• Het is weer tijd voor de Honger Spelen!
    Ook dit jaar lijkt het weer normaal, maar de arena is niet wat het lijkt..
    Het zit vol met vallen..
    Valluiken, takken die zomaar verdwijnen en ga zo maar door!
    Kan jij dit winnen?




    De arena:

    1. Een grote zandvlakte, met in het midden de hoorn.
    Dit is de enige hete plek in de arena, de temperatuur is hier 37 graden.

    2. Ongeveer de helft van de arena bestaat uit rotsen, hierin zitten ook grotten. Maar kijk uit. Er vallen stenen, en er zijn verborgen valluiken.

    3. Een hoge berg met op de top een meer. Uit dit meer stromen allemaal kleine riviertjes. Door het rotsengebied of de jungle naar het grote meer. Het meer op de top is koud water.

    4. De jungle, een groot gebed vol planten en bomen. Het is niet even makkelijk als het lijkt om je te kunnen verschuilen. Als je klimt kan je vallen door takken die verdwijnen. Het zit hier ook vol met dieren. Zoals trackerjackers en Jabberjays. Er zijn hele kleine meertjes, en sommigen zijn giftig. Je krijgt waanbeelden en sterft uiteindelijk door de vergiftiging.

    5. Een groot meer, helemaal achterin de jungle. Er is niks om je bij te verschuilen, het is helemaal openbaar. Dit is warm water.

    District 1:
    m/v

    District 2:
    m/v

    District 3:
    m/v

    District 4:
    g/v

    District 5:
    m/v

    District 6:
    m/v

    District 7:
    m/v

    District 8:
    m/v

    District 9:
    m/v

    District 10:
    m/v

    District 11:
    m/v

    District 12:
    m/v

    Story
    Inschrijven kan altijd!

    Regels:
    •Langer dan 4 dagen niet actief = dood
    •Max. 2 tributen. Maar één moet er da snel sterven
    •Dood of verwond alleen met toestemming
    •Je krijgt niet de hele tijd parachuutjes
    •Als je nooit gewond raakt sturen de spelmakers wat op je af
    •OOC met haakjes!

    [ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 21:39 ]


    El Diablo.

    Freya Rose Jones

    Ik spring zover als ik kan, tot ik de afstand tussen de verschillende bomen niet meer kan overbruggen en ik er wel uit moet. Mijn voeten komen zonder een geluid op de grond terecht; precies zoals ik geleerd heb.
    Misschien is het wel beter zo... als Carmen, Justin en ik uiteindelijk alleen waren achter gebleven, hadden we elkaar moeten vermoorden en zoiets kon ik gewoonweg niet. Niet de vriendin die Carmen was geworden en niet Justin die onze levens had gered.
    Ik sloop door het bos en meende ergens op de achtergrond iets te horen. Zonder ook maar één lichaamsdeel te bewegen bleef ik staan om te luisteren... Riep iemand mijn naam?
    Het geluid werd duidelijk er duidelijk, naarmate de persoon dichter naar me toe kwam. Was het een val of één van mijn groepsgenoten? Ik liep dichter het bos in en verschuilde me achter een boom, wachtend op mijn onverwachte bezoeker.

    (thanks for noticing ^^ )


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    [Going to kill the boy of 9 ;). And you welcome
    Carmen
    Ik sla tegen de boom aan en bladeren vallen. 'Frey!' Roep ik nog is terwijl de tranen in mijn ogen staan. Ik loop harder. Ik let niet meer op wat ik doe en opeens word ik omhoog gehezen. Van schrik slaak ik een gil. Mijn pijlen liggen op de grond net als mijn kapmes. Een extra mesje zat in mijn laars. Goede plek op dit moment. Ik span me aan en hijs mezelf omhoog an grijp naar mijn laars. Ik was zwaar. Vooral om mezelf te tillen. Ik kom er niet bij en moet loslaten. 'Freya help asjeblieft!!' Gil ik nog is in paniek als ik opeens een mes in mijn rug voel prikken. 'Jij houd nu je mond.' Hoor ik een jongen zeggen. Ik kijk achter me en zie de jongen van 9. Hij was groot en fors. En erg sterk misschien wel sterker dan Damon. Hij had een klein kapmes en pakte nu de mijne. 'Was je op moorden uit Carmen.' Vroeg hij grommend. Ik keek hem hoofdschuddend aan. 'Nee, ik zoch mijn vriendin Freya. Ik had dit wapen alleen maar om mezelf te beschermen.' Zeg ik nog steeds met tranen in mijn ogen. 'Tuurlijk. Aan het bloed te zien heb je al aardig wat onschuldigen vermoord.' Hier kon ik me niet toe verwijten dat ik het niet gedaan had. 'klopt.' Zeg ik zachtjes.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Justin

