• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 21:18 ]


    Your make-up is terrible

    Aurélie Rye Beate

    "Sorry." zeg ik nog eens zwak. Langzaam stoppen mijn tranen met stromen en word mijn ademhaling weer normaal. Maar ik blijf zo staan, ik wil hem niet loslaten omdat het goed voelt, iemand die zegt dat het niet erg is en vergeven is. Daarbij schaam ik me rot voor mijn uitbarsting van net.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    "Gaat het weer een beetje?" Vraag ik glimlachend. "Ik doe je niks meer" zeg ik. "Dat beloof ik oke?"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik laat hem voorzichtig los en veeg mijn wangen droog. "Ja... Dankje." mompel ik. "Oh, nu is je shirt nat." Mijn mondoeken trekken naar beneden en ik kijk beschaamd naar de grond.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik grinnik even. "Dat droogt weel weer op joh" ik veeg de tranen van haar wangen. "Maak je geen zorgen" zeg ik. "Nou wat gaan we doen vandaag?"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik haal een beetje doods mijn schouders op. "Ik heb nergens zin in." mompel ik. Ik veeg mijn haar aan de kant, ik moet zo wel een douche nemen, volgens mij ben ik echt vreselijk na deze nacht. "Ik ga zo even douchen." mompel ik.


    Your make-up is terrible

    Yvo Enright

    Ik las mee met wat hij schreef. Moe. Ik ben moe. De zon komt al op. Maar ik blijf hier. Om in dit schrift te schrijven. Al weet ik niet waar over. Waar over zou ik moeten schrijven als mijn leven uit niets meer dan witte muren en blikvoer. Hij legde de pen naast zich neer. 'Wil je slapen?' vroeg ik en ik wees het eerste gedeelte van zijn geschreven tekst aan.

    [Als ik verkeerd heb en hij dat niet geschreven heeft dan sorry ;d Maar zo kwam het op mij over, ik dacht ik zeg het even]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Pff in een gedegen maaltijd in mekaar flansen komt tijd te zitten :'D.

    Gilbert Fuchs.

    Mijn ogen worden groot als ik haar woorden aanhoor. Iemand die zijn eigen nageslacht zoiets aandoet.. verdient het niet om te leven. Het horen van haar woorden die doordrenkt zijn van pijn maakt me niet kwaad, niet verdrietig, zelfs niet geschokt. Ze laten me een ongekend gevoel van walging naar boven komen. Walging en minacht naar degene die haar liefde zou moeten geven in plaats van deze gruwelijkheden.
    ''Dit is het enigste wat ik nog van haar heb, nu ik hier zit. De rest is bij mijn vader.'' Mijn blik valt op de brief die ze me heeft laten lezen. Alles valt nu op zijn plaats.
    'Ik zou je willen helpen,' zeg ik op een neutrale toon. Mijn ogen verraden de innerlijke felheid.
    'Konden we maar.. op onze eigen manier rechtplegen,' voeg ik toe.
    'Is het niet ironisch dat de ergste gekken, de echte beesten, buiten de muren zitten? Ik heb jarenlang om moeten gaan met het slachtoffer zijn van. Maar de lijn tussen slachtoffer en dader zijn is zo klein. Ik denk..' Ik haal mijn mes tevoorschijn, zie mijn spiegelbeeld in het lemmet.
    'Ik denk dat ik hem zou doden als ik kon. Als ik de kracht had. Ik zou het.. willen. Ook al is het onmenselijk om zo te denken, maar ik zou het liefst zijn bloed aan dit mes willen zien. Zijn ogen.. die beseffen dat ik nu de superieur ben. Kon het maar. Die gedachten.. ze zijn niet goed. Maar waarom is er dan dat verlangen? Maakt dat van iemand al een dader?'


