• Twee jaar geleden was er een vriendengroep die bij elkaar bleef door maar één persoon, Alice. Ze was bevriend met De sporters, de schoolkrant redactie, de slimme kinderen van de klas, gothics, iedereen. Met zijn allen vormden ze een vriendengroep. Alleen de betere vrienden behoorde tot die vriendengroep van maximaal 15 mensen. Ze waren vrienden, totdat Alice een ongeluk kreeg en om het leven kwam. Sinds die dag is alles veranderd. De ‘vrienden’ gaan niet meer met elkaar om, kijken niet meer naar elkaar om en praten niet. Ze zijn nu vreemden voor elkaar.
    Dit jaar zou het het tweede jaar woorden zonder Alice. Daarom besluiten Alice haar ouders om al haar oude vriendinnen uit te nodigen naar een camping in Spanje. Niemand weet van elkaar dat ze zijn uitgenodigd. Daar komen ze pas achter als ze aankomen op de camping die Alice haar ouders runnen. Zullen ze weer vrienden worden, blijven ze elkaar behandelen als vreemden of worden ze vijanden.


    Een RPG over vergeten vriendschappen.
    Als het je leuk lijkt om mee te doen dan graag! Het liefste jongens en meisjes en het liefst zoveel verschillende typetjes, zoals gothic, sporttype, tutje, bitch enz. Het kan best dat de bitch een bitch is geworden door de dood van Alice. Ook kan het een ex zijn, maar het is beter als er daar maar 1 van is. Dus leef je uit en bedenkt iemand. Alice ging met iedereen om!
    Ze zijn allemaal tussen de zestien en achttien jaar. Ze zitten in het vierde jaar.

    Meisje

    - LaCerise- Veronique Cross
    - Demi1309- Isabella Jennifer Jones
    - Tesly- Mikan Loenen
    - Carrotcurls- Megan Alexys Romano
    - nakito- Claire Woods
    - xkimx124- Jasmine Eberson
    - XJules001- Gwendolyn Springfield

    Jongen

    - TrueKlainer- Danny Sebastiaan Brantston
    - quin98- Austin Trevers
    - Carrotcurls- Tyler Damon Romano
    - Demi1309- Ian Silvas
    - quin98- Jayson Cole
    - LoveLyLonely- Tyler Brandon Drea
    - Dashed- Alex Castro

    b]Regels[/b]
    - Elkaar niet buiten sluiten
    - Maximaal 2 personages
    - OOC: Tussen haakjes: (),[], {} enz.
    - Mensen mogen verliefd op elkaar worden, maar voordat er iets gebeurd misschien handig om te overleggen
    - 16+ mag
    - Elkaar niet uitschrijven, bijv. door te vermoorden, weg te pesten enz.
    - Het liefst zo vaak mogelijk aanwezig, als je toetsweek of iets hebt is het logisch dat je er niet bent, maar het is wel je eigen probleem als je dan dingen mist
    - Goed kijken naar elkaar stukjes, zodat er geen misverstanden ontstaan
    - Minimaal vijf regels schrijven
    - Geen oneliners


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Austin
    Ik loop naar de tent van Jayson en rits de tent open. 'Luilak de tent uit jij!'roep ik en Jayson kijkt op. 'Doe ff rustig joh'zegt hij en kruipt daarna de tent uit. Hij gaat aan de tafel zitten en ik ga der naast zitten. Ik pak mijn chocolade croissantje en begin er lekker van te eten.

    Isabella

    Ik zie dat Ian zich even snel afdroogt en dan naast me komt zitten. Ik geef hem zijn broodje en kijk hem even aan met een glimlach. Dan pak ik mijn broodje en begin te eten. Kleine hapjes, maar het broodje gaat op. Toch zit het gesprek van vanochtend me dwars. Ik vind het debiel dat ze belde, maar toch. Mijn moeder weet het nu ook.Dat weet ik wel zeker. Ik slaak een diepe zucht en probeer mijn gedachte te verzetten. Ik kijk op naar Austin en glimlach even. 'We hebben een cadeautje voor Dann gekocht,' deel ik mee.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    [Yay ben nu golden member *O* Mag ik laatste Andrew stukje? ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    [Nice, ik zoek hem even ^^]

    Drew
    'Ja we gaan zo terug'zeg ik en sta op. Ik duw hem een keer en lach dan. Ik begin hard te rennen en stop na een tijdje. 'Je wou rennen toch'lach ik en aai hem even door zijn haar. 'In een rolstoel zitten kan ook leuk zijn, en je wordt de hele tijd geduwd'zeg ik tegen hem met een knipoog. 'En er zijn natuurlijk mensen die medelijden met je hebben'terwijl ik dat zeg loop ik naar voor en grijns. 'Soms best handig hoor'grijns ik en kijk hem aan. 'Ik vindt het ook zielig voor je, en als ik dat dan heel erg zielig vindt, moet ik je proberen wat blijer te maken hé'grijns ik en buig me naar voor om vervolgens mijn lippen op de zijne te drukken. Ik grijns even tegen zijn lippen aan en bijt dan speels in zijn lip.

