Vandaag had ik voor de eerste keer een kans om met mijn crush te praten. Ik had het hele jaar geen woord met hem gewisseld omdat ik gewoon te verlegen was en bang was om af te gaan of zo.
Dus zag ik hem en sprak mezelf moed in en liep naar hem toe. Eerst zei ik gewoon gedag en zei dat ik hem op straat gezien had enzovoort. Hij reageerde beleefd en vroeg me mijn naam en hoe het ging, jeweetwel. Hij was echt ontzettend aardig en glimlachte veel en we zaten een beetje te praten.
En opeens, uit het niets, komt zijn zus en beveelt me om weg te gaan. Ik echt verbaasd, en eigenlijk ook van streek. Opeens ging ze tussen ons staan en bleef me vertellen dat ik weg moest gaan. Dan duwde ze me weg.
Al haar vriendinnen begonnen te lachen en daar stond ik dan.
Nu ben ik echt verdrietig, want ik had alleen zin in een gesprek en als hij had gewild dat ik wegging had hij het gezegd ook. En hij deed normaal tegen me en ook wel aardig dus ik had niet het gevoel dat hij me niet mocht of zo. En nu doet die zus opeens weer aardig tegen me en vind ze het raar dat ik haar negeer.
Sorry, dit moest ik gewoon eruit krijgen.
Whosoever chooses to follow guidance, follows it for his own good; whosoever goes astray, goes astray to his own loss.
