[Rpg] Hunger games - Speeltopics

“Winning means fame and fortune.
Losing means certain death.
The Hunger Games have begun…”

Ik ben de Hoofd-Spelmaker en doe zelf niet mee aan de RPG.
Maar 1 iemand kan deze spelen winnen. De rest gaat zeker weten dood en daar zorg ik wel voor.
Alles goed doorlezen. Je hebt de informatie nodig!


Verhaallijn:
Je wordt gekozen als tribuut voor de 63ste hunger games. Vervolgens wordt je naar het capitol gestuurd en daar klaar gemaakt voor de arena.
Daarna wordt je in de arena gegooid en moet je overleven.
Arena:

Link naar grotere versie.
Elke lijn van een vakje is 1 km lang. De arena heeft een diameter van 8 km. De hoorn des overvloeds is op F5, in het midden.
Blauw= Is natuurlijk water. Hoe donkerder de kleur hoe dieper het is. Licht blauw is max. 3 meter diep. Normaal is max 6 meter en donker kan zelfs tot en met 15 meter gaan. De blauwe vlekjes op het land zijn meertjes.
Groen= Bos. Overal waar het donkergroen zit is bosgebied. De lichtgroene stipjes zijn enkele of meerdere bomen. Deze zijn meer verspreid.
Bruin= Berg gebied. Langzaam word de kleur meer beige. Hoe lichter hoe hoger de berg is. Bruin gaat tot 1000m hoogte en Beige tot 1600m.
Wit= Sneeuw, dat op de bergtoppen ligt.
Lichtbruine kleur= Dit zijn kale vlaktes. Hier groeien soms bomen, maar meestal struiken en andere planten soorten.
Roze= Dit is een heide. Hier staan de prachtigste bloemen in bloei.

In de arena is het overdag vrij koud met een temperatuur van 10 graden.
's nachts kant het licht vriezen met -1 graden. Het weer kan erg verschillen: Meestal is het bewolkt, maar er kan ook een zonnetje schijnen. Het is vaak droog, maar soms kan het regen, sneeuwen of zelfs hagelen.
Het bos heeft zowel naald- als loofbomen. Er zijn eetbare en niet eerbare planten. Maar eten vinden is moeilijk. Door de koude lucht en grond groeit er niet veel. Er zijn een paar open plekken in het bos. Bij sommige plekken is er een meertje. Pas op: Sommige meertjes kunnen vergiftigt zijn, maar dat merk je pas als ik het aangeef. Het bos bevalt enkele dieren zoals: Vossen, egels, muizen, vleermuizen enz...
Ook zijn er spotgaaien, maar die zijn goed verstopt. Ze zijn te vinden in het oosten. Spotgaaien kunnen je helpen. Ze 'bewaken' het gebied waar jij in rond loopt. Als ze jouw melodie fluiten weet je dat er iemand is.
Er zijn ook bloedzoekers, maar die zijn goed verstopt.
Het berggebied heeft een paar boompjes, maar bestaat grotendeels uit rotsen en struiken. Als je omhoog klimt moet je goed uitkijken, want het is heel erg stijl. Je valt ook zo naar beneden. Soms kan er wat naar beneden vallen. Het klimmen word ook moeilijk door het landschap zelf. Het is niet alleen stijl , maar er zijn ook veel hobbels Er zit een meer verstopt in de bergen. Hij is vrijwel omringd door rotsen en dus een makkelijke verstop plaats.
De kale vlaktes zijn niet helemaal kaal. Ze hebben een paar bomen , struiken en planten. Er zijn daar een aantal konijnen te vinden. Rond lopen is daar gevaarlijk, want de grond is kompleet vlak. Je hebt ook een heide met de mooiste bloemen. De heide is omringt door een stuk bos. De grond van de heide is heuvel achtig. Er is daar een meer en 1 boom. De boom lijkt er oud en is erg dik. De takken en bladeren slingeren naar beneden en is ook erg handig om in te verschuilen of te slapen in de nacht. De bloemen leiden erg af. De geur van de bloemen zijn al een kilometer ver te ruiken. De bloemen zijn bedoelt om af te leiden door hun geur en mooiheid. Als je niet oplet ben je een makkelijk doelwit. De geur zelf heeft een leuk effect. Het maakt je lichter in je hoofd. Op een kilometer afstand merk je het niet zo, maar als je op de heide staat kan je een beetje duizelig voelen. Als je, je neus haast in de bloem stopt om te ruiken kan je zelf flauwvallen. En er kunnen daar leuke insecten zitten.
In het meer zitten er vissen. Voor de rest is het geen bijzonder meer. Al staat er een metalen boot op F6. Je kan hem allen gebruiken met een pasje. Die je kan krijgen. Met die boot kun je naar een eiland gaan: De eilanden naast het gebergte. je kan er ook komen via het gebergte, maar dat is niet aan te raden. Behalve als je gewond wilt raken. Op het Eiland zijn er een paar bomen. Sommige bomen zijn fruitbomen.
Coördinaten:
Bij elke post is het verplicht om aan tegen waar je bent. Dat zet je naast de naam van je personage. Zo kan ik goed zien waar iedereen is en makkelijker iets laten gebeuren. Als je naar een andere vak gaat zet je dat ook boven aan. V.B.:

