[RPG] Stuck in the middle of nowhere [één] - Speeltopics

Texas High is een high school dat elk jaar een maand kamp heeft. Tijdens dit kamp ga je naar een plaats buiten de U.S.A., elk jaar een andere, waar je verschillende lessen volgt maar ook verschillende opdrachten krijgt te doen om elkaar beter te leren kennen. Dit jaar gaat het kamp naar Mexico, een perfecte plek voor activiteiten als kamperen, wandelen, klimmen, fietsen, kanovaren en kajakken, iets wat de docenten maar al te goed weten. Daarom sturen ze hun leerlingen een hele maand weg, om door middel van kompas en kaart hun weg terug te vinden. Iets wat heel veel leerlingen heel leuk vinden, als ze tenminste met hun vrienden in een groep mogen. Maar wat als dat niet zo is? Wat als je met mensen in een groep moet waar je helemaal geen band mee hebt?

In dit RPG volgen we 10 jongeren, uit hele verschillende groepjes, die met elkaar in het groepje geplaatst worden. ’s Avonds laat worden ze geblinddoekt uit hun bed gehaald en in een busje gegooid, waardoor ze er geen idee van hebben met wie ze in het groepje komen. Als ze hun blinddoeken eenmaal af mogen doen staan ze met zijn alle op de middle of nowhere en voor ze het weten is het busje alweer weg gereden. Daar staan ze dan, met mensen die ze of helemaal niet kennen of waar ze echt een hekel aan hebben. Een maand lang zullen ze, zonder mobieltjes, zonder iets dat hun in verbinding brengt met de bewoonde wereld, met zijn tienen moeten overleven, proberend de weg terug te vinden. Zal ze dit lukken? Zal er vriendschap ontstaan of zullen ze alleen maar een grotere hekel aan elkaar krijgen?

Regels:
- Je houdt je aan de algemene regels.
- Niet met zijn tweeën/drieën alles vol spammen.
- Minimaal 6 regels, het liefst langer.
- Speel realistisch. Ze haten elkaar, ga niet ineens knuffelen of na 10 berichten al zoenen.
- Wanneer je je niet aan de regels houd, volgt een waarschuwing. Als je vijf keer de regels hebt overtreden lig je uit het RPG en zal je rol weer vrij komen te staan voor anderen die mee willen doen.


Topic 2

Meiden:
- Julia Faye Dubois - cheerleader - 18 - TheseWords
- Leslie Fields - hoofdredacteur schoolkrant - 18 - jaimyhoi
- Delilah "Dee" Evelyn Whittemore - toneelclub - 18 - Lahey
- Mercedes June Williams - pestkop - 18 - Humblebee
- Milou Ranel Addams - natuurfanaat - 18 - TheMarauders
- Claire Karin Millens - durfal - 18 - Naomia

Jongens:
- Will Riley Stewart - mooiboy - 19 - Demi1309
- Gregory 'Greg' Montgommery - emo - 18 - Feline
- Alan Rider - muzikant - 18 - TheMarauders
- Bradley Alex MacGreggor - captain van footballteam - 19 - WillNotLearn
- Stefan Kellian Vendro - nerd - 18 - Risus
- Timity 'Tim' Landon - homoseksueel - 18 - Klaine4Ever

Rollentopic
Rollenstory

Als het topic vol is als ik NIET online ben, mag de laatste persoon die op pagina 20 gereageerd heeft een nieuw forum aanmaken. Als ik WEL online ben, doe ik het zelf.

[ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 20:06 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

[Goed, ik start dus nu Kan iemand naar Tim toe? Hij zit ergens, als er bomen zijn tegen een boom. Hij durft niet naar de andere toe. Dus maybe somebody? ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Stefan Kellian Vendro.

"Kun je het zien?" Vraagt het cheerleader meisje arrogant. Ik stop een hand in mijn broekzak en werp weer een blik op het meisje. Het meisje die hoort bij de groep mensen die ik nooit spreek, met wie ik nooit om ga en die ik níet wil kennen. Waar ik zelfs de namen niet van weet. Het enige wat ik doe is haar voor een paar seconden recht in haar ogen kijken. Ik stoot een lachje uit en wendt mijn blik weer van haar af. Ik heb geen zin om een discussie met haar aan te gaan. Met niemand van deze groep. Discussie's vind ik niet erg, zolang ik ze maar houd met Daniëlle of mam. Ik praat niet veel op school en dat zal ik hier ook niet doen. Behalve als ík het nodig vind om te praten. En ik kan je zeggen dat ik dat niet vaak vind.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[@Klaine: Ik zou wel een gesprek met je willen beginnen, maar Julia vind mensen die niks zeggen en zich van de groep af zonderen helaas maar raar, sorry]

