Het is een paar maanden uit nu met B.
We hebben elkaar al een poos niet gesproken en sinds hij een nieuwe vriendin heeft maar twee keer, waarvan een ongemakkelijk gesprek twee weken geleden en vandaag.
In het eerste gesprek wist hij niet wat hij had fout gedaan. Ik moest geloven dat hij niet wist dat je niet een meisje hoort te dumpen wanneer je haar eventjes niet ziet en gelijk weer met haar wilt als je haar ziet. Er waren zwakke excusen voor zoals 'ik was in de war' en 'je bent gewoon zo mooi' >_<. En daarom gaat het drie keer aan en uit. En nee, hij zou niet zo zijn als ik dacht dat hij was. Ik had er gewoon behoefte aan hem te waarschuwen dat hij niet ook zo moest doen tegen zijn nieuwe vriendin.
Nu lijkt het erop dat hij mijn standpunt snapt, sinds het 2e gesprek. Hij heeft alsnog geprobeert om mij ervan te overtuigen dat wij geen van beide schuld hadden aan wat er gebeurt is (hij blijkt mijn mening toch belangrijk te vinden). Tijdens het gesprek ging ik er redelijk in mee... alleen ik kan gewoon hem niet meer als aardig zien.
Okay, ik zeur, ik moest dit gewoon even kwijt. Ik weet niet wat ik met zo'n joch aanmoet. Vergeten lukt niet, helaas.
wie met beide benen op de grond blijft staan komt geen stap verder
CEO