Naam en achternaam- E3, E5

De eerste is waar je in het begin bent en de laatste waar je post eindigt. Al je de hele tijd in hetzelfde vakje ben gebleven hoef je maar 1 vakje aan te geven.
Hoe gaat deze RPG in zijn werking?:
Iedereen maakt een tribuut aan uit een bepaald district. Ikzelf speel de hoofd-spelmaker en zorg dat alles geregeld word in het verhaallijn. Zodra jullie uiteindelijk in de arena zijn zorg ik ervoor dat er dingen gaan gebeuren. Zo wordt de RPG minder snel saai. Ik kan voor rampen-, verwondingen- of zelf vergiftiging zorgen. Natuurlijk ook goede dingen zoals : Medicijnen, brood,(schoon)water en wapens. Het weer laat ik ook regelmatig aanpassen. Ook kunnen er mensen dood gaan, want er moet uiteindelijk 1 iemand overblijven. Ik bepaal wie er dood gaat, maar dat doe ik niet zomaar. Ik schrijf de namen op een papiertje, gooi ze gewoon in een bak en pak met mijn ogen dicht of via een site(Die ik niet weet. Als iemand zo'n site weet hoor ik het graag c: ). De persoon wiens naam is gekozen krijg een pb, want niemand anders mag het weten. De persoon die dood gaat krijg een paar dagen om dood te gaan. Ik ga namelijk niet zeggen wanneer de trekkingen zijn.
Op deze manier worden de bovenstaande dingen die genoemd zijn gekozen. Als je voor verwondingen vaak word getrokken dan heb je geen geluk, maar voor de goede dingen wel. Sommige dingen zal ik openbaar in het topic neerzetten. Wanneer er spulletjes via parachutes komen zal ik het neerzetten met de namen erachter met wie en wat. Dit ook zo met verwondingen. Rampen komen plotseling.
Vergiftiging is helemaal leuk. Ik hou dat geheim en stuur een pb naar de persoon die vergiftig is. Niet druk maken als je personage vergiftigd is, want het is niet dodelijk. Maar het verzwakt je wel. Medicijnen kunnen je beter maken.

Rollen:
District 1 -Luxe voorwerpen voor het Capitool-
Melrose Amelie Xanthe-Aragog-Aiden Samuel Dream- HurtedHeart
District 2 -Wapens en Vredeshouders trainingen-
Laurel Parrish-Paco All Gillister-PopRocket
District 3 - Elektronica, technologie-
Sophia Grace- MohawkAiden Paxton Lockheart
District 4 -Vis en ander zeevoedsel-
Mairin Nevya Cataegis-Lahey- Damian Nathaniel MacGreggor-WillNotLearn
District 5 -DNA Manipulaties en mutatie’s-
Aoife Indigo Livinstone-BlueHope Ashton Kai Knight
District 6 -Medisch onderzoek en wetenschappen-
Aimee Rose Johnson-RememberYoux-Alex Kyran Neji -BlueHope
District 7 -Hout
Keitha, Keeth, Daesun-General - Dasan Howi Leunn-Squib
District 8 -Textiel
Madelief Black-MoonlySam Black-Moonly
District 9 -Voedsel-
Paige Dove- BronxZacharias Emanuel Waters-Squib
District 10 -Vee- Uitgeschakeld!
Catherine Viola Morrow-Francesco Roach
District 11 -Landbouw -
May Kaia Roux-Aragog-Bradley Alexander Dellani-WillNotLearn
District 12 - Steenkool-
Lynda Alisa Hardin-Gwaine Smith-Emrys
Ik hou Laurel Parrish vrouwelijke tribuut district 2 erin. Misschien heb ik haar ooit nodig

Kleren:Jullie mogen zelf weten hoe jullie kleren eruit zien, maar het moet voldoen aan een paar dingen.Lange broek: Moet een donkere kleur hebben -maak niet uit welke- en een dikke stof die je benen warm houd bij 5 graden en lang zijn. De schoenen: Moeten tot de helft van je onderbeen komen en een stevige zool. T-shirt: Lange mouwen, bij iedereen zwart. Jas: Moet ook je lichaam bij 5 graden warm houden, donker van kleur, dikke stof en stevige rits. Veder zitten bij de kleren nog een riem waar je dingen aan kunt doen. dat is handig voor de mensen die geen tas hebben. Zo kunnen ze toch nog dingen gemakkelijk meenemen. helaas allen niet veel.