Julia Faye Dubois
Als de jongen, wiens naam ik niet wist, weer mijn kant op kijkt en na een tijdje begint te lachen trek ik mijn wenkbrauw op. 'Sukkel' mompel ik geïrriteerd. Dat joch mocht echt eens wat aan zijn gedrag gaan doen, want zoals hij zich nu gedroeg zou hij, in ieder geval hier op school, vrij weinig kunnen bereiken. Even dacht ik na, maar toen herinnerde ik me dat de jongen altijd voorin de klas zat, altijd netjes zijn huiswerk makend en altijd het antwoord wetend. Alsof je daar ook maar íéts mee kon bereiken in de echte wereld, tenzij je een saai, stom kantoorbaantje wou hebben, maar dat leek mij nou niks. Nee, geef mij maar het cheerleaden met de feestjes die daarbij horen en vervolgens een baan als partyplanner, event manager.

[ bericht aangepast op 1 sep 2012 - 18:56 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Claire Karen Millens

Al een tijdje zit ik op de steen en kijk rond, maar inmiddels begint dit me ook al te vervelen en sta op en kijk weer rond, alleen nu opzoek naar iemand met wie ik kan praten, want alleen zitten is ook niet zo gezellig. Ik zie een jongen bij een boom zitten (Tim dus...)die ik nog niet ken, niet dat ik veel mensen hier ken, maar toch. Ik besluit naar hem te gaan en ga langs hem naast de boom zitten en kijk hem dan aan, geenidee wat ik van hem moet denken, hij heeft de hele weg nog niks gezegd eigenlijk. Ik blijf zitten en wacht tot hij iets zegt.

[ bericht aangepast op 1 sep 2012 - 19:00 ]

---

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Timity 'Tim' Landon
Ik schrik op als er een meisje naast me komt zitten. Ze zegt niets en zit daar maar. "H-Hoi." zeg ik zacht en kijk even naar haar.
"Je komt me niet in elkaar slaan hé?" vraag ik dan en kijk haar aan. Ik ben misschien wat afgezonderd van de andere, maar dat heeft zijn redenen. Als ik met andere mensen praat krijg ik óf een grote mond óf een dreun. En misschien ook wel beiden. Ik kijk naar mijn handen en bijt op mijn lip. Ik friemel wat met mijn shirt.

[ bericht aangepast op 1 sep 2012 - 19:06 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Komt wel goed Hij word denk ik wel wat losser hihi]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Gregory 'Greg' Montgommery

Ik zie dat een jongen wat verlegen om zich heen kijkt. Op een af andere manier trekt het mijn aandacht en ik besluit het van wat dichterbij te bekijken. Ik ga wat dichter bij hem in de buurt zitten en kijk eens naar hem. Hij lijkt erg onzeker, ik heb echter geen idee waarom. Ik frunnik wat aan het draadje van mijn koptelefoon en staar weer naar grond zoals ik zo'n beetje de hele dag heb gedaan. Dan kijk ik weer op om vervolgens om me heen te kijken naar de groep mensen waarvan ik een aantal nu iets beter heb leren kennen.

---

26 - 02 - '16

[Is er nog iets tegen Dee gezegd?]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[nee ik moet nog reageren. Ga ik nu doen. Wat heb ok gemist?]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Mijn topics. Omg sorry ik was echt zo druk met school -.- Waar kan ik inspringen?]

---

I knew you were trouble.

Lahey schreef:
Delilah “Dee” Evelyn Whittemore
'Natuurlijk wil ik dat,' zegt Will. Ik hoef zijn gezicht niet eens te zien om te weten dat er een grijns op zijn gezicht staat, de toon is genoeg. 'Ik had verwacht dat je het wel wat langer zou volhouden. Maarja, iedereen wilt mijn hulp'. Ik rol met mijn ogen. 'Droom lekker verder loverboy,' meld ik hem. Iets later voel ik zijn handen op mijn schouders. Als hij klaar is wil mijn bandjes weer goed doen maar hij is me voor, wat me irriteert. Zijn hand glijdt nog even over mijn arm, wat me ook irriteert, en valt dan van me af. Ik ga weer recht zitten en zie dat Will zijn handen in de rivier wast om de zonnebrand er af te krijgen. Ik blijf even zijn kant op kijken, zet dan mijn zonnebril weer op en laat mijn benen weer in het water hangen. 'Weet jij wanneer we weer gaan lopen?' vraag ik aan Will. Waarschijnlijk als het na drie uur is, wat aan de stand van de zon te zien nog anderhalf uur duurt.

