De laatste tijd heb ik echt het gevoel dat er een afstand tussen mij en mijn ouders is. Nu ja, 'de laatste tijd', laten we zeggen de laatste week. Ik ben beginnen werken en het valt niet zo mee, ik werk met kinderen en met de kinderen zelf vind ik het heel fijn, ik kan goed met ze om, maar met de mede-animatoren ben ik zo verlegen. Met mijn beste vriendin/vrienden die ik goed ken ben ik absoluut niet zo verlegen en terughoudend en daar heb ik het wel fijn bij - dus niet dat ik sociaal gestoord ben ofzo. Alleen heb ik het gevoel dat ik er moeite mee heb om met mijn collega's om te gaan. Maargoed, ik heb het dus niet zo fijn en om de één of andere reden wíl ik er gewoon met mijn ouders niet over praten. Ik zeg gewoon als ik 's avonds thuiskom dat het "oké" was, en dan ga ik naar boven. Punt. Ik heb wel eens laten vallen dat ik het niet zó leuk vond, en sindsdien blijven ze doorvragen.
Ik denk dat ik gewoon een dipje heb deze week, don't know. Ik heb gewoon zin om de rest van mijn leven in mijn bed te wonen en er nooit meer uit te komen.
Nu gaat het wel al beter met de animatoren, maar ik heb echt het gevoel dat ik uit de groep val. De andere zeven kennen elkaar al jaren en ik kom er opeens bij, dus ik vind mezelf echt heel awkward. Plus, mijn baas is een regelrechte klootzak. :') Ik heb eigenlijk geen idee waarom ik dit topic open, en eigenlijk kan het me niet veel schelen of mensen dit lezen of niet - nu ben ik het tenminste kwijt.
[ bericht aangepast op 10 juli 2012 - 22:01 ]