Regels:
- Hou het realistisch volgens de boeken. Niet dat er opeens een paarse olifant door de lucht vliegt. Of dat ze uit de arena ontsnappen.
- Meer dan 7 regels schrijven. Liever nog meer, maar het kan wel eens gebeuren dat je inspiratieloos ben. 6 zie ik nog wel door de vingers, maar minder echt niet. Mobieltje is geen excuus.
- Liever geen mensen die na één dag of een paar topics stoppen.
- Topic niet vol spammen na 1 dag.
- Geen ruzie binnen of buiten het topic.
- Wacht even als iemand niet reageert/ offline is. We hebben ook nog een leven buiten de Rpg . Bijvoorbeeld: school.
- Naam verandering graag doorgeven ^^
Regels in Arena:
- Geen Mary Sue's. Ze overleven niet elke ramp, gevecht of wat dan ook zonder schrammetje.
- 16+ en relaties zijn toegestaan. Bedenk even dat een leuke nacht niet echt kan in een arena. (Maar als je het toch doet. Bedenk dan wel even dat ik graag root in het eten gooi )
- Elkaar verwonden mag, maar niet dat het verhinderd is en levensgevaarlijk. Wel met toestemming van de ander. Doden allen met toestemming van mij
-Niet gelijk water en voedsel vinden. Sommige van jullie zullen de eerste paar dagen een 'beetje' uitgedroogd en hongerig zijn.
-Als ik zeg dat er iets gebeurd. Hou je er A.U.B aan.
- Je mag groepen maken met elkaar.
- Je mag spullen ruilen en/of stelen. Maar ook daarvoor heb je toestemming nodig van een ander.
- Als je vergiftigd of verwond bent ga je niet gelijk dood, maar ben je wel verzwakt. Denk eraan dat je personage niet alles kan doen. Als je gewond bent aan je hand kan je moeilijk in een boom klimmen. Bij vergiftigd ben zul je niet meer actief kunnen lopen of rond kunnen rennen.

Status:
Iedereen kan de arena in ^^! De hoorn des overvloeds is in het midden van F5. Pak je spullen en dan snel veder. De eerste paar dagen doe ik bijna niets. Ik zal geen rampen maken of mensen dood laten gaan . Vergiftiging door water komt ook nog niet voor. Zo heeft iedereen een kans om makkelijker in te springen.

Updates:Spullen voor in de arena. Weinig of nutteloze spullen?; Maak je geen zorgen. In de arena kan je spullen toe gestuurd krijgen via kleine zilveren parachutes. Ruilen mag ook, maar dan IN de arena. 1 waterfles kan max. 1 liter water in. De deken geeft een persoon net genoeg warmte als het vriest om niet dood te vriezen. :
Moonly: Geen tas, 12 pijlen ZONDER boog, deken, geen waterfles, Handschoenen om in bomen te klimmen+ 5 pakjes gedroogd voedsel- Sam black.
Tas, 15 cm mes, geen slaapzak, geen waterfles, niets extra –Madelief
Mohawk: Tas, Pijl(12 pijlen) en boog, deken, geen waterfles, Gedroogde bloemen met een sterke geur. Deze bloemen beschermen je tegen de effecten van de heide. Allen kan je vijand je ruiken van een paar meter afstand.
Poprocket: Geen tas, geen wapen, geen slaapzak, geen waterfles, medicijnen tegen vergiftiging
Lahey: Tas, 10 kleine mesjes om mee te gooien, Een goed geïsoleerde slaapzak die het lichaam warm houdt bij tempraturen onder 0, geen waterfles, maar wel jodium, verband
Bluehope: Tas, geen wapen, normale slaapzak, waterfles, niets extra –Alex
Geen tas, geen wapen, normale slaapzak, Waterfles met 1 liter schoon drinkwater, niets extra - Aoife
HurtedHeart: Tas, dolk, geen slaapzak, waterfles, niets extra
Aragog: Geen tas, knuppel, geen slaapzak, waterfles, zaklamp- Melrose
Tas, geen wapen, deken, Waterfles met 1 liter schoon drinkwater, niets extra – May
Wilnotlearn: Tas, geen wapen, geen slaapzak, geen waterfles, verband + 50 ml flesje met alcohol erin om wonden te ontsmetten.- Damian
Tas, klein zakmesje, geen slaapzak, Waterfles met 1 liter schoon drinkwater, medicijnen tegen vergiftiging.- Bradley
RememberYoux: Tas, boog ZONDER pijlen, geen slaapzak, geen fleswater, brood van eigen district
General: Geen tas, mes, geen slaapzak, geen waterfles, Kleine zwarte bolletjes- 10 stuks-. Ze ontploffen als ze iets hard raken. Kan de vijand licht verwonden en geeft een dikke rookwolk.
Emrys: Tas, speer, Een goed geïsoleerde slaapzak die het lichaam warm houdt bij tempraturen onder 0, Waterfles met 1 liter schoon drinkwater, Slaap siroop.
Bronx:Tas, Samoerai zwaard, geen slaapzak, geen waterfles, aansteker+ verband.
Squib: Tas, Katapult met 4 grote ijzeren ronden ballen en 6 kleine ronden ijzeren ballen, geen slaapzak, Geen waterfles , maar wel jodium om water te zuiveren, niets extra-Dasan
Tas, bijl, geen slaapzak, waterfles, niets extra-Zacharias