Will Riley Stewart

'Ik ben geen loverboy,' meld ik haar en kijk haar aan. 'Ik zal meiden nooit pijn doen op die manier. Nooit.' Ik kijk haar aan en meen het echt. Ik ga liggen en sluit mijn ogen. 'MEt ze flirten is leuk, maar ze pijn doen op die manier... Dat nooit.' Ik zwijg. 'ik vind het best erg dat jij zo over me denkt. Je kan van alles over me denken, maar jij bent nou ook niet geweldig. Je reageert overal afstandelijk op, doet geïrriteerd, behandelt me alsof ik een domme zak ben. Je kan ook genieten van mijn aandacht.' Ik open mijn ogen en kijk haar recht aan. 'En ik zou niet weten wanner we gaan lopen, want ok ben de leider niet. Dat zo je echt aan Alan moeten vragen. Of je bemoeit je er zelf mee. Je bent er slim genoeg voor en ke staat in de belangstelling. Dat is wat ke wilt toch? Wat al die toneelspeelster willen? Aandacht.' ik kijk haar recht aan en peil haar reactie

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Mercedes June Williams
Ik zuchtte diep. Een dropping? Serieus? Nu? Ik zucht weer, maar dit keer geïrriteerd. En dan zit ik ook nog eens in een groep met alleen maar losers. Ik rolde met mijn ogen. Natuurlijk wist niemand welke kant we uit zouden moeten gaan, dat is het hele idee van een dropping. En dan aan het einde van de dropping hebben we het door teamwork weer kunnen vinden, yeey. Nou, niet voor mij. Als deze losers de goede kant niet opgaan, dan ga ik zelf mijn eigen weg wel en ben ik eerder weer terug bij mijn vrienden dan de rest. Dan kan ik gewoon weer verder met alles wat ik aan het doen was en hoef ik de rest van het clubje nooit meer te zien. Dat plan werkt wel voor mij. Ik zucht diep en ga tegen een boom aan leunen. Ik grinnik even in mezelf. Het is grappig om te zien hoe mensen om de kleinste dingetjes ruzie kunnen maken. Misschien kon dit toch nog interessant worden, en hoefde ik me de terugweg niet te vervelen. Ik kijk even rond, genoeg mensen om op de zenuwen te zitten, het eerste pluspunt van dit alles.

---

I knew you were trouble.

Delilah “Dee” Evelyn Whittemore
Mijn mond valt een stukje open van zijn reactie. Dat had ik écht niet verwacht, dat hij zo zou reageren. Het is een tijdje stil omdat ik geen idee heb hoe ik moet reageren. 'Het was maar een grapje,' zeg ik uiteindelijk op een verontschuldigende toon. 'Ik weet heus wel dat je meisjes op die manier geen pijn doet. Maar je bent wel een player. Je date misschien niet meerdere meisjes tegelijkertijd maar je flirt haast wel met elk meisje, en daarom geniet ik niet van je aandacht. De dingen die je zegt, zeg je waarschijnlijk tegen elk meisje. En natuurlijk ben ik geïrriteerd, ik moet op school nog duizenden dingen regelen voor de schoolmusical, ook al duurt het nog lang voordat die begint. Als we terug komen zal ik al die dingen in een paar dagen moeten doen waar ik normaal gesproken een maand de tijd voor heb. En het spijt me als je vindt dat ik afstandelijk reageer maar ik ken je nauwelijks dan kan je niet verwachten dat ik je behandel als mijn beste vriend'. Ik zucht even en maak een knot ik mijn haar waarna ik Will weer aankijk. 'Even dat je het weet: Ik doe niet mee aan de schoolmusical omdat ik aandacht wil, dan had ik net zo goed cheerleader kunnen worden. Ik hou van acteren omdat je dan voor even iemand anders bent en je eigen problemen kan vergeten. Ik hou er van dat het je in een totaal andere wereld kan brengen en mensen er soms zelfs mee in tranen kan brengen, op de goede manier'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[ik ga slapen reageer morgen]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Julia Faye Dubois
Na een hele tijd op de steen gezeten te hebben keek ik om me heen, om tot de conclusie te komen dat de meesten er wel uitgerust genoeg uit zagen. Als dat niet zo was, dan mochten ze van mij best hier blijven, maar ik had daar helemaal geen zin meer in. 'ZULLEN WE VERDER GAAN?' vroeg ik, opnieuw hard genoeg dat de hele groep me kon horen. Echt zin om op antwoord te wachten had ik eigenlijk niet, waardoor ik alvast naar mijn twee koffers liep en deze optilde. Zelfs met mijn vans aan vond ik de koffers nog redelijk zwaar, maar toch besloot ik ze alle twee mee te nemen. In tegenstelling tot mijn hakken, die mochten mooi hier blijven staan tot een zwerver ze vond of ze door de natuur vernietigd werden. Na min koffers opgepakt te hebben en dus klaar om te gaan keek ik de groep rond, nog steeds wachtend op antwoord.

---

Keep your head up, keep your heart strong