RPG HorseLand | 1 - Speeltopics

Lets get it startedd

Regels:

x Je mag voor anderen een beetje zeggen wat ze doen (DAARBIJ NIET: karakter veranderen, situatie veranderen, of andere recente dingen)
x 16+ is toegestaan
x Niet schelden (behalve als het je personage tegen een andere is xd)

Dagroutine:

- Opstaan (uiterlijk tot 12 uur)
- Chillen en doen wat je wilt
- Gezamelijk ontbijt (of brunch, hangt ervan af)
- Vrij rijden [11.30 tot 12.30]
- OF les krijgen, OF les geven aan beginners of kleintjes [1 tot 3]
- Tussendoor kun je altijd lunchen (is niet gezamelijk)
- Vrije tijd [3 tot 4.30]
- Les geven aan jongeren (die al goed zijn) [5 tot 7]
- Dinnertime [7.30 tot 8]
- Vrije tijd [geen limiet (geen tijd dat iedereen binnen moet zijn, dat is vrij)]

Wel aan John melden als je niet voor 12 uur terug bent en buiten hangt s' nachts een lijst (naam aftekenen als je terug bent) zodat we s' ochtends weten dat je terug bent.


HIER IS DE NIEUWE TOPIC

[ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 16:07 ]

how dare you speak of grace

Liv:


"John, weet jij waarneer het nieuwe meisje aankomt?" Schreeude ik vanaf de lege stal. Ik had hem alvast klaargemaakt, dan hoefde zij dat niet te doen. Ik gaf Blaze nog een aai over zijn hoofd, voordat ik naar John toeliep. "De stal is namelijk al wel klaar." Zeg ik en leun tegen de deurpost.

We've lived in the shadows for far too long.

Alex

Er was drukte bij de poort, ik zadelde Apollo die al druk bezig
Was met het slopen van de deur, ik bracht hem naar buiten en steeg op.
Hij schraapte mijn zijn hoef over de vloer en
Hinikte luid. 'ja fijn, ik wou juist onzichtbaar zijn'
Fluisterde ik naar Apollo, wie gaat er dan ook ontzichtbaar doen op een drukke zwarte arabier

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 18:07 ]

"Find peace in who and what you are." — Saphira

{Ik was vandaag de hele dag weg, leuk dat we al begonnen zijn c: Ik zet zo mn eerste stukje neer c:}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Valérie Amélie Vivié
Haastig pakte ik mijn grote, blauwe, poetskist, ik was laat vandaag. Toen rende ik naar het stallencomplex. Ik ving een glimp op van de poort, er stonden een paar mensen. Fronsend keek ik er naar. Wat zou er aan de hand zijn? Ik zou straks wel even gaan kijken, Pirate was nu belangrijker. Ik zette de poetskist bij de poetsplaats buiten. En ging toen naar de stal van Pirate. Daar aangekomen begon ik gelijk te praten.
‘Pipi,’ zei ik zachtjes, ‘kom je?’ De ruin draaide zich om en kwam met zijn zijdezachte neusje tussen de spijlen door. Zijn adem kriebelde zachtjes in mijn nek. Ik trok me voorzichtig terug en maakte de stal open. Toen gaf ik Pirate een grote knuffel en begon ik zijn grijsblauwe zomerdeken los te maken. Daarna deed ik zijn lichtblauwe halster om en klikte het bijpassende touw eraan vast.
‘Kom maar,’ zei ik, en ik leidde hem naar de poetsplaats. Hier aangekomen zette ik hem vast aan de paal en begon ik hem rustig te rossen. Er stonden nog steeds mensen bij de poort, wat zou er toch zijn? Toen schoot het me ineens te binnen, o ja, er zou een nieuwe komen. Een glimlachje speelde om mijn lippen, ik ben benieuwd, dacht ik. En ik ging weer verder met poetsen.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Jade

Al een paar dagen had ik geen enkel levend wezen gezien in deze woestijn, behalve wat salamanders. In de verte zeg ik een gebouw liggen, of hallucineerde ik nou? Ik spoor Wolf aan, maar ze heeft geen zin. Ik zucht. Het gekke beest heeft gisteren met haar benen langs een cactus geschuurd, ze had jeuk. Als ik dichter bij kom zie ik net en auto weg rijden. Het gebouw is dus niet onbemand. Ik aai Wolf door haar manen; 'Nog even volhouden.'
Na een paar minuten kom ik aan bij het gebouw, een aantal mensen kijken me aan. Ik spring van Wolfs rug af. 'Ik ben Jade, aangenaam......'