Het weer in de arena:
Overdag:Bewolkt met een licht doorbrekende zon. Windkracht 2 en 9 graden.
's Nachts: Heldere nacht met een halve maan. Windkracht 5 en een temperatuur van 1.

Als ik iets vergeten ben: Sorry, moet veel dingen hier neerzetten .

[ bericht aangepast op 10 sep 2012 - 17:02 ]

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Aoife Indigo Livinstone || District 5
Nou, daar zat ik dan. Ik trok mijn benen op en zucht even. Ik wist niet goed wat ik straks moest zeggen. Mijn moeder zou vast woest zijn. Ik was gek genoeg niet verdrietig of bang. Alleen een beetje verbaasd. "Oh god. Gaat het een beetje?" Riep mijn moeder die de kamer binnen kwam stormen. Dat vond ik al helemaal idioot. Ze gaf alleen om ons rond de tijd van de trekkingen. Voor de rest vond ze ons totaal niet interessant. Ik zuchtte en gaf mijn moeder een knuffel. Ik keek naar mijn zus. Die duidelijk spijt had. "Het is niet jouw schuld, liever ik dan jij." Zei ik zacht en gaf haar een knuffel. Ze haalde iets tevoorschijn. Een armbandje. "Een ketting is denk ik eenbeetje gevaarlijk." Zei ze bijna zonder geluid en doet het armbandje om. "Don't lose yourself." Glimlachte ze en deed een stap achter uit. Ik kee evewn naar mijn vader die er maar wat bestond. Ik had nooit een goede band met hem gehad. Ik knikte even naar hem, dat was alles. Mijn vader deed ook niet veel meer. Daarna ging ik weer zitten en kwam mijn zus naast me zitten. "Het lukt je wel. Ik beloof het je. Je komt wel terug." Dat waren haar laatste woorden voordat ze ging.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Paige Dove - District 9
Ik strompelde achter de andere meisjes op weg naar de rij waar ze een prik in je vinger geven voor je bloed. Zuchtend keek ik naar de hemelsblauwe lucht waarvan een paar wolken ze verbreken. Ik sloot me aan in de rij en zag hoe een paar meisjes hun kleinere zus, vriendin, of gewoonweg zichzelf kalm probeerden te krijgen. 'Je vinger,' zei iemand op een strenge toon. Ik schrok wakker uit mijn dagdroom en gaf haar mijn vinger. Zonder te waarschuwen voelde ik een prik en drukte ze het bloed aan mijn vinger op een wit papier. 'Volgende.' haar irriterende stem deed mijn ogen rollen en ik liep voort tot wanneer ik bij de rest kom. Het duurde volgens bij nog drie kwartier voor iedereen klaar was en ze begonnen met de speech die ze elk jaar opnieuw deden. Ik begon hem zelfs al uit mijn hoofd te kennen. 'Zoals gewoonlijk, vrouwen eerst..' Een raar en zenuwachtig gevoel kroop door heel mijn lichaam als het filmpje afgelopen was. Ik keek in het rond en zag hoe iedereen nerveus was, hun handen vasthield, of aan het bidden was dat ze haar naam niet afriepen. Ik wist nooit goed wat ik er van moest denken, ik was nog maar vijftien. 'En de eerste tribuut is..' iedereen hield hun adem in, inclusief mij. De spanning, nieuwsgierigheid en onrustige sfeer hing in de lucht terwijl we wachtten hoe ze de naam gingen afroepen, diegene die naar het slachtveld moest. 'Paige Dove!' weerklonk er luid op het veld. Ik voelde hoe mijn hart en tel oversloeg en ik lijkbleek werd.

[ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 18:56 ]

---

So I guess we are who we are for a lot of reasons. And maybe we'll never know most of them.

[Mijn topics, ik ga zo alles even bekijken enzo :"D Ben net thuis.]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Ik had eigenlijk een vraagje, district 3 heeft geen jongen, mag ik dan zelf een naam verzinnen? Of kan je me er één geven?]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

{Main topics.. Moet nu gaan dus reageer morgen pas..}

---

Don't be like the rest of them, darling

Gwaine Smith |~| District 12

Richard die vlak achter me had gelopen ging ver achter me staan. Hij moest natuurlijk bij de achttienjarigen staan terwijl ik pas veertien was en tussen andere mensen van veertien moest gaan staan. Een vrouw kwam het podium opgelopen. Ze was dezelfde persoon als al de jaren dat ik hier had gestaan. Alleen was haar haar weer een andere kleur, ik had het tot nu toe al roze blauw en oranje gezien. Vandaag had ze echter gekozen om zichzelf in het groen te kleden. Wat ze er in het capitool ook van zouden vinden ze zag er echt vreselijk uit, haar huid was zo wit als het maar zijn kon. Haar haren waren felgroen gekleurd en haar kleding had precies dezelfde kleur. Onder het jurkje dat ze droeg was een paar perfect gelakte en geboende hakken te zien. 'Welkom iedereen.' Ze brabbelde nog door met haar perfecte stem, zonder ook maar een keer over de woorden te struikelen natuurlijk. En zette toen het filmpje op.
'Zoals ieder jaar, dames gaan voor.' Ze liep naar de nogal groot uitgevallen vissenkom en stak haar perfect gelakte hand erin. De naam die gezegd was ging totaal aan me voorbij. 'En dan de jongens.' Ze liep naar de andere kom en graaide erin tot het haar eindelijk genoeg leek en ze er een van de blaadjes uithaalde. 'Gwaine Smith.' Ik hoorde de mensen om me heen opgelucht zuchten. Ja geweldig ze hoefden niet de arena in. Misschien waren die bonnen toch best een slecht idee. Ik keek achterom naar Richard die moeilijk voor zich uitkeek. 'Gwaine kom op laat ze niet wachten.' Iemand die ik vaag herkende als een van de jongens uit mijn klas duwde me richting het gangpad. 'En dit zijn de kampioenen van district twaalf.'

[ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 22:05 ]

---

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Paco All Gillister

Mijn moeder had mijn haar perfect achterover gekamt. Toch had ik mijn oude vertrouwde mutsje maar weer opgezet. Het voelde gewoon niet goed zonder dat ding. Ik viel niet graag op. Ik liep samen met een van mijn klasgenoten naar het plein. Eigenlijk haatte ik die gast maarja het is zo raar als je in je eentje aan komt lopen. Ik kwam langs het huisje waar bloed afgenomen werd en moest bijna kotsen van de geur ervan. Een in veiligheidskleding verpakte vrouw prikte een dikke naald in mijn vinger. 'Auww.' Dat was nou niet bepaald een fijn gevoel. De vrouw zweeg echter en ik liep door naar de plaats met de 16-jarigen. Om me heen zag ik verschillende mensen die ik kende maar niemand die ik ook daadwerkelijk mocht. Ik haatte dit leven. Een opgedofte vrouw met kort, stijl, paars haar kwam het podium op. Ze had een oranje maatpakje aan dat totaal vloekte bij haar met haarlak besmeurde lokken. 'Welkom, welkom.' begon ze. Yughh ik moest nu al bijna kotsen van dat accent. Ik deed mijn oren dicht om aan de onzin die ze verder vertelde te ontsnappen. Ze zette het filmpje op en begon plabackent mee te denken. 'En nu.. Dames eerst.' Ze liep naar een aquarium achtig ding toe en haalde er een willekeurige naam uit. Ik lette niet eens op wie het was en er liep een meisje naar voren. Verder niks bijzonders. De vrouw liep naar het volgende aquarium toe en pakte er weer een briefje uit. Mijn hart stokte in mijn keel toen ze de woorden uitsprak. 'Uit ons district 2, niemand minder dan.. Paco All Gillister.' Wat?! Ik geloof dat ik dat moment wel flauw had kunnen vallen. Het is dat een van mijn rot-klasgenootjes mij naar voren begeleidde maar ik had zo kunnen flippen.

