Ik heb een prologue gemaakt voor een verhaal, maar ik wil dat de prologue pakkent is. Ik vertel express niet waar het verhaal over gaat, omdat ik wil dat de prologue mensen nieuwsgierig maakt. Daarom vraag ik jullie om hulp. Vinden jullie dit een goeie prologue?
Duisternis. De een zijn vriend, de ander zijn vijand. En van mij? Dat wist ik niet. Het ene moment begroet ik de dood met open armen, en het andere moment deins ik achteruit en kruip terug naar het licht. Ik wist het allemaal niet meer. Mijn hele leven was één waas. Ik heb serieus een aantal keren overwogen om mezelf voorgoed te ontdoen van deze pijn. Maar dan was ik weer niet sterk genoeg, en durfte ik het niet. Ik was bang voor wat ik tegen zou komen als ik dood zou zijn. Waar ik heen zou gaan en of de pijn daadwerkelijk zou stoppen. Maar aan de andere kant was ik nieuwsgierig en naief, omdat ik wist dat dit misschien de enige uitweg zou kunnen zijn. Nee, ik ging niet meer vechten tegen de pijn. Wat had het uberhaupt voor zin om te vechten als je niets hád om voor te vechten. Tenminste, dat dacht ik. Tot zíj in mijn leven kwam. Zij was het enige dat me al die tijd staand heeft kunnen houden. Er voor gezorgde dat de pijn niet mijn dood zou worden en dat het langzaam weg stulpte. Dat ik de wil zou vinden om te vechten. Maar er zullen altijd van die dingen zijn die er voor zorgen dat je terug valt in je oude staat. Dat je weer van die moment hebt waarop je de duisternis als een oude vriend met open armen begroet. En dit keer deinsde ik niet achteruit. Zelfs zíj had me niet kunnen behoeden tegen deze pijn...
Ik sta altijd open voor kritiek. Maar alsjeblieft, houd en vriendelijk en beleeft.
[ bericht aangepast op 7 juli 2012 - 22:35 ]
"We accept the love we think we deserve."
Frodo