    Ook ik ben naar Freya opzoek. Het kan niet zijn dat ze weg is. Ze weet hoeveel dit betekent voor Carmen. Misschien had ik er niet bij moeten komen? Ik zucht en grom. 'Freya!' roep ik dan hard. Waar zal ze zijn!? Ik begin te rennen en hou een paar messen bij de hand. We zijn nu nog met 8, misschien 9 mensen over. Waaronder Damon. Als ik hem nu tegen kop ram ik zijn schedel in, maar oke. 'Freya!' roep ik dan weer luider. Ik zal nu vast veel mensen lokken, maar dit is niet goed. Ik baal ervan dat Carmen en ik zijn opgesplitst maar ze heeft het in zich om deze spelen te winnen. Ze blijft desnoods een beroeps. Ik ren door de jungle heen. 'Freya, waar ben je?! Kom terug?!'


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [Someone Rescue Carmen? :D. Freya?? :D]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    [ Wil je ook reageren @ the peel Hurted ;dd]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [O sorry. Ik dacht eerst van Huy maar nu zie ik heb. Oeps :'S zal nu reageren]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    (i'll save the day ;D Freya met haar messen staat altijd voor je paraat ^^ )

    Freya Rose Jones

    De stem wordt luider en luider, tot ik Carmen erin herken. Meteen begin ik te rennen en voel de harde bosgrond onder mijn voeten. Sneller, vlugger, niets of niemand mag haar wat aandoen.
    Even stopt het roepen en kijk ik opgewonden rond me heen. Niet lang daarna hoor ik een tweede stem, een zwaardere dit keer. Carmen antwoordt enkel met een gil:
    'Freya help alsjeblieft!' ik voel mijn bonkende hart tegen mijn borstkas en probeer zo stil mogelijk dichterbij te komen. Een paar meter van me af zie ik Carmen en een andere tribuut, die zo te zien de bovenhand heeft want Carmen zit vastgebonden aan een boom. Ik kan net niet verstaan wat er wordt gezegd maar zie wel de angstige uitdrukking op Carmen's gezicht. Nu is het genoeg, niemand komt aan haar.
    Het is misschien niet ontzettend heldhaftig, maar vanachter mijn schuilplaats -een hoge boom- gooi ik een mes richting zijn schouder. Ongelovig zie ik hoe hij wegduikt en het mes in een andere boom terecht komt. Ik heb nog nooit mis gegooid van zo'n afstand...
    Hij draait zich met een ruk om en houdt zijn wapen in de aanslag, klaar om te gooien en me zo van mijn leven te beroven. Maar ik ken de reflexen en impulsen van de mensen, dankzij mijn jarenlange ervaring bij het jagen. Nog voor de speer uit zijn hand schiet, belandt mijn mes in zijn buik. Een rode vlek begint al snel te groeien en hij laat de speer uit zijn hand vallen.
    Een tweede mes komt op de precieze plaats van zijn hart. Een kanonschot gaat af. Dood. Weer een foto die we aan de rand van de arena zullen zien vanavond.
    Wanneer het gevaar geweken is, ren ik op Carmen af en vlieg in haar armen. Ik maak haar los en samen lopen we weg van het bebloede lichaam van de tribuut zodat de hoovercraft hem kan komen halen. Pas als het vliegende gevaarte weg is, hoor ik Justin:
    'Freya!' meteen roep ik terug;
    'We zijn hier! Carmen is bij me, we zijn veilig!'