[Hopelijk is dit goed. ]

---

The worst part of being lied is that you're not worth the truth.

[Voor de mensen die niemand anders in hun district hebben:
Je mag zelf de namen beslissen. Even doorgeven en ik zet ze in het topic ^^]

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[District 9: Dean Lawrence. En wie speelt hun dan? Gewoon niemand?]

---

So I guess we are who we are for a lot of reasons. And maybe we'll never know most of them.

Aimee Rose Johnson
Mijn moeder had mijn bruine haar alleen gekamd, zodat het in een perfecte krul over mijn schouder viel. Eerlijk gezegd wilde ik gewoon mezelf helemaal los schudden, alleen om dat capitool-achtige gevoel weg te krijgen. Ik had een mintgroenig jurkje aan. Ik walgde van die kleur, aangezien ons district de medische onderzoeken deed. En zo'n kleur hadden de artsen nou altijd aan. Ik zuchtte. Slenterend liep ik naar de bloedafname, maar de naald in mijn vinger voelde ik nauwelijks. Langzaam liep ik naar de 15-jarigen, en keek zoekend om me heen. Uiteindelijk besefte ik dat ze naast me stond. 'Juliet.' fluisterde ik. Ze keek naar me en kneep in mijn hand. Juliet en ik kenden elkaar het beste in ons district, en we konden wel van elkaar zeggen dat we vriendinnen waren. Goede vriendinnen. Er kwam een walgelijke vrouw met haar haar dat letterlijk als een roze wolk zat, en ze liep naar de bol van de meisjes. 'Dames eerst, nietwaar?' ik moest moeite doen om niet over mijn nek te gaan. Ik haatte dat capitool-accent met heel mijn hart. Ze ging pesterig met haar vingers over de briefjes, waarna ze er snel een uitgriste. Ze strekte haar armen voor haar uit, alsof het briefje iets walgelijks was, vouwde het open, en las de naam voor. 'Aimee Rose Johnson.' Het ís een walgelijk briefje. Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik naar het geinproviceerde podium liep. De vrouw grijnsde naar me, en ik wierp haar een dodelijke blik toe. Geschrokken liep ze naar de andere bol om het leven van een jongen tot een hel te maken. Want dat was dus zojuist met het mijne gebeurt.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Damian MacGreggor
Ik kijk de mensen rond om vervolgens te wachten op de trekking van de namen, de meeste mensen hier kende ik van naam maar had ik nooit echt gesproken al zaten er wel vrienden van mij tussen. Het zou mijn laatste keer zijn dat ik er aan mee mocht doen, en ik had er ook voor getraint. Een beetje dromerig draaide ik de zwarte armband rond mijn pols terwijl ik zag dat Mairin zich als volenteer aanbood en zelfverzekerd het podium oploopt en de vrouw naar haar naam gezecht te hebben de jongensnaam trekt. 'En de mannelijke tribuut voor District 4 is..' Mompelde ze in de microfoon waarna ze het briefje te langzaam naar mijn mening openvouwde 'Damian MacGreggor' Voegde ze er aan toe en ik liep op mijn beurt net zo verzekerd als Mairin had gedaan het podium op.

