{RPG} Nightmare of dance ~4~ - Speeltopics

Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?

Outfits!!
Jongens
Meisjes
In het begin zullen hun kleren worden afgenomen en krijgen ze een beperkt aantal kledingstukken van dit. Ze zullen het hiermee moeten doen. Later bij shows zullen ze zelf hun kleren en make-up mogen kiezen.
Dan mogen ze zich nog eens uitleven

[ bericht aangepast op 31 juli 2012 - 14:39 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Julio Martinéz
"¡Como si me gusta esto!" Sis ik terug. Mijn ogen volgen haar bewegingen, ik kan de woede erin lezen. Juist omdát ik haar zo goed ken. Ik ken haar bewegingen, weet dat ook zij het trekje heeft emoties in bewegingen om te zetten om zichzelf te bevrijden. Dat was ook precies waardoor we elkaar zo goed aanvoelden, we kunnen elkaars gevoel in de bewegingen lezen. En langzaam begin ik me schuldig te voelen, ik wil haar tenslotte niet boos maken, maar als zij leugens bedenkt.. Ik snap er helemaal niks meer van. Zij heeft mij laten zitten, ik haar niet! Hoe komt ze er überhaupt bij? Ze weet toch wat ik voor haar voel..de..? Ik loop naar de stereo toe en draai het volume zachter. "¿Cómo has llegado hasta aquí?" Vraag ik wantrouwig. Misschien zit zij hier wel vrijwillig..

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Woedde was opgaan spelen in Eleadora's lijf, en dit stopte ook zij in haar bewegingen. Net zoals Julio. Een van de redenen waarom ze elkaar aanvoelden. Eleadora stopte echter met dansen, toen Julio het volume zachter zetten, waardoor ze haar handen even tot vuisten balden, en haar nagels een afdruk achter lieten in het binnenste van haar handen. "Me llevaron de,en la camioneta. Cuando estuve aquí." Eleadora had ondertussen stap gezet naar Julio, tot ze tegen over hem stond, met haar armen in elkaar gevouwen en haar hoofd gekanteld. "y tú?"

The expert in anything, was once a beginner.

Ian Silvas

Slaperig word ik wakker met Nala nog steeds in mijn armen. Ik glimlach even kleintjes en sluit mijn ogen dan weer. Ik heb barstende koppijn en alles doet zeer. Ik knipper met mijn ogen en gaap. Ik zucht en ga voorzichtig recht op zitten. Nala leg ik naast me op het bed. Langzaam sta ik op en blijf besluitloos staan. Ik rek me uit en kijk om me heen. Het is nog vrij rustig. Ik loop naar mijn bed en ga er op liggen. Gelijk sluit ik mijn ogen weer.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Julio Martinéz
Blij dat Eleadora er niet zo heel boos meer uit ziet geef ik antwoord, maar ik kijk haar nog scherp aan en onderdruk mijn eigen woede. "Yo en un coche.. Cuando estuve aquí también" Ik zucht.

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Ondanks dat haar woedde al wat is gedaald, blijft Eleadora Julio aankijken met fijn geknepen ogen. "Hm...zo zijn we allemaal hier gekomen." Eleadora pakte een flesje water van een tafel en draaide de dop open waarna ze een slok van het koude water nam. "Ik stond op het punt een belangrijke wedstrijd te winnen, en toen poef zat ik in een donkere laadclep van een vrachtwagen." Zet haar flesje neer en kijkt hem aan. "Weet je, ik heb gewacht op jou, op straat, in de hitte, een hele dag. Maar je kwam niet, nooit niet."

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
Opluchting stroomt door mijn lichaam. Ik geloof dat ik het ergste gehad heb: Eleadora praat weer Nederlands. Als we nu op straat geweest waren was ze vast en zeker al weg geweest, of had ze iets tegen de muur aan gesmeten, zoals de laatste keer dat ik haar zag. Maar dat zijn we niet. Misschien heeft dat hele DanceRule gedoe nog wel één klein voordeeltje. Ik heb gewacht op jou, op straat, in de hitte, een hele dag. Maar je kwam niet, nooit niet. Haar woorden snijden. Misschien kwam ik uiteindelijk inderdaad niet meer, en toen ik haar weer zag, begonnen de ruzies. Begon ze mij te beschuldigen van niet komen -terecht-, terwijl ze zelf veel en veel vaker niet kwam zonder iets te laten weten. Ik heb veel en veel langer op haar zitten wachten, of tenminste, veel en veel vaker. En dat mag ze weten ook. "En weet je waarom Eleadora?" Mijn toon klinkt nog steeds scherp, ondanks dat ik het niet helemaal zo bedoel. "Omdat jij weken niet kwam, ik dag na dag uren op je heb zitten wachten. Ook in de hitte. Week na week zelfs. Maar je kwam niet. Je hebt me laten zitten, zonder ook maar íéts te laten weten. Wedstrijd of niet"

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonoso

Julio's woorden veroorzaakten een scheur in haar hart. "Ik heb het je laten weten...via een brief, maar jij stuurde enkel geen antwoord terug." Eleadora's blik was een beetje verzacht, maar werd enkel weer kill en hard bij het idee dat hij nu stond te liegen. "Je hebt me laten zitten, Julio. Ik heb het je laten weten, maar jij was waarschijnlijk weer te koppig om niet te reageren! Misschien was je zelfs te lui!" Eleadora kneep haar ogen weer tot spleetjes, terwijl ze Julio aankeek. Zo te zien was alles weer terug bij af met ruzies, echter was het dit keer zonder liefde...toch...?

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
"Brieven?" Brieven? Ik heb helemaal geen brieven gehad! "Verdomme, Eleadora! Ik heb op je zitten wachten, ik heb geen enkele brief gehad! Hoe durf je dan te zeggen dat ik lui ben?" Ik verafschuw het woord echt. Nadat ik zoveel moeite voor haar gedaan heb.. noemt ze me.. lui?! Ze gaat echt, echt te ver nu. Ik sta weer op en negeer de steek in mijn rug.

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

"Ja, Julio! Ik stuurde een brief naar je, om uitteleggen wat er gaande was!" Eleadora keek Julio aan, waarna ze haar hoofd naar links kantelde. "Hoezo geen brief gehad?! Ik heb er 2 gestuurd Julio, 2 brieven!" Eleadora voelde tranen achterin haar ogen opkomen, maar wist dat ze ze moest negeren, enzo deed ze dat en gingen de tranen weg. "Maar ik heb nooit antwoord gekregen" Eleadora gritste naar het flesje water, waarna ze de dop open draaide, en er een slok uit nam, terwijl ze Julio nogsteedsd kwaads aan keek.

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
Nu ben ik echt verbaasd, boos en wantrouwig tegelijk. "2 briezen?! Ik heb helemaal geen brief gezien, en dat was niet omdat ik 'lui' was, of 'te koppig om antwoord te geven,' zoals jij het zegt" Zeg ik, terwijl ik mezelf in houd om niet te schreeuwen, maar ik kan een rare toon bij de woorden 'lui' en 'koppig' niet onderdrukken. "Dus hoe had ik kunnen antwoorden? Als ik geen eens een brief gezien heb?!"

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Eleadora haalde haar roze lippen terug van het flesje, terwijl ze hem aan keek en een wenkbrauw op trok. "Misschien ben je wel blind?" Ze zette haar lippen weer aan het flesje en nam nog een slok, waarna ze haar lippen weer terug trok. "Gallina ciega nueva" Eleadora trok even allebij haar wenkbrauwen op waarna ze deze weer liet zakken, en het dopje weer op de fles draaiden. "Ik heb je 2 brieven gestuurd, of je het nou wilt of niet! Maar het is je eigen schuld dat je-". "Hoezo geen brieven gezien!?"Eleadora trok een wenkbrauw op, en vouwde haar armen in elkaar terwijl ze Julio aankeek.

