• Texas High is een high school dat elk jaar een maand kamp heeft. Tijdens dit kamp ga je naar een plaats buiten de U.S.A., elk jaar een andere, waar je verschillende lessen volgt maar ook verschillende opdrachten krijgt te doen om elkaar beter te leren kennen. Dit jaar gaat het kamp naar Mexico, een perfecte plek voor activiteiten als kamperen, wandelen, klimmen, fietsen, kanovaren en kajakken, iets wat de docenten maar al te goed weten. Daarom sturen ze hun leerlingen een hele maand weg, om door middel van kompas en kaart hun weg terug te vinden. Iets wat heel veel leerlingen heel leuk vinden, als ze tenminste met hun vrienden in een groep mogen. Maar wat als dat niet zo is? Wat als je met mensen in een groep moet waar je helemaal geen band mee hebt?


    In dit RPG volgen we 10 jongeren, uit hele verschillende groepjes, die met elkaar in het groepje geplaatst worden. ’s Avonds laat worden ze geblinddoekt uit hun bed gehaald en in een busje gegooid, waardoor ze er geen idee van hebben met wie ze in het groepje komen. Als ze hun blinddoeken eenmaal af mogen doen staan ze met zijn alle op de middle of nowhere en voor ze het weten is het busje alweer weg gereden. Daar staan ze dan, met mensen die ze of helemaal niet kennen of waar ze echt een hekel aan hebben. Een maand lang zullen ze, zonder mobieltjes, zonder iets dat hun in verbinding brengt met de bewoonde wereld, met zijn tienen moeten overleven, proberend de weg terug te vinden. Zal ze dit lukken? Zal er vriendschap ontstaan of zullen ze alleen maar een grotere hekel aan elkaar krijgen?


    Regels:
    - Je houdt je aan de algemene regels.
    - Niet met zijn tweeën/drieën alles vol spammen.
    - Minimaal 6 regels, het liefst langer.
    - Speel realistisch. Ze haten elkaar, ga niet ineens knuffelen of na 10 berichten al zoenen.
    - Wanneer je je niet aan de regels houd, volgt een waarschuwing. Als je vijf keer de regels hebt overtreden lig je uit het RPG en zal je rol weer vrij komen te staan voor anderen die mee willen doen.


    Topic 2



    Meiden:
    - Julia Faye Dubois - cheerleader - 18 - TheseWords
    - Leslie Fields - hoofdredacteur schoolkrant - 18 - jaimyhoi
    - Delilah "Dee" Evelyn Whittemore - toneelclub - 18 - Lahey
    - Mercedes June Williams - pestkop - 18 - Humblebee
    - Milou Ranel Addams - natuurfanaat - 18 - TheMarauders
    - Claire Karin Millens - durfal - 18 - Naomia


    Jongens:
    - Will Riley Stewart - mooiboy - 19 - Demi1309
    - Gregory 'Greg' Montgommery - emo - 18 - Feline
    - Alan Rider - muzikant - 18 - TheMarauders
    - Bradley Alex MacGreggor - captain van footballteam - 19 - WillNotLearn
    - Stefan Kellian Vendro - nerd - 18 - Risus
    - Timity 'Tim' Landon - homoseksueel - 18 - Klaine4Ever


    Rollentopic
    Rollenstory

    Als het topic vol is als ik NIET online ben, mag de laatste persoon die op pagina 20 gereageerd heeft een nieuw forum aanmaken. Als ik WEL online ben, doe ik het zelf.

    [ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 20:06 ]