---

Don't be like the rest of them, darling

Melrose Amelie Xanthe
Daar stond ik dan, op het grote plein waar straks de tributen werden getrokken.
Mijn moeder stond naast me en hield losjes mijn hand vast. Aan haar rechterzijde stond mijn zusje. Ze was pas twaalf, maar het was duidelijk te zien dat ze de angst probeerde te verdoezelen.
Velen uit onze district zouden maar al te graag getrokken worden, deels om hun kennis, ervaring en vaardigheden te laten zien. Om ermee te pronken.
Met mijn vrije hand streek in mijn jurkje even glad.
Het jurkje was zachtroze met aan de onderkant versierd met kant. Hij rijkte net niet tot mijn knieën. Aan de bovenkant werd de rand gesierd door ruches, en het had doorzichtige pofmouwtjes.
Mijn lange, blonde haren hingen als een regen van pijpenkrullen over mijn rug, niks bijzonders.
Op mijn simpele, witte ballerina's wiebelde ik heen- en weer, om vervolgens direct stil te staan na een waarschuwing van mijn moeder.
De vrouw op het podium stak haar hand in de kom, en voor een momentje leek mijn hart stil te staan. Wat als mijn lieve zusje werd getrokken? Wat als? Wat als..?!
De omgeving ging in een waas aan me voorbij, de geluiden om me heen leken gedempt te worden en alleen de stem van de vrouw was nog hoorbaar.
''Melrose Xanthe !'' riep ze uit, en een vlaag van opluchting vloeide door me heen.
Ik voelde hoe mijn moeder een zacht kneepje in mijn hand gaf, zag hoe mijn zusje in huilen uitbarstte en zelfs mijn moeder moest een traantje wegpinken.
Ik stak mijn kin in de lucht, borst vooruit, en begon aan mijn weg richting het podium.
Ik voelde de ogen in mijn rug prikken maar schonk er geen aandacht aan.
Met gemak stapte ik het podium op, draaide me om en keek naar de menigte.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Alex Kyran Neji || District 6
Daar stond ik dan. De vrouw had net een tribuut voor de meisjes en nu waren de jongens dus aan de beurt. Ik kijk even naar de grond. Mijn zusje was veilig en daar ging het om. Voor mij dan. Ik kijk hoe de vrouw langzaam en een beetje geschrokken naar de bak met lootjes loopt. Ik kijk gesannen naar de bak en zie hoe ze haar hand naar de onderkant van de bak laat verdwijnen. Er loopt een rilling over mijn rug en ik voel me erg misselijk. Ze haalt haar hand vreselijk langzaam weer uit de bak, waardoor ik haar alleen maar meer haat. Ze vouwt het briefje open en lach. "Alex Kyran Neji." Roept ze. Even sta ik stil. Er schieten duizenden gedahten door mijn hoofd, maar ik schud ze van mij af. Ik loop naar het podium en kijk naar alle andere mensen. Daarna kijk ik even naar de vrouw die mij glimlachend aankijkt. "Oke, schud elkaar de hand maar." Zegt ze, maar wacht er niet op. "hier zijn ze. de tributen van distict 6." Ik weet mezelf geen houding te geven en stop mijn handen maar in mijn zakken.


(Mannelijk tribuut distict 5 - Ashton Kai Knight)

[ bericht aangepast op 3 sep 2012 - 11:38 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Aiden Samuel Dream
Ik keek mijn zusje aan en deed haar in mama's oude jurkje die ik bewaard was voor mayrose haar eerste boete. Ik had daarin tegen papa's oude smoking aan. Iets anders konden we niet echt wat kopen. Maar niemand in dit district hoefde te weten dat we van het weeshuis kwamen. Niemand en veel wisten het ook niet. Ik vlecht haar haar zoals ik herinner dat mijn moeder altijd deed. Ik kon er niet veel van, maar het zag er wel oke uit. Ik kam zelf mijn haar een beetje oke en til haar dan op.
Ik draag mijn zusje mee in de rij. Ze was zo ongelovelijk ziek en zwak. Ze kon nauwelijks normaal blijven staan. Ze had medicijnen nodig, maar ik kon dat niet betalen noch het weeshuis. Ik wist al wat ik ging doen. Ik ging me aanbieden zo snel mogelijk. We stonden al vooraan. 'Vinger.' Zegt een schelle stem die me nu al irriteerd. 'Mayrose Dream.' Zeg ik denaam van mijn zusje. De naald gaat in haar vinger en ze schokt even. Dan kijkt ze mij aan. 'Aiden Dream.' Zeg ik terwijl ik mijn vinger uitsteek. de naald gaat ook in mijn vinger. 'Next.' Zegt haar schelle stem weer. Ik ben geirriteerd nu. Ik draag haar naar de 12 jarigen en ik zet haar neer naast een meisje dat haar ondersteunt. Ik geef haar een dankbare blik en loop naar mijn rij. De 18-Jarigen. Ik ga staan naast mijn vriend die niet getraint was en waar ik vaak mee praatte. Hij wist wat ik doormaakte. Mijn naam stond vaker in de bak, maar ik merkte niet dat de film al was begonnen. Joepie. De vrouw loopt naar de meisjesbol en ik hoop niet mijn zusje. Maar dan zouden er wel vrijwilligers komen. 'Melrose Xanthe.' Ik keek op met dis stem. Een meisje met prachtige pijpenkrullen liep met een opgeheven hoofd de trappen op. Ik kende haar volgens mij ergens van. Ja haar zusje en mijn zusje speelde altijd met elkaar voor ze ziek werd. Ik kende Melrose niet echt goed. Nu waren de jongens aan de beurt. Ik hoopte mij anders zou ik me aanbieden. De vrouw pakte een kaartje en vouwde deze ontiegelijk langzaam open. 'Jamy Drew Bright.' Zei de vrouw. Mijn vriend keek even moeilijk maar liep daarna uit de rij. Ik liep achter hem aan en voor een ander het deed riep ik. 'Ik bied me aan als vrijwilliger.' Mijn vriend keek me dankbaar aan en liep terug. Ik daarintegen liep naar het podium. Ik zat een beetje te knarsentanden. 'Hoe heet je.' Vraagt de vrouw met haar vreselijke accent. 'Aiden Dream.' Zeg ik dan iet wat vastberaden. 'Ahh. Dus je doet het mooi voor de eer.' Zegt ze tegen mij. Ik wil ontkennen, maar ze is me voor. 'Dit zijn de Winnaars uit District 1 geef ze een warm Applaus.' We horen een paar Mensen klappen en ik en Melrose worden naar binnen begeleid. Ik ga zitten in een kamertje als mijn zusje binnenkomt in de armen van Jamy. Ik glimlach zwakjes. 'Je moet winnen.' Het was weer voor het eerst dat ik haar echte stem weer hoorde. 'Je kunt het ook. Ik heb een aandenken voor je.' Gaat ze verder. Ze tikt Jamy aan die zijn hand in zijn zak doet en me de ketting met de trouwringen, maar nu zit er een zilveren ring bij. Van mijn zusje. 'Je kunt winnen Aiden dat kan je echt.' Zegt hij dan. Ik knik. 'Maar als ik niet terugkom zorg asjeblieft voor mijn zusje.' Smeek ik hem. Hij knikt. 'Doe je best.' Mompelt ze. Dan worden ze door een vredesbewaker weggestuurd. Ik slik en word weer meegenomen. Vast naar de trein.

