelf had ze niet zolang meer te leven. Na enkele jaren (toen Chrys 17 jaar was) werd er te laat borstkanker bij haar geconstateerd en ze konden niets meer doen. Hier was Chrys kapot van. Vanaf toen ging alles weer verkeerd: ze ging naar feesten om het verdriet te vergeten en experimenteerde met de verschillende soorten drugs en alcohol. Ze heeft een tatoeage laten zetten van haar tante. Niet van haar moeder, want die is na haar geboorte gevlucht met een andere man.
De slechtste dingen bleek ze nu voor te leven en het kon haar niets meer schelen. Ze dacht toch al dat ze een overboden kind was en geloofde er niet meer in dat haar leven beter leek te worden, dus tekende ze zich maar in voor het invriezen. Het kon haar niets meer schelen. Totaal niet meer. Het leven kon haar gestolen worden.
Heden: Na het experiment ontwaakt te zijn is ze meteen op onderzoek gegaan. Ze is zelf niet zo'n typetje dat zich in een groep aansluit, maar dit is altijd beter dan alleen. Diep in zichzelf weet ze dat ze het niet alleen kan volhouden. Ze moet gezelschap hebben.
Na enkele huizen, winkels, etc doorzocht te hebben heeft ze wat wapens en eten gevonden – waar ze van het eten overigens maar een paar dagen kon van leven. Ze heeft in de tijd dat ze alleen was geoefend om met de pistolen om te gaan en te schieten, zodat ze zichzelf kan beschermen en niet telkens mist. Maar ze mist toch die gezelschap. Ze mist haar tante enorm – nog steeds, maar diep vanbinnen weet ze ook dat haar tante bij haar is, diep in haar hart. Chrys heeft geen vaste slaapplek, want dit vertrouwt ze niet. Ze slaapt overal en nergens.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Merrow schreef:
Wat de groep betreft voor Marty... ik heb dus geen idee in welke groep hij het beste past, al denk ik dat het hij 't beste doet als loner die gewoon iedereen op zijn pad lastig valt... geen idee hoe hij gaat overleven aangezien hij niet bepaald voor zichzelf kan zorgen, maar misschien heeft hij gewoon heel veel geluk

Stuur hem op pad en laat 'm vanzelf een groep tegenkomen ;]
En wss laat groep X hem eerder toe dan A :p

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
(...)

Stuur hem op pad en laat 'm vanzelf een groep tegenkomen ;]
En wss laat groep X hem eerder toe dan A :p

Donovan zou niet blij zijn met hem. Hij is niks waard

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Ga hem gebruiken als gijzelaar dan ;p

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Ga hem gebruiken als gijzelaar dan ;p

Oeeeh. Om eten te krijgen van de andere groep. Die vinden hem vast zielig.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

CyberLord schreef:
(...)Oeeeh. Om eten te krijgen van de andere groep. Die vinden hem vast zielig.

Inderdaad ;]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.