Adelynn 'Lynn' Cherita Marvella
De groep had zich aan elkaar voorgesteld, en ook ik had braaf mijn naam verteld. Maar eigenlijk interesseerde de bestemming, die steeds dichterbij kwam, me des te meer. Mijn ogen waren gevestigd op het eiland, dat inmiddels duidelijk zichtbaar was. Ik probeerde niet te letten op het geschommel van het niet al te grote bootje. Ik had nog nooit op een boot gezeten, en werd misselijk van het eeuwige gedein op de golven. De zee was kalm, maar de wind zorgde ervoor dat het geen kalme tocht was.
Het gehele bootje zat propvol, met de tien deelnemers en een Caribische man van middelbare leeftijd die het watervoertuig bestuurde. Ergens leek de meerderheid van dezelfde 'soort' te zijn als ik. Jonge mensen met een verleden. Misschien hadden er wel meer in een weeshuis gewoond, een weeshuis waar niemand naar je omkeek. En als ze dat deden, kwam er nooit iets goeds uit voort. Meestal waren het oudere jongens geweest. Om me erop te wijzen dat ik alleen was, me te bespotten om mijn ogen of om simpelweg gebruik van me te maken. Me te dwingen. Maar wonder boven wonder had ik het voor elkaar gekregen om nog maagd te blijven.
Toen het bootje aan de kust dobberde, seinde de man dat we moesten uitstappen. Ik pakte mijn grote tas en handtas (gestolen van iemand uit het weeshuis) en sloeg die om mijn schouders. Nadat ik mijn hand even had opgestoken naar de man als koel bedankje, liep ik door de laatste drie meter van de zee, naar het strand.
Het was een prachtig eiland.
"Do you believe monsters are born or made?"
]
ben het nu al kwijt xd]