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
Blij dat het eindelijk tot Eleadora doordringt pak ik mijn kans en maak gebruik van de plotselinge stilte, met enkel de muziek zacht op de achtergrond. "Ik heb geen brief van je gezien! Ik weet niet eens of ik hem wel gehad heb. Maar ik weet écht, oprecht niks van een brief! Hoe kom je erbij dat ik te lui of te koppig zou zijn om een brief van jou te antwoorden? Ik bedoel, je kent me toch, of niet? Je weet toch hoeveel dansen met jou voor me betekende..?" Betekende? Of betekent? "Of betekent. Weet ik veel. Maar waarom denk je anders dat ik urén, wekénlang op je heb zitten wachten? Als het niet zoveel voor me betekende dan had ik dat echt niet gedaan! Maar elke keer weer was je er niet, zonder dat ik daar ook maar iets van wist! Dáárom ben ik opgegeven moment niet meer gekomen, omdat ik niet meer tegen de stilte kon, om te zien dat je niet kwam. En toen ik eindelijk weer genoeg hoop bij elkaar geschraapt had om te denken dat je er was, was je er ook. Maar je schreeuwde, je dacht dat ik je had laten zitten. Terwijl jij mij had laten zitten!" De woorden hangen nog even in de stilte als ik mijn mond houd en ik begin langzaam zachter te praten. "Dacht ik tenminste. Als ik je nu moet geloven heb je wel iets laten weten.. alleen dat heb ik niet gezien. Niet gekregen. Niet ontvangen. Mijn.." Ik stop ineens en puzzelstukjes vallen op zijn plaats. "Mijn ouders.." Mijn stem stokt. "Eleadora.. waar heb je die brief neergelegd?"

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Eleadora luisterden naar het geschreeuw van Julio, terwijl ze even een wenkbrauw op trok. "Op het bankje, in de tuin.". Eleadora slikte even. "Je...je denkt toch niet dat, je ouders de brieven hebben gepakt...?" Eleadora's stem klonkt zachtjes per woord, terwijl ze even in het niets staarden. Nu pas drong het tot haar door. Het was niet Julio's faut, maar die van zijn ouders, niet die van hem. Eleadora keek Julie aan, waarna ze een stap naar voren zetten en haar armen om hem heen sloeg en hem knuffelden. "Lo siento, Julio, lo siento." fluisterden ze, terwijl een vlaag van schuldgevoel haar lichaam betrad.

The expert in anything, was once a beginner.

Julio Martinéz
Zodra Eleadora's armen me zacht omhelzen, verdwijnt alle woede -op haar- uit mijn lichaam. Ik herken ze, maar niet op deze manier. De spijt die ze voelt, voel ik in haar omhelzing, en dát heb ik nog nooit gevoeld. In mijn hoofd komen andere omhelzingen voorbij, van vluchtig tot intiem. "Disculpas aceptadas" Fluister ik. Dan laat ze me weer los, en hoewel mijn rug pijn doet door de aanraking, bijt ik die pijn graag weg. Dit was het waard. Onze ruzie lijkt eindelijk voorbij. "Ik ben zo blij dat ik nu weet hoe het zit" Fluister ik, waarna een plannetje zich in mijn hoofd vormt en voor ik het weet doe ik het al. Ik buig halfjes en glimlach, waarna ik haar in haar ogen aankijk. "Eleadora... mag ik deze dans van U?" Ik zet de muziek wat harder en reik haar dan mijn hand. Het is toeval dat 'ons' liedje nu begint te spelen, het liedje waarop we voor het eerst samen dansten.

Stop acting normal. It gets bored.

Eleadora Amora Alonso

Een klein glimlachje sierden de lippen van Eleadora, blij dat de ruzie voorbij is. Een vlaag van herinneringen speelde zich als een film voor haar ogen af, geen slechte, maar goede herinneringen. Eleadora knikte en nam Julio's hand aan waarna ze zich zelf naar binnen draaide, wat maakte dat ze met haar rug tegen hem aanstond. "Siempre" fluisterde ze, waarna ze zachtjes grinnikte en over haar schouder naar Julio keek.

The expert in anything, was once a beginner.