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 20:34 ]

©1998

Valérie Amélie Vivié
Ik zie een meisje aan komen rijden op een prachtig pikzwart paard. Ze ziet er niet heel goed uit en het paard heeft duidelijk langs een cactus geschuurd. Iedereen kijkt wat verbaast op. Dan springt ze van het paard af.
‘Ik ben Jade, aangenaam…’ zegt ze. Ik gooi de harde borstel terug in de poetskist en loop naar haar toe.
‘Hallo, ik Valérie, wat is er aan de hand?’

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Emily
Ik kijk om en zie een meisje aan komen rijden met haar zwarte paard, ik kijk rond en voel me wat ongemakkelijk, ik zie dan een ander meisje naar haar toe lopen, ik doe een stap aan de kant en kijk naar de deur waar een jongen tegen de deurpost aanleunt, hij roept naar John. Ik kruip wat dichter tegen mijn vader aan en wacht maar af...

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 20:58 ]

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Liv:

Ik draai me om. "Twee seconde hoor." Zeg ik tegen John. Ik pak een flesje water en geef het aan Jade. "Hier, aangenaam.
Ik ben Liv." Zeg ik rustig en draai me weer om. "Dan ben jij het andere
nieuwe meisje." Conxludeer ik. En streep de naam af. "Kom maar mee
dan laat ik je je stal zijn, of eigenlijk die van je paard."

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 20:51 ]

We've lived in the shadows for far too long.

Emily
De jongen stelt zich voor als Liv . "Kom maar mee
dan laat ik je je stal zijn, of eigenlijk die van je paard." zegt hij, ik lach eventjes naar hem en ga Mason halen "Heey ik ben Emily" zeg ik terwijl ik zijn hand probeer te schudden "bedankt dat je me helpt"

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 20:58 ]

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Liv:


"Dat is een hele mooie naam." Complimenteer ik haar. En schud haar hand.
Ik loop een stukje verder en wijs naar een lege stal. "Dit is het, hij is al klaar."
Zeg ik rustig en pak een formulier. "Wil je dit even invullen. Ik ben zo terug."

We've lived in the shadows for far too long.

Emily
"Dankje" zei ik een beetje blosend en ik lachte hij schudde mijn hand en wees me de stal aan ik zag Masons naam al op het bordje. "Dit is het, hij is al klaar." zei hij en gaf me een formulier ik keek hem aan terwijl ik hem aanpakte "Wil je dit even invullen. Ik ben zo terug." ik knikte en begon het formulier in te vullen nadat ik Mason in zijn stal had gezet. Ik keek rond en wachtte tot hij weer terug zou komen.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Alex

Er waren net twee nieuwe meisjes binnen gekomen.
Toen de zwarte merrie in de buurt reed trok Apollo zijn boven lip op.
Ik glimlachde en spoorde hem aan toen het rustiger was.
Nu konden we teminste door de poort zonder meerdere mensen in de buurt
Of merries of andere hengsten. Apollo stopte voor de poort en keek nog achterom

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Liv:


"Oke, ik ben al terug." Ik keek even om me heen, eigenlijk zocht ik iemand om haar van mij over te nemen. "Ik moet even wat halen in de stad. Als je mee wilt mag dat. Het is alleen wel 10 kilometer rijden." Bekende ik. En stak mijn handen in mijn zakken. Ik leunde rustig tegen het muurtje, ik moest echt stoppen met tegen dingen aanleunen.

We've lived in the shadows for far too long.

Ik keek Liv aan toen hij terug kwam lopen en begon tegen me te praten "Ik moet even wat halen in de stad. Als je mee wilt mag dat. Het is alleen wel 10 kilometer rijden." ik lachte "Nou lijkt me leuk" zeg ik en geef Mason nog even een kusje op zijn neus "Laten we gaan" zei ik en trok aan zijn arm.

“ Sometimes the heart sees what is invisible to the eye “ - H. Jackson Brown Jr.

Liv:


"Oke, dan." Zeg ik en loop naar Blaze. "Ik ga wel te paard." Meld ik er nog achteraan. Ik weet het lekker laat. "Dan heeft Blaze zijn ritje ook meteen
gehad." Zeg ik en aai hem even. Ik vond Blaze een geweldig paard, ik hield van dit beestje. Meer dan van wat dan ook.

We've lived in the shadows for far too long.