Van een hartverzakking gesproken...
Daarnet was ik rustig een appeltje aan het schillen toen mijn hond plots achter me door zijn poten zakte.
Hij lag dus in een haast onmogelijke positie die ik niet na zou willen doen en raakte maar niet recht.
Hij begon te spartelen, blafte uit paniek...hoewel het meer klonk als iets tussen blaffen en huilen.
In ieder geval, ik schrok dus zo erg, dat ik alles letterlijk heb laten vallen en mijn hond probeerde te kalmeren wat toch eventjes duurde.
Mijn hond, een labrador, is 12 jaar en heeft last van een soort vallende ziekte...maar ik was alleen thuis en had het zelf nog nooit gezien toen hij het kreeg.
Toen hij even later weer opstond, kwam hij pootjes geven en kwispelde hij vrolijk verder.
Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.