    [ bericht aangepast op 22 juni 2012 - 19:11 ]


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    [ bericht aangepast op 22 juni 2012 - 21:22 ]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    (Oeps, ik wist niet meer dat je vastgebonden zat ;D zal even mijn post veranderen)


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Carmen
    'Waar zullen we beginnen.' Zegt ze jongen grommend terwijl hij het met mijn haar oed uit mijn gezicht haalt. Hij snijd me over mijn wang en ik hou mijn tanden op elkaar. Plots gaat het razendsnel. Freya is hier, maar mist, maar vermoord hem toch. Hij zakt neer en Freya omhelst me. ik oznd nog steeds met mijn voeten vastemaakt in de boom, maar knuffel haar terug. Ookal knuffelde ik nu haar buik. 'Bedankt voor het redden van mijn lven.' Zeg ik zacht. 'En bedankt voor het losmaken.' Zeg ik zacht terwijl de laatste tranen mijn ogen verlaten. Ik omhels haar nog is en loop dan weg vancdecjongen met de speer van hem zelf in zijn lichaam en de messen eruitgetrokken. Nu Justin weer vinden.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    (Ik ga btw eerst Justin laten reageren)


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Justin

    Wanneer ik Freya hoor roepen draai ik me stichting om. 'Waar zijn jullie?!' Roep ik dan. Wanneer ik een minachting lachje. Achter me hoor draai ik me meteen om. 'Je vriendinnetje zal je niet meer optijd kkunnen redden.' Haar scherpe vrouwelijke stem vult de ruimte en ik slik even. 'En hoe denk jij me te kunnen vermoorden.' Gram ik lichtjes. De tribuut uit 11lacht maar en ik kijk haar aan. Onverwachts werpt ze een paar pijlen op me af. Ik schrik maar ontwijk ze nog snel. Toch blijft er een in mijn arm raken en ik werp nog een mes. Hij raakt haar recht in haar wang maar ze kan nog net een tweede pijl schieten die me op dezelfde plek raakt. Ik probeer een schreeuwde onderdrukken en werp nog een mes recht in haar hand. Nadat ik dames had geworpen viel ik neer en kermde ik het uit.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Freya Rose Jones

    Justin antwoordt maar niet, dus beginnen Carmen en ik zelf maar rond te zoeken. Ik kan zien dat ze zich nog niet helemaal op haar gemak voelt, haar ogen draaien alle mogelijke kanten op en ze gedraagt zich uitzonderlijk schichtig. Nogal logisch na wat ze heeft meegemaakt. Ik pak eventjes haar hand vast en knijp er zachtjes in om haar te laten weten dat ik er voor haar ben.
    We zoeken verder en even later hoor ik een zacht gekreun, zo zacht dat het bijna langs me heen was gegaan.
    'Justin? Waar ben je?'


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Justin

    Het leek alsof er een vloeistof door de pijlen was gesmeerd. Ik rook het, het was een één of ander gif dat gelukkig nog wel te bestrijden was. Tenminste, dat hoop ik. 'Justin? Waar ben je?' Hoor ik Freya's stem. Mijn zicht woord wazig, evenals mijn beeld. Ik knipper met mijn ogen, misschien zou dat helpen? 'Hier.' komt er nog moeizaam uit mijn mond voordat het zicht voor mijn ogen zwart wordt.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Freya Rose Jones

    Ik hoor een zwak 'hier' en ren er meteen op af, met Carmen dicht bij me. Ik kan het me niet veroorloven om ze allebei kwijt te raken. Dat zou... meer dan verschrikkelijk zijn.
    Een eindje verder zie ik een lichaam liggen en herken het postuur van Justin. Hij beweegt niet als hij mijn stem hoort, zelfs niet als ik bij hem neerbuig en over zijn gezicht strijk. Er zitten 2 pijltjes in zijn arm die ik er voorzichtig uit trek en daarna aan Carmen laat zien.
    'Dit is niet goed,' mompel ik. 'We hebben hulp nodig.' in mijn hoofd begin ik een berekening te maken. We zijn niet meer met veel tributen over en iedereen kan zien dat wij het sterkste staan. Dat wij de grootste overlevingskansen hebben. Ik sta op en richt mijn blik voor de derde keer in de spelen naar de hemel.
    'We hebben medicijnen nodig. En snel.'


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien