Oke ik heb dus zo'n idee voor een P of the C fanfic...
Dus Jack Sparrow en al die mensen zijn van lang... lang... geleden....
Bah, geschiedenis, ik haat dat vak, ik zie hier dus echt het nut niet van in. Staat dat mens te vertellen over de honderdjarige oorlog! Wat boeit mij dat nou weer! Ik wou dat er eens een avontuur zou zijn; je weet wel... dat je in een magische wereld terechtkomt ofzo.
'Dude!' dat was dat kind naast me
'Wat nou dude-' ik kijk op en recht in de ogen van de geschiedenis docent. Ze kijkt met met een mierzoet glimlachje aan en ik staar willoos terug, kan het mij wat schelen.
'Inleveren.' Zegt ze opeens en even begrijp ik niet wat ze bedoeld, dan lever ik mijn notitieblokje in en kijk haar bitter aan, als ze ook maar iets durft te doen met dát boekje. Ze bladert er doorheen en mompelt woorden als: totaal geen respect, teveel in de boeken, verschrikkelijk, niet waardig, onbegrijpelijk. Vervolgens scheurd ze iedere bladzijde stuk voor stuk uit het blok en laat ze aan de klas zien alsof het een prentenboek is. Daarna scheurt ze ze aan stukken en delen van draken, boselfen en zeemeerminnen fladderen in het rond en belanden stuk voor stuk in de papierbak. Uren werk en werelden van fantasie voor niets geweest. Ik huil niet, ik beweeg niet, ik kijk niet weg, ik reageer niet op de sarcastische opmerkingen, ik loop de klas niet uit hoe graag ik dat ook wil, daar ben ik te braaf voor.
De rest van de les verloopt in een waas, ik doe niks ik staar de docent aan met een uitdrukkingsloos gezicht. Hoe kan ze dat nou doen, ik weet nog hoe ik gisteravond nog zo blij was geweest; toen ik mijn hydra af had gemaakt had ik het boekje bijna vol gehad, nu had ik helemaal geen boekje meer.
'Pak allemaal je boek voor je.' Ik blijf staren
'Open hem op bladzijde 567 en leer paragraaf 6.' Ik blijf staren en de tijd gaat voorbij
'En meneer de kunstenaar kunt u mij vertellen wat er zo speciaal was aan de honderdjarige oorlog?' Er steeg een gelach op uit de klas en de docent keek me weer aan met het zelfde glimlachje als hiervoor, maar dan nog valser. Het gelach verstomde echter al snel toen ik haar bleef aanstaren, een bittere blik, een sombere blik, de blik waar mijn oudere halfbroer bang van werd, de blik waarmee ik mijn stiefvader op afstand hield...
Oke ik begon gewoon random met schrijven maar als ik zo door gaat weten jullie nooit waar dit verhaal naartoe gaat dus hij komt terecht bij de haven en stapt bij een willekeurig schip aanboord op voorwaarde dat hij het dek schrobt enz. en zo komt hij in Singapore terecht waar hij zich aanbied als bemanning. Zo komt hij terecht bij de laatste overblijfselen van de volgers van de code. Hij sluit zich bij hen aan en ze gaan op zoek naar de black pearl waar het snelste schip naar vernoemd is...
Doen of niet doen?
Reden?
Waarschuwen?
Tips?
Opmerkingen?
Titel? (The real black pearl?)
[ bericht aangepast op 7 juli 2012 - 22:49 ]
"Why, one a' those Sleepin'-on-the-Floor-All-Day-Gettin'-Nothing-Done sorts a' shops, master Beetles"