    Keep your head up, keep your heart strong

    Will Riley Stewart

    Ik kijk haar aan. 'Ja, ik heb je idee even de wereld uit,' mompel ik en staar voor me uit. Dan kijk ik haar aan over haar vooroordeel over mij en ze zit nogal goed, dus zwijg ik er maar over om er iets tegen in te brengen, wat me natuurlijk niet lukt. 'Ik zeg niet precies hetzelfde tegen elk meisje,' zeg ik serieus. Een paar tellen later besef ik pas hoe idioot het klinkt en schiet in de lach. Ik kijk haar aan als ze begint te vertellen over haar irritatie. 'Misschien moet je het loslaten? Je kan er niks aan veranderen, voorlopig zit je hier en dat moet je accepteren.' ik kijk haar aan en glimlach even. 'Niet dat ik er problemen mee heb,' mompel ik haast onhoorbaar. Ik grinnik even en kijk haar aan. 'Oké, dan weet ik dat ook weer. Ik zal komen kijken en huilen. Op de goede manier.' Ik grinnik even en staar naar het water. 'Maar hoezo je eigen problemen vergeten. Heb je die dan?' Ik kijk haar weer aan en glimlach even. Dan kijk ik op naar Julia en lach even. Ik spring van de rots af. 'Ai ai captain,' grinnik ik. ik pak mijn rugzak en hijs die op mijn rug. Dan loop ik door naar Julia en pak een koffer van haar over.

    [ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 11:03 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Julia Faye Dubois
    De eerste die reageerde toen ik melde dat ik verder wou was, natuurlijk, meneer mooiboy. Toen hij naar me toe liep en een koffer van mij over pakte verscheen er een klein glimlachje op mijn gezicht. 'Bedankt Willie' zei ik terwijl ik met mijn hand even door zijn haar ging. Dit was waarschijnlijk echt heel lief van hem bedoeld. 'Maar ik kan ze zelf wel dragen hoor' vervolgde ik, waarna ik mijn koffer weer terug pakte. Meneer wou waarschijnlijk gewoon laten zien hoe sterk hij was, maar dat was nu echt even niet nodig. Ik kon mijn koffers namelijk heel goed zelf dragen, anders had ik ze echt niet alle twee mee genomen.

    [I've got to go. Waarschijnlijk kom ik vandaag nog maar héél even of helemaal niet online. Als het topic vol is voordat ik online ben, mag de laatste persoon die gereageerd heeft een nieuw forum aanmaken]

    [ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 11:24 ]


    Keep your head up, keep your heart strong

    Will Riley Stewart

    'Hé ze kan glim-' Ik voelde haar hand door mijn haar en deinsde achteruit. 'Hé niet mijn haar!' Ik lach en schud mijn hoofd. 'Nou dan draag je ze lekker zelf. Maar kom niet meer bij mij aan hoor.' Ik kijk haar even aan. Bood ik mijn hulp aan is het weer niet goed. 'Je kan er vanuit gaan dat de weg niet heel simpel is en ik vind dat ik je moet helpen dragen. Je kan nog niet de hele tijd twee koffers slepen, ik zeg niet dat je het niet kan, maar het wordt zwaar. Er zit hier van alles. bomen in de weg, dieren, ga zo maar door.' Ik kijk haar even aan en zucht. 'Maar als je ze persé zelf wilt dragen vind ik het prima.' Ik kijk haar even aan, schenk haar een nep glimlach en loop door. Nou dan niet mijn hulp. Eerste en laatste keer dat ik mijn hulp aanbied, stelletje nooit tevreden trutten. Smeer ik iemand in is het ook weer niet goed, wil ik iemands koffer overnemen, ook weer niet goed. Wil ik helpen met de weg, word ik in de eerste instantie genegeerd. Wauw, geweldig dit.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    [Ik moet wachtren op Naomia tot ik verder kan haha]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Klaine4Ever schreef:
    [Ik moet wachtren op Naomia tot ik verder kan haha]


    [Je kan ook horen dat ze verder willen en daarom snel opstaan voordat ze je achter laten ofzo?]

    [ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 11:44 ]


    Keep your head up, keep your heart strong

    Timity 'Tim' Landon.

    Ik hoor een van de andere personen roepen dat we verder gaan en snel sta ik op. Ik kijk nog even naar het meisje dat naast me is gaan zitten en bijt op mijn lip. Langzaam loop ik richting de rest en wacht tot we dan echt gaan vertrekken. Ik ben niet verlegen, maar bang. Waarom? Nou omdat ik al vaak genoeg bedreigd ben en dat soort dingen.
    Ik kijk wat om me heen en wrijf met mijn hand over mijn bovenarm, wat ik altijd doe als ik me ongemakkelijk voel. Misschien zou ik wel eens contakt moeten zoeken met andere? Die jongen en die meid daar. Misschien hun? Ik loop een beetje hun richting op. De jongen [Will] lijkt nogal geïrriteerd over te komen. Misschien vragen wat er is?
    "Eh... W-wat is er?" vraag ik voorzichtig en loop minstens een meter van hem vandaan. Ik hoop niet een uitbrander te krijgen, ik bedoel het goed. Ik bijt weer op mijn lip en wacht het antwoord af.

    [ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 12:00 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    {Ik ga zometeen te surfen dus ik ben er waarschijnlijk een tijdje niet :Y)}


    Don't be like the rest of them, darling

    Will Riley Stewart

    Ik klem geïrriteerd mijn kaken op elkaar. Ineens hoor ik iemand half stotterend vragen wat er is. Geïrriteerd draai ik me om en zie dat hij al afstand heeft genomen, omdat hij verwacht een uitbrander te krijgen. Ik slaak een diepe zucht. Het was Julia maar, de stomme cheerleader. En Dee, de toneeltrut en Alan de gestoorde gitarist. Waarom zou ik boos om hun doen? Ik kijk even naar Dee, dan naar Alan, dan naar Julia en dan naar de jognen voor me. Nu besef ik me weer waarom het geen vrienden van me zijn. Te verschillend en te irritant. 'Er is niks. Helemaal niks,' zeg ik rustig. 'Hulp wordt hier niet gewaardeerd. Stelletje...' Ik houd mijn mond weer dicht. 'Nou gaan we dan nog?!' Ik kijk de groep even aan. Ik heb met maar 3 mensen een paar woorden gewisseld en ze krijgen me nu al geïrriteerd. Ik slaak een diepe zucht en zet al een stap richting de goede weg. Ik kijk naar Julia. 'Veel succes daarmee.'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Delilah “Dee” Evelyn Whittemore
    Voordat ik nog iets tegen Will kan zeggen vraagt de cheerleader of we verder zullen gaan. Will springt overeind, loopt gelijk naar haar toe en neemt een koffer van haar over. Ik rol met mijn ogen. O mijn god, hij lijkt net een één of andere puppy. Maar ik ben wel blij dat hij is weggegaan, nu hoef ik geen antwoord te geven op zijn vraag. Dat ik wel of geen problemen heb gaat hem niks aan, en wat voor problemen al helemaal niet. Ik zucht even en doe de oortjes van mijn iPod weer in. Beide dit keer, zodat ik de rest even buiten kan sluiten. Ik haal mijn benen uit het water en trek mijn rode Vans weer aan.

    [ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 12:22 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Timity 'Tim' Rodriques

    "Er is niks. Helemaal niks. Hulp wordt hier niet gewaardeerd. Stelletje..." Hij stopt met praten. Ik kijk hem aan. "Nou gaan we dan nog?!" Roept hij en kijkt de groep rond. Hij slaakt een diepe zucht en zet een stap weg. Ik trippel achter hem aan. Hij kijkt even naar het meisje van net. "Veel succes daarmee."
    "M-maar, als er niets is... Waarom ben je dan toch geïrriteerd?" vraag ik zacht, ik weet nieteens of hij het heeft gehoord. Ik slik even, misschien vroeg ik wel wat verkeerd of zo. Ik kijk naar de jongen en houd mijn hoofd een beetje schuin. Ik sla ongemakkelijk mijn armen over elkaar en kijk naar de grond.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Will Riley Stewart

    Verbaasd kijk ik de jongen aan. 'Serieus? Hoe kan je met deze bende niet geïrriteerd raken?' Ik kijk hem aan. De neiging om te zeggen dat hij me ook irriteert is groot, maar ik houd me in. 'Ik ben geïrriteerd omdat ik hier niks goed kan doen, ik niemand hier mag en ik gewoon terug naar mijn vrienden wil die me tenminste kennen.' Dat ze me echt kennen is een leugen, maar dat hoeft deze stotterende bange stuiterbal niet te weten. Ik kijk de jongen weer aan en slaak nog een diepe zucht. 'Maar misschien kan je even je bek houden en me gewoon met rust laten, voordat ik flip,' zeg ik en kijk hem strak aan. Ik kijk om en zie Dee muziek luisteren. Wat had ik dat nu ook graag gedaan. Ik kijk recht voor me uit en wacht tot de andere beginnen met lopen. Behalve dat ze irritant waren, waren ze ook echt traag. Er werd van alles gezegd, maar niks gedaan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Timity 'Tim' Landon.