Nu zat ik dus in de trein. Hij ging onwijs snel en ik zat in de lounge. Ik sta op om wat te drinken te pakken. Ik pak gewoon iets en merk dat het verse jus d'orange is. Dat was onwijs lekker. Ik had het maar 1 keer in mijn leven gehad. Ik ga weer zitten en merk dat ik alleen was. Waar was mijn disrict genoot Melrose volgens mij. Ik laat het er maar bij zitten en drink mijn drankje op.

[Is dit goed genoeg?]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

May Kaia Roux
Ik stond samen met mijn vader en broertje op het overbevolkte plein. Dit was mijn laatste jaar. Al die tijd heb ik geluk gehad, maar ondanks dat dit mijn laatste keer was, was ik niet gerust. De kans was groot dat ik werd getrokken, ondanks dat er honderden andere meisjes waren.
Mijn broertje had er niet heel veel besef van aangezien hij gehandicapt was. Hij zag de gevaren er niet van in, hij dacht dat het een simpel spelletje was. Als hij werd getrokken zou ik denk ik bezwijken van verdriet, wetende dat hij gegarandeerd zou sterven. En snel.
Zoals elk jaar werden de meisjes als eerst getrokken, en onwillekeurig hield ik mijn adem in.
Mijn vader hield met zijn ruwe handen stevig die van mij vast.
De hand glipte de kom in, viste er uiteindelijk een papiertje uit en vouwde deze open. Mijn hart stond voor een kleine seconde stil.
''Maya Roux,'' zei de vrouw op een blije toon, en haar grote ogen speurden nieuwsgierig de menigte door. Na een tijdje besefte ik pas dat dat míjn naam was, en de grip van mijn vader werd steviger. Grappig, eigenlijk, hoe symbolisch zoiets kon zijn. Hij wou me niet laten gaan, me de dood niet tegemoet laten lopen. En eerlijk gezegd wou ik dat ook niet. Ik wou niet dood. Ik wou mijn vader helpen in het verzorgen van mijn broertje, ik wou de gezellige, knusse avondjes niet missen als het vuur knisperde in de haard. Ik wou de zelfgemaakte chocolademelk van mijn vader, zoals elke middag.
En dit was voor het eerst dat ik mijn vader zag huilen. Een man die zich altijd groot hield, zorgde voor zijn kinderen, zelfs als hij zelf een paar dagen niet moest eten.
Uiteindelijk wist ik me los te trekken en met een betraand gezicht naar het podium te lopen. Mijn voeten deden meer het werk, zelf flitsten mijn hele leven als een soort film aan me voorbij.

[ bericht aangepast op 3 sep 2012 - 12:08 ]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''