    Jayson
    'Wat hebben jullie gekocht?'vraag ik en kijk Isabella en Austin om de beurt aan. Austin haalt lachend een grote bee uit een tas en ik schiet in de lach. 'Zal die vast heel blij mee zijn'zeg ik lachend en eet ondertussen mijn broodje op.

    Danny

    Ik lach als Drew begint te rennen met mij in de rolstoel. Ik schudt lachend mijn hoofd en luister met een grijns naar wat hij zegt. Dan voel ik zijn lippen op de mijne. Hij bijt er even in en ik grinnik. Ik leg mijn hoofd op zijn achterhoofd en kus hem terug. Dan verbreek ik de kus langzaam.
    "Drew, mijn hele hart- Nee, mijn hele lichaam houd van je." zeg ik en druk een kusje op zijn neus.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Andrew
    ik glimlach breed en kijk hem aan. 'Mijn hele lichaam ook van jou' zeg ik en geef hem nog een kort kusje.ik hou zoveel van hem, hij is zo lief. Ik ga weer achter zijn rolstoel staan en duw hem rustig veder, terug naar het ziekenhuis. Gelukkig mocht die vanavond daar weg en konden we gewoon weer doen wat we wouden en niet na een tijdje weer terug moeten.

    Isabella

    'Ja vast wel.' Ik grijns en neem nog een hapje van mijn broodje. ik zat eigenlijk wel vol, dus legde ik het broodje weer weg. Ian kijkt nog steeds lachend naar de beer. 'Ah... Dan wordt Drew vervangen,' lacht hij. Ik grijns. 'Ja, knuffelberen zijn ook zoveel leuker dan vriendjes,' grinnik ik en kijk naar de beer. Dan kijk ik Austin aan en steek plagerig mijn tong uit. Dan kijk ik naar Ian. 'Beren kunnen niet praten, dus ook niet zeuren.'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Austin
    Ik grinnik even en eet gauw mijn broodje op. De beer stop ik weer in de tas en kijk Isabella even aan. Daarna sta ik op en kijk de rest aan. 'Zullen we naar het eiland gaan om alles klaar te maken?'vraag ik en kijk ze allemaal even kort aan. Jayson staat ook op en knikt.

    Isabella

    Ik glimlach en sta op. 'Ja hoor is goed.' Tegen mijn zin in prop ik het laatste stukje in mijn mond en kauw langzaam. Ian staat ook op en ruimt alles snel op. Dan loopt hij naar de kant waar Austin en Jayson staan. 'Nou dan gaan we wel weer.' Hij grijnst even en kijkt mij aan. Ik loop ook hun kant op. 'Dan gaan we terug naar het eiland met die geweldige avond,' grijnst Ian. 'Alleen dit keer zonder alcohol voor Danny,' voegt hij toe en ik knik instemmend. 'Moet ik jullie dit keer weer later op komen halen,' voegt ian er grijnzend aan toe. ik voel me even rood worden. 'Nee hoor.' Ik loop snel door en hoor de lach van Ian.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Danny

    Mijn hart maakt een sprongetje en ik sluit mijn ogen even. Vanavond word ik ontslagen uit het ziekenhuis en mag ik weer terug. Daar ben ik zo blij om. Ik kan wel een vreugde dansje doen als ik wil.
    Ik kijk om me heen, we zijn al weer bijna bij het ziekenhuis. Waar ik wel blij om ben is dat ik een angst heb overwonnen; Ziekenhuizen.
    "Drew, ik dank je voor het over mijn angst van ziekenhuizen komen." lach ik naar hem.

    [Sorry dat ik niet reageerde, ben druk bezig met mijn nieuwe verhaal :3]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Austin
    'Nee hoor dat hoeft niet'zeg ik lachend en kijk ze daarna aan. Ik pak gauw de sleutels van de boot en hou ze omhoog. 'Let's go'zeg ik en begin al richting de boot te lopen. We zijn er al snel en ik klim de boot in.

    Andrew
    'Dat heb je zelf overwonnen, dat hoef je mij niet dankbaar voor te zijn' zeg ik lachend en haal mijn hand even kort door zijn mooie haren. Ik rij hem het ziekenhuis binnen en zo door de lift in. Daar kijk ik Danny aan en glimlach naar hem. Ik buig me naar voren en kus hem even. 'Weet je, ik hou echt niet normaal veel van je'

    Danny

    Ik grinnik even en kijk Drew aan.
    "Dat gevoel herken ik." zeg ik en pak zijn gezicht vast dan druk ik mijn lippen op de zijne. Dan kijk ik hem weer aan. "De lift stopt over..." ik kijk op het bordje. "Drie verdiepingen." grinnik ik en trek Drew op mijn schoot, dan sla ik mijn armen om zijn hals en druk mijn lippen weer op de zijne.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.