    "Serieus? Hoe kan je met deze bende niet geïrriteerd raken?" Hij kijkt me aan en ik bijt weer op mijn lip. "Ik ben geïrriteerd omdat ik hier niks goed kan doen, ik niemand hier mag en ik gewoon terug naar mijn vrienden wil die me tenminste kennen. Maar misschien kan je even je bek houden en me gewoon met rust laten, voordat ik flip." Zegt hij en kijkt me strak aan. Ik kijk naar beneden en draai me om. "Ik wilde alleen helpen." mompel ik zacht en knipper met mijn ogen om ze droog te houden. Zie je, dit bedoel ik nou. Ik doe blijkbaar niets goed. Weetje, ik wacht wel tot er iemand op mij afkomt nu. Wat vast niet gaat gebeuren. Ik zet een paar stappen bij hem vandaan en kijk om me heen. Ik zucht een keer en bijt weer op mijn lip, dit keer zo hard dat ik bloed proef. Fijn, dat ook nog.

    [ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 12:38 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Will Riley Stewart

    Ik kijk de jongen na. Op een één of andere manier had ik medelijden met hem. 'Sorry,' roep ik naar hem en zucht. Ik kijk om me heen en laat mijn blik naar de grond dwalen. Ik trap tegen takjes en blaadjes en zucht. 'Gaan we dan nog of niet?' Ik kijk ze aan en dan naar Dee. Ja, je kan ook niks horen als je met muziek opzit. Ik slaak weer een diepe zucht en leun tegen een boom aan. Ik blijf Dee aankijken. Ze merkt het vanzelf wel, hoop ik. Na een tijdje laat ik mijn ogen alweer afdwalen en kijk naar het water. Ik sla mijn armen over elkaar. Mijn geduld begint wel op te raken. Ik wilde er geen jaar overdoen! Een maand was al lang zat. Het liefst was ik in een week van ze af, maar dat was onmogelijk. We hebben nu pas hooguit tien a twintig kilometer gelopen. Ik sla mijn ogen ten hemel en zucht.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Delilah “Dee” Evelyn Whittemore
    Ik krijg het gevoel dat iemand naar me kijkt maar als ik opkijk zie ik niemand naar me kijken. Een zachte zucht rolt over mijn volle lippen en mijn blik valt op Will die naar het water kijkt. Na een paar seconden wend ik mijn hoofd weer af en scroll ik door mijn afspeellijst. Uiteindelijk klik ik op een willekeurig liedje, kom ik overeind en zet ik mijn zonnebril op. Ik zet een paar passen in Will's richting maar bedenk me dan en blijf staan. Als ze willen dat we voor het donker een slaapplek hebben moeten we wel snel beginnen met lopen. Zelf heb ik er geen probleem mee om in de open lucht te slapen, ik heb toch een fleecedeken in mijn rugzak maar de rest van de meisjes zit er waarschijnlijk niet echt op te wachten.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Will Riley Stewart

    Ik staar naar het water en gooi er een steentje in. 'We. Moeten. Gaan,' mompel ik zachtjes. Vanuit mijn ooghoek zie ik een beweging. Mijn blik valt op Dee, die mijn kant op lijkt te lopen, maar halverwege lijkt ze zich te bedenken. ik zucht en kijk haar aan. Ik loop naar haar toe en haal een oortje uit haar oor. 'We moeten gaan. Kan jij iedereen in beweging krijgen?' ik kijk Dee aan en glimlach even kort. Zij deed op zich nog redelijk normaal. Ik kijk haar even aan en wend dan mijn blik af. Ik stop mijn handen in mijn broekzak en bijt even op mijn lip. Ik zou willen dat ik nu nog in mijn bed lag, wakker werd en gewoon in het klaslokaal zat.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne