{RPG} Nightmare of dance ~4~ - Speeltopics

Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?

Outfits!!
Jongens
Meisjes
In het begin zullen hun kleren worden afgenomen en krijgen ze een beperkt aantal kledingstukken van dit. Ze zullen het hiermee moeten doen. Later bij shows zullen ze zelf hun kleren en make-up mogen kiezen.
Dan mogen ze zich nog eens uitleven

[ bericht aangepast op 31 juli 2012 - 14:39 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Eleadora Amora Alonso

Een kleine grinnikt ontsnapte aan Eleadora haar mond. "Je moet eens weten..." fluisterde ze terug, een vlaag van de vreselijke herinnering werd afgespeeld als een film voor haar ogen. "Ze...hebben me verkracht" Eleadora slikte even, en nam een andre slok van haar water met een trillerige hand, waarna ze het dopje er weer opdraaiden. Ze legde haar hoofd weer tegen Julio zijn schouder aan, en voordat ze het wist was ze aan het huilen waarna ze haar hoofd in zijn arm begroef.

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
Nog voor ik de schrik om kan zetten in woede, op kan springen en de mannen zoeken om ze wat aan te doen - maakt niet uit wat ze dan bij mij doen -, begint Eleadora te snikken en heb ik enkel medelijden. Ik zeg niks, laat haar huilen en sla voorzichtig mijn arm om me heen zodat ik zacht over haar rug kan wrijven in een poging haar wat rustiger te krijgen. Gelukkig lijkt ze niet bang om me aan te raken, of door me aangeraakt te worden. Sommige meisjes willen door níémand aangeraakt worden na een verkrachting, al helemaal niet door een jongen.. "Wat een vieze.." Zeg ik ademloos, terwijl de woorden van de man door me heen schieten. Over dat zij ook wat willen.. van de meisjes..

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Eleadora snikte zachtjes, terwijl ze voorzichtig tegen Julio aan kroop. "I-ik weet het..." Eleadora wreef haar tranen weg en veegde met haar handpalmen haar wangen droog, waarna ze even in het niets staarden. "M-misschien heb ik het wel verdiend...ik schreeuwde..." Eleadora beet even op haar onderlip, waarna ze met een trillende hand haar flesje opende en een grote slok nam, en de rest van het koude water over zich heen gooide, waarna ze even met haar haar schudden. Hopend zo ook de vreselijke herinneringen weg te schudden.

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
"Niemand verdient het om verkracht te worden. Níémand!" Sis ik, boos op de mannen. Maar ik hou me in. Het heeft geen zin om ze iets te doen, ik krijg er mijn zin niet als ik ze iets aandoe. Juist niet. Dus kalmeer ik mezelf en laat mijn duim weer in een regelmatig ritme over Eleadoras rug laat glijden, ook al wordt die dan nat.

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonos

Eleadora knikte. "Ja...ja je hebt gelijk...niemand verdient dat." Een glimlachje speelde op Eleadora's lippen waarna ze Julio aankeek. Ze bracht haar hoofd wat dichter bij naar zijn oor. "Bedankt Julio" fluisterde ze in zijn oor.

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
Een rilling glijdt door mijn lichaam omdat Eleadora in mijn oor fluistert, maar ik negeer hem. Ik concentreer me enkel op het gevoel van opluchting, veroorzaakt door de woorden die ze fluistert. De twee laatste woordjes zijn het schuldigst. Ze bedankt me. Ik weet eigenlijk niet eens precies waarvoor. Het zeggen van dat ze het niet waard is om verkracht te worden? Dat is niemand. Zelfs de grootste crimineel niet, of een bedelaar. Niemand. Verkrachten is wel zo.. laag. Zo laag dat níémand het verdient. Helemaal niemand. En Eleadora al helemaal niet. "Geen dank" Fluister ik terug. Praten lijkt te hard.

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Een glimlachtje sierde Eleadora's lippen, terwijl ze haar hoofd terug plaatsten op zijn schouder, starend in het niets en luisterden naar de muziek. Een rustgevende stilte viel over Eleadora en Julio, een stilte waar Eleadora last van begon te krijgen, en al helemaal toen het muziekje van de Paso Doble begon te spelen. Zachtjes bewoog Eleadora haar voeten en tikte met haar nagels mee op de maat, maar na enkele minuten hield ze het al niet meer vol waarna ze opstond en Julio aan zijn hand omhoog trok, waardoor zijn voorhoofd zachtjes de hare raakten. "Ik wil met je dansen Julio" fluisterden ze.

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
Zelfs het omhoogtrekken lijkt een dansbeweging te zijn, zo goed spelen we op elkaar in. Nu onze ruzie eindelijk uitgepraat is, voorbij verklaard, voelt het weer een beetje zoals Spanje, zeker met de Pasodoble muziek op de achtergrond. Voelt het een beetje zoals thuis. Ik zet de muziek iets harder tot normaal volume, en hoewel het officieel niet mijn dansstijl is, hou ik mijn voorhoofd tegen die van Eleadora en fluister ik "Ik ook met jou" terug. Dan leg ik mijn rechterhand op het schouderblad van haar, iets meer naar de zijkant als daarnet, bij Ballroom. Mijn linkerhand heeft de rechterhand van Eleadora vast, met gesloten vingers, mijn arm is bijna gebogen en is netjes op oorhoogte. Eleadora's linkerhand ligt op mijn bovenarm. De perfecte Pasodoble houding. Op een nieuwe eerste tel stamp ik met mijn voet op de grond -Pasodoble tikje- en beginnen we te dansen.

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Een glimlachje sierde Eleadora's lippen bij de eerste stamp op de grond. Eleadora volgde Julio zijn bewegingen, terwijl ze helemaal opging in de dans. Het voelde zoals vroeger in Spanje, hoe hun schoenen kletsten op de warme straat tegels, en de hete zon de straat verlichten wat kleine zweet druppeltjes op de lijven van Julio en Eleadora had veroorzaakt. Voor ze het wist had Julio haar al uitgedraaid waarna weer ingedraaid waardoor ze tegen hem aangeplakt stond, met haar rechter been gebogen om zijn lichaam geklemd en haar linker hand op zijn wang, aan het einde van de muziek.

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
Hoewel ik de leidende rol had, was het de muziek die me leidde. Daarnet, tijdens onze dans. Met het meisje waar ik van hield.. en waarschijnlijk ook nog hou. Met het meisje die me een ontsnapping bood.. en weer biedt. Met Eleadora. Dit bedenk ik me in de seconden dat de muziek wegsterft, terwijl we tegen elkaar aan geplakt staan. Dapper van haar. De meeste mensen die verkracht zijn willen een tijdlang niemand meer aanraken.. en zeker geen jongen.. Dus laat ik haar rustig los, laat ik haar weer op haar eigen voeten staan. "Dankje" Fluister ik. Het is mijn beurt om haar te bedanken.

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Eleadora grinnikte even, waarna ze haar hoofd dichter bij bracht. "Geen dank" fluisterde ze terug in zijn oor, zo dichtbij dat haar zachte lippen bijna de huid bij zijn oor aan raakten, waarna ze een zachte kus op zijn wang drukten, en haar hoofd tegen zijn borstkast aanlegden. "Yo también te extrañé" fluisterde ze zachtjes, terwijl ze haar handen over zijn rug liet glijden.

The expert in anything, was once a beginner.

[Aaawwhhh, ik heb medelijden met Austin ^^

Geeft niets hoor Austin, Leslie is er wel voor je ondanks dat Leslie en Austin elkaar nog niet gesproken hebben ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Ghehe, er is nog niet gebeurd waar jij om vroeg
Maar het kan dat ze zich lieten meeslepen in het moment ]

Julio Martinéz
Het is lang geleden dat Eleadora zo dichtbij heeft gestaan - dans telt niet mee. Veel te lang geleden
Ik merk ergens wel dat er nog een kriebel door me heen schiet, dat mijn wang warm wordt waar ze me dat kusje gaf. Maar bovenal merk ik alles van Eleadora. Haar haar zo dichtbij vormt een zachte deken voor mijn wang, haar hoofd op mijn borst is zelfs vertrouwd. Haar armen die over mijn rug gaan, net zoals mijn duimen in een kleiner gebied over de hare. Maar hoe zacht ze mijn rug ook aanraakt - het doet pijn. Ik weet nog steeds niet wat de mannen gedaan hebben - maar ik geloof dat ik er niet blij mee ben. Toch probeer ik de pijn zo goed mogelijk te onderdrukken om Eleadora niet te kwetsen. "Lo tuyo demasiado" Fluister ik.

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Een warme golf vloeide door Eleadora's lichaam, terwijl een lichte blos haar wangen sierden. Hij had haar ook gemist...Voor een moment sloot Eleadora haar ogen even, en genoot van het moment, terwijl allerlei goede herinneringen aan haar ogen voorbij schoten. Eleadora trok Julio iets dichter tegen zich aan, waarna ze hem aankeek en haar voorhoofd weer tegen de zijne plaatsten. "¿Todavía me quieres?" fluisterde Eleadora, terwijl ze hem aankeek in zijn ogen.

The expert in anything, was once a beginner.

Leslie Day
De volgende ochtend word ik wakker van geluid. En als ik mijn ogen wrijvend open doe zie ik mannen voor mijn bed staan. 'Opstaan,' zegt de man gebiedend. En ik kom half overeind omdat ik gelijk uit mijn bed getrokken word. 'Dat is ook een manier,' mompel ik. Ik krijg kleren in mijn handen gedrukt, danskleding. Maar niet mijn danskleding. 'Aantrekken, je wordt over 10 minuten verwacht in de streetdancezaal.' en ik kijk ze vragend aan. 'Waar is die?' en wonder boven wonder leggen ze dat ook nog uit. Dan vertrekken ze. En Sam doet zijn ogen open, hij heef het gesprek meegeluisterd. 'Goedemorgen,' zegt hij met een ietwat hese stem, zijn ochtendstem denk ik. 'Goedemorgen,' zeg ik met een kleine glimlach. Dan kleed ik me om, Sam heeft netjes zijn blik afgewend. En in een mum van tijd sta ik voor de deur van de zaal. Als ik die open doe is het er helemaal donker. En verbaasd loop ik er naar binnen, in verwachting dat het ligt dan vanzelf aangaat. Maar dat gebeurd niet.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.