{RPG} Nightmare of dance ~1~ - Speeltopics

Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?

Outfits!!
Jongens
Meisjes
In het begin zullen hun kleren worden afgenomen en krijgen ze een beperkt aantal kledingstukken van dit. Ze zullen het hiermee moeten doen. Later bij shows zullen ze zelf hun kleren en make-up mogen kiezen.
Dan mogen ze zich nog eens uitleven

[ bericht aangepast op 27 juli 2012 - 12:28 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Jack Collens
"Gast, stop met slaan. Je doet alleen jezelf pijn." mompel ik tegen de jongen die net naar binnen is geduwd. Ik weet dat het geen nut heeft om zo tekeer te gaan. Ik had net hetzelfde gedaan en er was niets veranderd, behalve dat mijn handen nu open lagen.
"Ga zitten en kalmeer, iets zegt me dat we nog veel te doorstaan hebben." zeg ik nuchter. Ik hoor hoe de jongen zich op de grond laat zakken en zachtjes zucht. Het gesprek viel stil. Het waren nu ook niet de beste omstandigheden om een gesprekje te voeren. Waar waren de koekjes en de thee?

“To live will be an awfully big adventure.”

Nala Garcia
"Ja," zuchtte ik. We zouden hier samen door geraken. Ik was hier niet alleen. Wat ze ook met ons van plan waren... ik moest er niet alleen door!
"Bedankt." fluisterde ik zacht en sloot mijn ogen. Ik zag toch niets als ze open waren, dan kon ik ze beter wat rust gunnen.

[ bericht aangepast op 26 juli 2012 - 15:01 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Ian Silvas

'Alsjeblieft,' mompel ik. Ik leun achterover en sluit mijn ogen. Het was weer doodstil. Ik zucht en stop mijn handen in mijn broekzak. Opeens besef ik me dat ik mijn mobiel nog heb. Ik pak hem uit mijn broekzak en schijn ermee. Ik glimlach tevreden en zie nu de meeste wel zitten. Ik kan nu tenminste iets zien en dat is gunstig. Ik schijn het licht op de grond, aangezien ik begrijp dat mensen het liever niet vol in hun gezicht hebben.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Eleadora Alonso

Eleadora kalmeerde al iets, wetend dat ze niet de enige was, dat maakte haar rustig. Echter zat het haar nogsteeds dwars dat ze wist dat er iets stond te gebeuren. Eleadora trok haar knieën op, waarna ze haar armen er omheen sloeg, en haar kin op haar knie legden en in het niets staarden. Althans, misschien staarden ze op dit moment wel naar een persoon, maar dat was moeilijk in te schatten aangezien het aarde donker is.

The expert in anything, was once a beginner.

Mario Estevez
Ik liet me via een muur naar beneden glijden, terwijl ik voelde dat de vrachtwagen weer begon te rijden. De rit duurde lang, uren, dagen... wie zou het zeggen?
Tot plots de vrachtwagen opnieuw stopte, maar ik had niet het gevoel dat er nu iemand bij zou gestopt worden... volgens mij hadden we ons doel bereikt. De spanning in de lucht stapelde zich zo hard op dat het onmogelijk leek om nog te kunnen ademen.

“To live will be an awfully big adventure.”

-> Titel veranderd op aanvraag van topicmaakster.

Just keep your head up. Stick on the ice.

Ian Silvas

Ik stopte mijn mobiel op en ging staan. 'Oké, pas op. Ik ga lopen. Ik beuk die deur open als ze die open doen,' deel ik mee. Ik loop heel langzaam richting de deur en bleef hier en daar over een voet of been struikelen. Althans... Ik neem aan dat dat het was. Ineens voelde ik een muur. Oké, nu wachten... Ik wachte doodstil tot hij open zou gaan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Kimberley McKenze
Een jongen die net in de vrachtwagen gezet was, traptte tegen de deur en schreeuwde wat. Zoals verwacht gebeurde er niets. Wat deed ik hier?
Die vraag spookte de hele weg al door mijn hoofd. Ik hoorde andere stemmen, dus ik wist dat ik niet de enige was.

That is a perfect copy of reality.

Nala Garcia
Ik zag een beetje licht in de duisternis... letterlijk dan en glimlachte heel licht. Plots stopte de wagen. Ik keek geschrokken om me heen, toen ik de spanning voelde stijgen.
Ik hoorde het plan van de jongen en werd bang en opgelucht tegelijk. Opgelucht om het feit dat er blijkbaar toch iets gedaan werd aan deze hopeloze situatie en bang omdat ik vreesde dat het zwaar zou mislukken. De deuren gingen open en het licht scheen zo fel dat ik voor enkele seconden niets kon zien.

[ bericht aangepast op 26 juli 2012 - 15:10 ]

“To live will be an awfully big adventure.”

Landon schreef:
-> Titel veranderd op aanvraag van topicmaakster.

“To live will be an awfully big adventure.”

Ian Silvas

Door het felle licht was ik totaal verblind en niet in staat iets te doen. 'Jezus! Wat doe ik hier?!' Ik opende woest mijn ogen en sprong naar buiten. De hoogte was alleen wat hoger dan gedacht. Twee mannen vlogen gelijk op me af. 'Laat me los! Wat is dit?! Wat doe ik hier!' Ik sla wild om me heen. Het kon me niet meer schelen ook. Stelletje klootzakken!

[ bericht aangepast op 26 juli 2012 - 15:10 ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Eleadora Alonso

Een fel licht van de openstaande deuren scheen naar binnen, zo fel dat Eleadora bijna niets kon zien, terwijl het licht maakte dat haar gif groene ogen bijna leken te stralen, plaatste ze haar hand voor haar ogen. Echter toen ze gewend was aan het licht, haalde ze haar hand weer weg, terwijl een andere kleine siddering over haar ruggengraat liep omdat ze niet wist wat voor vreselijks haar tewachten stond.

The expert in anything, was once a beginner.

Amy Michels

Het felle licht deed pijn en ik kon eventjes alleen maar vage sterretjes zien. Vlug sloot ik mijn ogen en opende ze naar een paar seconde weer. Vaag zag ik nu iedereen zitten. Buiten hoorde ik geschreeuw. iemand was naar buiten gesprongen. Als we nu met zijn allen naar buiten zouden springen, zouden we kunnen ontsnappen. De meeste... Maar niemand, behalve die ene jongen, deed iets en ook ik bleef versteend zitten. Alle botten en spieren in mijn lijf leken bevroren.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Mario Estevez
Ik spring op en ren naar de deur, klaar om te helpen. Toen ik de schittering van staal zag, twijfelde ik even en wierp er een beter blik op. Een stuk of 10 mannen stonden ons buiten op te wachten, met elk in hun handen een geweer.
Ik bleef stokstijf in de deuropening staan.
"Euh, gast, volgens mij wil je het iets rustiger aan doen." fluisterde ik.

“To live will be an awfully big adventure.”

Ian Silvas

Een rustige stem haalt me uit mijn woedde aanval. Langzaam kijk ik om me heen en sta gelijk doodstil. Hun greep verstrakt.
'Laat me los! Ik ga wel terug die klote vrachtwagen in. Laat me gewoon los!' Ik doe een poging en zucht als hun greep verstrakt. Eentje draait zijn arm op mijn rug. 'Au!' Ik krimp in elkaar, maar deelde geen klappen uit. Ik zou een geweer tegen mijn slaap aan kunnen krijgen. Ik kijk naar de jongen in de opening. Hij durfde waarschijnlijk ook niks te doen.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne