[RPG] Dance Academy ~ Topic 11. - Speeltopics

Brandon Jason Jefferson
'Moet je niet aan mij vragen, jongens moesten me niet voor deze reden hebben.' mompelde ze toen ze met haar nagels zachtjes over de huid op mijn borst heen kraste.
Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik liet mijn beide handen weer afdwalen naar haar onderrug waarna ik 1 hand onder haar shirt vandaan haalde en speelde met een klein plukje haar van haar mooie blonde krullen.
'Dan weten ze allemaal niet wat ze missen.' zei ik en ik keek haar even glimlachend aan.
'En geloof me, ik zou dit echt niet willen missen.'

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Veronica Madeline Green.

Ik grinnikte zachtjes toen zijn vingers met een paar krullen speelden.
Mijn mondhoeken krulden omhoog bij zijn woorden.
Pas toen viel het me op dat hij nog steeds mijn Beanie aanhad, en ik nog steeds zijn snapback.
"Uhm, Brandon" zei ik, met een lach op met mijn gezicht, "Je ziet er echt heel goed uit, maar die Beanie is toch wel wat vrouwelijk".
Ik haalde mijn schouders even op, "Wel spijtig, maarja".

Brandon Jason Jefferson
Ik trok even een preullipje en trok toen de Beanie van mijn hoofd af, mijn snapback pakte ik van Veronica's hoofd en ik zette hem toen weer bij mezelf op, de Beanie zette ik voorzichtig bij Veronica op.
'Staat dit mannelijker dan?' vroeg ik glimlachend.
Mij maakte het niet uit hoe ik eruit zag hoor, niemand zag ons hier, alleen Veronica zag me zo. Zij moest er maar aan wennen, ze zou me nog veel vaker op mijn oncharmanste gaan zien, als het goed was tenminste.
Ik zag mezelf later wel met Veronica, met haar aan de toekomst bouwen, ik zag het wel voor me.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Veronica Madeline Green.

Hij zette de Beanie af, nam de Snapback van mijn hoofd en zette die bij zichzelf op. Daarna zette hij de Beanie op mijn hoofd, voorzichtig wel.
Ik knikte, "Veel mannelijker". Mijn gezicht stond serieus, maar ik kon gewoon goed acteren.
Ik ging wat op mijn tenen staan en drukte een zacht kusje op zijn onderlip.
Het pruillipje van daarnet was wel al verdwenen, maar dat maakte me niet uit.
Ik nam mijn iPhone uit mijn broekzak en keek naar het uur.
"Volgens mij" begon ik, "Zijn de leerkrachten vergeten om naar school te komen".

Brandon Jason Jefferson
Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen ze zachtjes een kusje op mijn onderlip drukte. Even keek ze op haar iPhone en ik keek snel op mijn horloge. De lessen zouden allang begonnen moeten zijn.
'Volgens mij zijn de leerkrachten vergeten om naar school te komen.' zei ze en ik knikte instemmend.
'Dus dat betekent dat we de hele dag hebben om te doen wat we willen.' zei ik vrolijk en ik zakte neer op de steentjes van het dak. Veronica trok ik voorzichtig naast me neer.
'Dus, zeg het eens, wat wil je gaan doen?'

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Veronica Madeline Green.

Een ontblote glimlach kwam op mijn gezicht bij de gedachte dat we de hele dag vrij hadden.
Voor ik kon neerzitten, trok Brandon me al naast zich.
"Dus, zeg het eens, wat wil je gaan doen ?".
Ik staarde nadenkend in zijn ogen.
Een hele dag, met Brandon, wat zouden we gaan doen ?
"Naar het park" zei ik, "Met eten, want ik ga honger krijgen" zei ik doodserieus.
Wat, ik zou echt honger krijgen !

Brandon Jason Jefferson
'Naar het park, met eten, want ik ga honger krijgen.' zei ze serieus waardoor ze me meteen weer liet lachen.
'We kopen daar wel wat.' zei ik lachend. Nogmaals verwonderde ik me over het feit dat ze me kon lachen met één simpele opmerking of met een handeling. Zo makkelijk kon ze me laten lachen, en dat was wat mij betreft ook wel nodig om ooit een relatie te beginnen.
'Zullen we gaan dan?' vroeg ik en ik stond op, ik had wel weer even genoeg van dit dak.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Veronica Madeline Green.

Hij schoot in de lach, waardoor ik mijn tanden weer bloot lachte.
"We kopen daar wel wat" zei hij, nog steeds lachend.
"Goed genoeg" zei ik tevreden.
"Zullen we gaan doen ?" vroeg hij, waarna hij opstond.
Ook ik stond op en klopte mijn broek even af.
Een zwarte broek was niet altijd een slim plan.
Ik begon te lopen tot ik bleef staan, "Wacht," zei ik, "Nee, uhm, wacht op me in de hal, ik ga iets aandoen waarin ik niet smelt".

Brandon Jason Jefferson
Ik grinnikte even toen ik na haar de trap afging en weer met beide voeten op de grond stond. Gelukkig hoefde ik me niet meer om te kleden, losse korte broek en een t-shirt waren niet te warm.
'Ik wacht hier.' zei ik toen ik in de gang tegen de muur ging zitten. Mijn rug raakte de koude muur en ik slaakte een zucht van verlichting. De zon scheen net recht op het dak dus ik had het best warm.
Ik keek even op mijn iPhone en ik zag dat ik een berichtje had, Jessica, mijn ex..
Mijn adem stokte in mijn keel toen ik mijn iPhone ontgrendelde en het berichtje las.
Ik mis je Brandon.. x Jess
Als versteend bleef ik naar het berichtje kijken, Jessica, het meisje dat mij bedrogen had met tientallen andere jongens smste me nu ineens dat ze me miste. Ik had haar al die tijd gezien als 'de ware' en ik had al haar leugens gelooft, zij had me echter genadeloos gedumpt, en nu smst ze me dit?
Ik had geen idee wat ik moest doen, en nog steeds staarde ik naar de vrolijke letters op mijn iPhone..

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Veronica Madeline Green.

Ik liep naar mijn kamer nadat ik van het dak kwam en doorzocht mijn koffer.
Uiteindelijk vond ik iets anders en deed het aan.
Even beet ik twijfelend op mijn lip, maar ik besloot dan toch voor de zekerheid een bikini mee te nemen, dus stak ik die in mijn tas.
Daarna liep ik naar beneden, "Ik ben klaar".

Aragog schreef:
Chàrline
Ik moest steun zoeken bij een muur toen ik voor de tweede keer in de lach schoot. ''A-Alvin zou perfect zijn geweest,'' grinnikte ik. Oké, nu proberen om serieus te blijven.
''Want als ík een seriemoordenaar zou zijn, noemde ik mezelf Brittany,'' zei ik doodserieus.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

William Jake O'Donnel

Hoe goed ik me ook serieus probeerde te houden, dat mislukte grandioos.
Een lach rolde over mijn lippen, en die was niet van plan om te stoppen.
Tranen sprongen in mijn ogen, "Doe", ik haalde even adem, "Doe je dan ook zo'n kort rokje aan, en ga je opzoek naar 2 anderen ?" vroeg ik grijnsend.

Chàrline
''Als jij er gelukkig van wordt..'' grijnsde ik. ''En nee, ik kan alles prima alleen,'' zei ik zakelijk, en wiebelde even met mijn wenkbrauwen.
''En hoe zit het met jou?'' grijnsde ik. ''Ga je ook zonder broek rondlopen?'' zei ik op een verleidelijke stem, en moest moeite doen om mijn lach in te houden. Ik zag het al voor me..

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Die twee zijn echt gek hè hahahahaha, ik ga stuk x'DDD]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Brandon Jason Jefferson
Ik schrok op van Veronica's stem die ineens zei, 'Ik ben klaar.'
Ik keek op van mijn iPhone en stopte hem snel weg in mijn zak en ik zuchtte even voordat ik opstond en een kusje op Veronica's zachte lippen drukte.
'Laten we maar gaan dan.' zei ik zacht en ik trok haar aan haar hand mee het grote gebouw uit.
Het park was gelukkig niet zo ver lopen en met mijn gedachten nog bij het berichtje van Jessica waren we er sneller dan ik dacht.
Een grote oppervlakte gras lag voor ons en ik had al snel een plekje gevonden in de schaduw van een boom waar ik met mijn rug tegen aan ging zitten.
Ik keek wat voor me uit en richtte toen mijn blik op Veronica. Zou Jess me echt missen of zou het weer gewoon een misselijke leugen zijn? En als ze me echt zou missen, zou ik Veronica dan laten vallen voor haar?
Honderden vragen en gedachten schoten door mijn hoofd terwijl ik Veronica aan bleef staren.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.