[RPG] Dimension Travel O2 - Speeltopics

Eindelijk zijn er wetenschappers met het idee gekomen om een tijdmachine te gaan maken. Ze hebben deze klaar, maar hebben nog proefpersonen nodig..
Zodra ze deze gevonden hadden komen ze erachter dat deze machine niet in de tijd reist, maar in verschillende dimensies..
Met een (mislukte) tijdmachine zijn er 15 jongeren belandt in een echte horror wereld. Ze zitten vast en kunnen hier never meer uitkomen.. Tenminste, als het de wetenschappers niet meer lukt om ze er weer uit te halen. Dan moeten de jongeren hun draai in deze wereld vinden.
Gelukkig hebben de wetenschappers een speciale horloge bij ze om gedaan waarmee ze contact kunnen houden. Als je deze kwijt raakt dan heb je een groot probleem..

Wezens:
• Psychotic - Zamaskowane.
• Merlonie - Elizabetha.
• Assassin - James.
• RememberYoux - Aimee Adams.

Meisjes:
• Unbroken - Amelia ‘Amy’ Stonewood.
• Bisous - Willow Nastya Reyes.
• Goyle - Georgianna Azalea Shraeder, de rest komt nog.
• Sirens - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark
• Aragog – Catelinn 'Cat' Nina Adams, de rest komt nog.

Jongens:
• Colt45 - Firlas Rheitel.
• Porcelaneous - Jack Rush.
• DarkSavior - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Morticia - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 14 aug 2012 - 19:32 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Ja, ik schrijf nu een post dat Xavier terug komt zegmaar. Dus dan zal ik wel even melden dat iedereen moet slapen lol.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Hij kan dat moet beter niet zeggen, je weet wel hoe Willow dan gaat reageren haha

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Naarmate ik verder liep, probeerde ik steeds heviger de gedachten weg te stoppen aan wat er net gebeurd was, dat kon namelijk niet. Die jonge man, James, had mijn aandacht getrokken en ik wist niet eens zeker op wat voor een manier. Hij was zeker niet slecht om te zien, maar dat maakte het niet goed met zijn arrogante innerlijk, die ik wel degelijk had opgemerkt. Bovendien zei hij dat hij niet bij ons hoorde, bij de mensen en noemde me een speeltje, zijn eten. Ik wil niet eens weten wat hij nog meer voor mij, of ons in dat geval, in petto had.
Toch kon ik de gedachten niet weghouden, steeds kwamen ze terug en martelde ze mij. Ik voelde zijn aanraking, zijn lippen, rook de geur die op zijn huid had gebrand. De gebeurtenis had zich als een kleine voorstelling op mijn netvlies gebrand, waar ik totaal niet blij mee was. Misschien was het toch een goed idee om Willow te volgen, maar nu was het al te laat en ik wist dat ik deze nacht ook daadwerkelijk over hem zou dromen – wat voor droom wist ik echter niet. Het kon net zo goed een nachtmerrie zijn, wist ik veel.
Het zou me niet verbazen als hij dit ook echt leuk vond, maar ik zou het hem sowieso niet vertellen, dan kon hij weten dat hij me alles kon maken. En dat kan hij niet.
Onbewust was ik met mijn hand over mijn broek gegaan, voor een seconde op mijn kruis gelegd, merkte dat mijn broek niet meer knelde en met een opgelucht glimlachje stak ik mijn beide handen in mijn broekzakken. Het was even zoeken, maar toen ik het kamp gelukkig weer terug vond, sneller dan ik verwacht had, maar dit kon ook door de gedachten komen, zag ik als eerste Willow bij Sage. “Ah, Willow!” glimlachte ik groots, waarna ik naar de jongen en het meisje keek die lagen te slapen. Ze lagen gewoon buiten de tijdsmachine, maar ik wist niet zeker of dat zo handig was met de wezens hier, nu ik zeker wist dat ze er waren. Ik liep richting Willow met een verontschuldigende blik, het gebeurde niet veel dat ik in een vergevingsgezinde bui was, maar nu gelukkig wel. “Het spijt mij echt dat ik zo klootzak-achtig reageerde, dat was niet mijn bedoeling, maar ik wil gewoon dat niemand iets overkomt,” Meldde ik haar, waarna ik even zuchtte en haar recht aankeek. “Wat denk je dat het handigste is, waar we kunnen slapen, ik dacht zelf dat er ook een paar mensen in de machine konden slapen. Ik vertrouw het buiten niet,” Ik peilde haar reactie, maar wist niet echt wat ik kon verwachten of denken bij haar nu.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

( En dan doen we dat Sage in slaap is gevallen? )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Sirens schreef:
( En dan doen we dat Sage in slaap is gevallen? )

Ik denk dat dat het handigst is ja.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

( En niemand wil ruzie met haar dus laten we haar gewoon slapen )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Willow Nastya Reyes
Sage is inmiddels ook inslaap gevallen, net als Damien en Amberlynn.
Ik zit nog wat naar de machine te kijken terwijl ik met mijn handen over mijn armen wrijf in een poging die wat warmer te krijgen als ik een stem hoor. Een stem van iemand die op dit moment liever niet zie. 'Ah, Willow!' Ik kijk op en zie dat Xavier met een verontschuldigende blik naar me toe loopt. 'Het spijt mij echt dat ik zo klootzak-achtig reageerde, dat was niet mijn bedoeling, maar ik wil gewoon dat niemand iets overkomt,' zegt hij.
Ik bijt op mijn lip en voor een paar seconden is er een gekwetste uitdrukking op mijn gezicht te zien die snel verander naar een emotieloos. 'Het zal wel,' mompel ik dan op een zachte toon.
'Wat denk je dat het handigste is, waar we kunnen slapen, ik dacht zelf dat er ook een paar mensen in de machine konden slapen. Ik vertrouw het buiten niet'.
Ik haal mijn schouders op. 'Ik denk alleen niet dat iedereen in de machine past, en straks ontploft dat ding nog,' zeg ik. 'Ik wil wel buiten slapen, maar is er dan misschien iets van een slaapzak, want het is nou niet bepaald heel warm hier'. Ik kijk Xavier voor een paar seconden aan waarna ik mijn blik weer naar de machine laat glijden. 'Was het nog gezellig met James?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
Toen ik klaar was met mijn verontschuldiging, beet Willow op haar lip en ik kon mezelf toch echt zweren dat er voor een enkele seconde een gekwetste uitdrukking op haar gezicht te zien was. Deze veranderde echter snel naar een emotieloze en met deze verandering, ging ook mijn gedachte weg dat de gekwetste blik er kon zijn.
“Het zal wel,” mompelde ze op een zachte toon, waar ik wijselijk maar niet op reageerde. Denk eraan, Xavier, je bent nu in een goede bui en je hebt haar net je excuus aangeboden. Dat betekend dat je er niet voor moet zorgen dat ze je alweer begint te haten, dan ben je namelijk wel erg op de goede weg, dacht ik sarcastisch tegen mezelf en richtte mijn blik op Willow, die alweer verder ging met praten.
“Ik denk alleen niet dat iedereen in de machine past, en straks ontploft dat ding nog,” zegt ze, maar ik schudde enkel mijn hoofd. Ik zal haar even uit laten praten voordat ik begin met mijn verhaal. “Ik wil wel buiten slapen, maar is er dan misschien iets van een slaapzak, want het is nou niet bepaald heel warm hier.”
Dit keer trok ik mijn mond wel open, als ze verdere vragen of opmerkingen had, kwamen die later wel. “Dat denk ik ook, dat niet iedereen erin past, dat is waarom ik buiten blijf slapen en denk dat de meisjes in de machine moeten,” Ik dacht na hoe dat klonk en vervolgde snel richting Willow, “tenzij ze dat niet willen natuurlijk, het is alleen maar een voorstel,” Ik kuchte even en liet mijn ogen over de andere jongeren glijden.
“De machine zal niet ontploffen, maar we moeten inderdaad wel dekens en zo hebben, die liggen enkel boven in een luik,” zuchtte ik, terwijl ik naar het luik bovenin bij de machine wees, het plafond om het zo maar te zeggen.
Ze keek me voor een paar secondes aan waarna ze haar blik weer naar de machine laat glijden.
“Was het nog gezellig met James?” Mijn adem stokte voor een moment in mijn keel en mijn gedachte leiden zich weer af naar hem, naar de gebeurtenis, maar snel schudde ik deze uit mijn hoofd. Willow hoefde het niet te weten, niemand niet, en James zal ik nog wel krijgen. Ik wist niet wat zijn plannetje was, maar als het plan was om me op te geilen en mijn nuchtere gedachten voor een moment plat te leggen, was hem dat aardig gelukt. Dit tot mijn uiterste frustratie.
“Super gezellig,” knarsetandde ik, “ik stelde hem enkel een paar vragen wat hij wilde, van plan was, dat soort.” Informeerde ik haar, de andere helft hoefde ze niet te weten.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Willow Nastya Reyes
'Dat denk ik ook, dat niet iedereen erin past, dat is waarom ik buiten blijf slapen en denk dat de meisjes in de machine moeten,' zegt Xavier.
Ik trek lichtjes mijn wenkbrauwen op. Hij is echt zo'n typische vent die denkt dat meisjes niks kunnen.
'Tenzij ze dat niet willen natuurlijk, het is alleen maar een voorstel,' hij kucht even en kijkt naar de slapende jongeren.
'Ik ga buiten slapen, dan heb ik tenminste wat meer ruimte,' meld ik Xavier. Niet dat ik zo groot ben dat ik veel ruimte nodig heb, integendeel zelfs, volgens mij ben ik de kleinste hier. Het is meer dat ik nogal veel beweeg in mijn slaap en daarbij wel eens mensen kan slaan, vooral als ik een nachtmerrie of iets heb.
'De machine zal niet ontploffen, maar we moeten inderdaad wel dekens en zo hebben, die liggen enkel boven in een luik,' zucht hij dan terwijl hij naar een luik bovenin de machine wijst.
'Jij mag die pakken, ik kan daar nooit bij,' zeg ik.
Na mijn vraag over James hoor ik Xavier's adem stoken wat me lichtjes laat fronsen. 'Super gezellig,' knarstandt hij. 'Ik stelde hem enkel een paar vragen wat hij wilde, van plan was, dat soort'.
'Dan waren het vast erg geheime vragen en antwoorden aangezien jullie zo zaten te fluisteren,' mompel ik. Xavier's zin dat ik geen gezelschap ben schiet weer door mijn hoofd waarna ik op mijn lip bijt en mijn ogen neer sla.

[ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 13:22 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

little bump

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Xavier Hush Gray, wetenschapper.
“Ik ga buiten slapen, dan heb ik ten minste wat meer ruimte,” Meld ze me en ik wist dat ze over mijn zin zou denken dat ik dacht dat meisjes niets kunnen, integendeel juist, maar ik kan toch wel beschermend zijn? Of mag ik zelfs dat niet meer van haar? Ach ja, vrouwen…
“Jij mag die pakken, ik kan daar nooit bij,” zegt ze en ik knik eventjes terwijl ik de machine al in loop. Als ik mijn armen uitstrek kan ik er echter ook niet bij, dus kijk ik afwachtend naar Willow. “Durf je op mijn schouders te zitten en dat luik los te maken?” Vroeg ik haar nieuwsgierig, omdat ik niet wist hoe ze erop zou reageren.
“Dan waren het vast erg geheime vragen en antwoorden aangezien jullie zo zaten te fluisteren,” mompelde Willow doelend op het gesprek met James. Ze beet op haar lip en sloeg haar ogen neer. Waar dacht zij nu weer aan? Ik rolde even mijn ogen en schudde mijn hoofd, ik wist echt niet wat er nu van moest denken en wat ik geflikt had of de situatie die gebeurd was, hoefde zij niet te weten.
“Het was niets,” zei ik enkel en zuchtte alweer. Ze was nieuwsgierig en als ze daarover begon, bracht het me gelijk terug in de geïrriteerde staat, maar ik liet het niet merken, zocht een dikke tak op en sloeg een paar keer hard tegen het luik aan zodat het los kwam te zitten en ik het eraf kon halen. Gelijk donderde er al een paar slaapzakken en dekens op de grond. Ik pakte deze op, gaf er aan iedereen één en mompelde, “Welterusten,” waarna ik naar een plek liep en mezelf erin opkrulde om te slapen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Van mijn part mag het nu de volgende dag zijn, of Cheryl moet nu eerst willen reageren.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nee laat maar. Doe maar gewoon de volgende dag

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Willow Nastya Reyes
Met een ruk kom ik overeind en kijk ik verwilderd om me heen. Als ik merk dat het maar een droom was, of beter gezegd een nachtmerrie, kalmeer ik iets. Voor een paar seconden sluit ik mijn ogen en haal ik een paar keer diep adem totdat ik helemaal gekalmeerd ben. Als dat zo is open ik langzaam weer mijn ogen. Mijn blik glijdt over de rest van de groep die nog slaapt. Ik zucht zachtjes en ga weer languit liggen maar slapen lukt nu toch niet meer. Vaagjes merk ik dat ik honger begin te krijgen, wat niet gek is aangezien ik sinds gisterochtend niks meer gegeten heb. Nog even en ik val nog flauw. Ik werp een blik op Xavier en zie dat hij ook nog slaapt. Hem wakker maken lijkt me niet zo'n goed idee en ik ben te ongeduldig om te wachten tot hij wakker is, dat wordt dus zelf opzoek gaan naar eten. Er zijn hier vast wel ergens bessen, alleen zou ik dan ook een klein dier moeten vinden om te kijken of die bessen niet giftig zijn. Ik vermoord liever geen kleine onschuldige diertjes maar ik wil ook zelf overleven. Met een zucht wurm ik me uit mijn slaapzak, het is nog niet heel warm dus ik spring lichtjes op en neer in een poging warm te blijven. Ik kan tenslotte lastig met die slaapzak door de bosjes gaan hupsen. Mijn mobiel kan ik helaas niet meer als zaklamp gebruiken aangezien de batterijen leeg zijn, ik had die vannacht uit moeten zetten. Zachtjes vervloek ik mezelf terwijl ik richting de bomen loop.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Amberlynn Jefferson.

Als ik wat geritsel hoor schiet ik overeind. Ik zie nog net een gestalte richting de bomen, maar het is te donker. Ik zucht en kijk om me heen, ik was blijkbaar in Damiens armen in slaap gevallen.
Ik glimlach even en gaap waarna ik me uit de greep van Damien weet te krijgen. Ik rek me uit en de slaapzak, die als deken om ons heen was geslagen leg ik om Damien heen terwijl ik zelf opsta en om me heen kijk. Ik zag geen hand voor ogen, het was echt verschrikkelijk.
Ik kon een rots nog onderscheiden en ging er even opzitten waarna ik rustig muziek ging luisteren. Mijn Ipod was vol en ik had gelukkig nog een extra bij me. Daar had ik wel aan gedacht. Ik had nog snel een sigaret uit Damiens zak weten te pikken en stak die nu op terwijl ik even mijn ogen sloot en me op een andere wereld bevon. Gewoon een wereld die ik had gedacht tegen te komen.
Niet..dit..Al is dit altijd beter dan thuis.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.