Zo nu en dan lees ik echt doodgraag een goed drama (en ik ben er zelf ook één aan het schrijven tussendoor), maar deze moet dan voor mij verrassend uit de hoek komen. Alles wat je hier in je verhaallijn zet, is er tien van in een dozijn.
Natuurlijk, daar is absoluut niks mis mee, maar hierdoor moet je wel sterk uit de hoek komen wat betreft je schrijfstijl, je personage-ontwikkeling en de diepgang van het verhaal.
Hierboven is natuurlijk maar een simpele basis, een idee wat er speelt, dus ik heb absoluut geen idee hoe je het gaat aanpakken en of het interessant gaat zijn of niet. Ook is het van belang hoe je de personage weg zet en het allerbelangrijkste: is je hoofdpersoon geloofwaardig? Zijn alle andere personages geloofwaardig? Komt je verhaal geloofwaardig over?
Nu, gebaseerd op enkel hetgeen wat je hierboven vermeld... Je wilt zoveel in je verhaal verwerken, om het spannend en interessant te houden, maar doordat het teveel is van het goede, werkt het juist averechts.
Ook moet je beseffen met welke onderwerpen je speelt... automutilatie (snijden; jezelf pijnigen), rouw, alcoholisme, depressie, dans/streetdance, geld verdienen om een gezin te onderhouden, het moeder/ouderschap omdat ze voor haar zusje gaat zorgen...
Dit zijn allemaal dingen waarin je je zal moeten verdiepen om geloofwaardig te zijn. Om de lezer te laten geloven dat wat je schrijft echt is.
Persoonlijk zal ik de ruzie tussen de ex en zijn nieuwe vriendin - dat over de hoofdpersonage gaat - weg laten. Dit heeft absoluut geen toegevoegde waarde, wijkt van je rode lijn (moeders dood, gezin op de rails houden, verwerking) en is gewoon niet geloofwaardig aangezien automutilatie niet komt omdat je eens in elkaar geslagen wordt en je die pijn als fijn ervaart. Psychisch zit het veel complexer in elkaar dan dat en hiermee is het dus echt van belang in hoeverre je je personage neerzet. Kan de lezer haar pijn echt voelen en met haar meeleven dat het dus aanneembaar is dat ze zichzelf gaat snijden. Ik weet dat iemand die zich snijdt, dit niet doet voor aandacht maar er zijn zoveel anderen die dat anders zien. Daar moet je eveneens rekening mee houden. Ben je overtuigend genoeg in je schrijven, voor al je lezers.
Iemand die hetzelfde meemaakt(of gedeeltelijk) als je hoofdpersonage leeft al sneller mee dan iemand die het niet meemaakt/ heeft meegemaakt.
De dood van het zusje zou ik eveneens weglaten uit je verhaallijn. Dit om het simpele feit dat je met het jongere zusje en haar aanwezigheid meer verhaal neerzet dan wanneer ze sterft/dood is. Door de toevoeging van het zusje, door deze juist aanwezig te laten zijn in het verhaal, kan je het zoveel meeslepender maken.
Betreft kwestie op school... omdat ze een wrak is, wilt niemand met haar omgaan... daar wringt het schoentje, aangezien je dit ook zoveel beter kan neerschrijven. Dit is de diepgang van je personage.
Laat haar een of enkele beste vriendin(en) hebben die haar willen steunen, maar doordat ze juist een wrak is, ze buiten sluit. Laat je hoofdpersonage denken dat ze er alleen voor staat, maar laat de lezer eveneens zien dat het niet zo is. Dat is veel dramatischer en levens echter dan wanneer niemand met haar om wilt gaan omdat ze een wrak is. De vriendin(en) willen met haar omgaan en haar steunen, maar doordat ze zichzelf zo opstelt en zich tegen iedereen keert omdat ze vindt er alleen voor te staan (of/en zo opgeslokt wordt door haar verdriet) maakt ze het voor anderen onmogelijk om haar te steunen/ te helpen.
Als je iets met het dansen/streetdance wilt doen, kan je die vriendinnen er eveneens in betrekken. Je moet er namelijk ook rekening mee houden dat een drama een voldoening moet geven, dat ondanks de tegenslagen het toch goedkomt met de personage. Natuurlijk in deze heb je veel speling en afwijkingen maar laat haar niet als een depressief wrak beginnen en als een depressief wrak eindigen. Er moeten ook enkele positieve gebeurtenissen spelen, leuke momenten in en door je verhaal heen. Dit om de aandacht van je lezers vast te houden. Alleen maar negativiteit en tegenslagen gaan gewoon vervelen op den duur.
Dan als laatste kwestie de vader... Ik snap deze niet helemaal.
Maar wanneer haar ook zusje is haar armen overleed word het alleen maar erger, haar vader weet zich weer op te rapen maar word net op dat moment 1 van de grootste lullen die er maar zijn. Hij is nog steeds aan de drank. Maar Isabelle moet sterk blijven, maar hoe?
Hoe ik het begrijp, is dus zo:
De vader gaat door de dood van zijn vrouw achteruit en raakt aan de drank. Het zusje (zijn dochtertje dus) sterft en hij weet zich bijeen te rapen. Toch is hij nog een enorme zak en alcoholist.
Ergens ontgaat me hier dus de logica. Als een alcoholist zich herpakt, is hij van de drank af... daarnaast, als hij zijn dochtertje ook nog eens verliest, hoe in de wereld kan hij zich herpakken? Allee opzicht, hij kan wonderbaarlijk genoeg het licht gezien hebben... maar je zal een keuze moeten maken... hij herpakt zich en is dus van de drank af en is terug een vader, of ja, hij poogt het of iets in die trant... ofwel hij faalt erin, blijft aan de drank en is een nog grotere klootzak dan daarvoor.
Zoals ik eerder al aangaf, lees je eerst goed in over de onderwerpen waar je over schrijft, voor je daadwerkelijk begint. Snoei in je verhaallijn aangezien je echt veel te veel erin wilt steken.
En je spelling/grammatica is erg belangrijk. Zelfs enkel een verhaallijn zoals je hier plaats (wat tevens echt heel basic en vlak is), met de vraag naar andermans meningen, moet je eigenlijk al als serieus zien en al verzorgd moeten weergeven.
Een lange en uitgebreide reply, wat niet m'n bedoeling was eerlijk gezegd, maar goed. Ik vind zeker wel dat je eraan moet beginnen, maar enkel als je er zelf achterstaat. Niet omdat anderen vinden dat je het moet schrijven. Ik denk ook zeker wel dat als je je erop toe legt, het een ontzettend goed drama kan worden, dit hangt natuurlijk wel af van hoe je het aanpakt. M'n reply is ook zeker niet als slecht of negatief bedoeld, maar gewoon om te helpen en aangezien je vraagt of je verhaallijn iets is, geef ik mijn mening.
Hopelijk ben je er iets mee en anders mag je het evengoed naast je neerleggen en vergeten
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”
.