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    ''Ik zou je willen helpen,'' zei hij op een normale toon, maar zijn ogen verrieden dat zijn woede van binnen kookte. Zijn wraakzucht.
    ''Konden we maar.. op onze eigen manier rechtplegen,'' voegde hij er aan toe, en ik knikte instemmend. Ik zou er veel voor over hebben om mijn vader op de één of andere manier dezelfde pijn laten voelen als hij mij deed laten voelen..
    ''Is het niet ironisch dat de ergste gekken, de echte beesten, buiten de muren zitten? Ik heb jarenlang om moeten gaan met het slachtoffer zijn van. Maar de lijn tussen slachtoffer en dader zijn is zo klein.'' zei hij, en ik keek hem aan. Hij had gelijk, mijn vader hoorde hier te zitten. Niet ik. Het was de schuld van hém dat ik zo ben geworden, en hetzelfde gold voor Gilbert. Door die traumatische herinnering zat hij hier, het was gewoon oneerlijk.
    ''Ik denk.. Ik denk dat ik hem zou doden als ik kon. Als ik de kracht had. Ik zou het.. willen. Ook al is het onmenselijk om zo te denken, maar ik zou het liefst zijn bloed aan dit mes willen zien. Zijn ogen.. Die beseffen dat ik nu de superieur ben. Kon het maar. Die gedachten.. ze zijn niet goed. Maar waarom is er dan dat verlangen? Maakt dat van iemand al een dader?'' ik schudde lichtjes mijn hoofd. ''Het is toch logisch? Ik zou mijn vader dolgraag pijn willen bezorgen. Maar doden.. Het- het is en blijft mijn vader, hoe erg ik het ook vind.'' begon ik.
    ''Maar in jouw situatie.. Ik begrijp je.'' zei ik uiteindelijk, en ik zuchtte onhoorbaar. Was dit krankzinnig? Ik vond van niet. De gedachten, de verlangens en de eenzaamheid bij hem was veroorzaakt door één persoon, die gelijk zijn hele jeugd verpestte. Ik vond zijn gedachtengang niet vreemd, verre van zelfs.
    Ik ging rechtop zitten, en leunde met mijn rug tegen het bed.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    ''Het is toch logisch? Ik zou mijn vader dolgraag pijn willen bezorgen. Maar doden.. Het- het is en blijft mijn vader, hoe erg ik het ook vind.''
    'Ja. Het moet moeilijk zijn om afstand te nemen. Je verstand vertelt je de beste opties, maar je hart komt zich er altijd mee bemoeien. Ondanks alles.. wil je dat het weer goedkomt. Dat hij weer goed komt.' Een korte stilte. Ik heb niet gedacht dat het zo makkelijk voor me zou zijn om hierover te praten. Misschien was het alleen maar een kwestie geweest van in de goede richting geduwd te worden. Maar waarom slaag ik erin nu iedere therapeut weg is en is het me de afgelopen twee jaar niet gelukt? De menselijke geest werkt op fascinerende manieren.
    ''Maar in jouw situatie.. Ik begrijp je.'' Ik verbreek mijn gedachten. S. Zelfs in mijn gedachten durf ik zijn naam niet te noemen. Maar wat doet een naam ertoe als de situatie al uitgelegd is?
    'Hoe ben je hier terechtgekomen? Ikzelf heb nooit een gesprek gehad met degene die voor mijn verblijf hier betaalde. Het zou..' Ik haal mijn dossier tevoorschijn en begin te bladeren. Deze keer neem ik de tijd om de bladzijden in me op te nemen.
    'Het zou hier in moeten staan..' Ik blader verder. Allemaal verslagen, soms door mij geschreven tekst en wat tekeningen. Shit, het zou toch ergens moeten staan? Ik zou toch-
    Mijn gedachten stoppen abrupt als mijn ogen registreren wat er op de pagina voor me staat. Mijn adem stokt als mijn handen beginnen te trillen. Voor ik de kans krijg het dossier dicht te doen, is het uit mijn handen gevallen. Het ligt voor me op de dekens, met de foto die de oorzaak is van mijn plotselinge angst.
    Wat doet hij in mijn dossier? Hoe wisten ze..


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    ''Hoe ben je hier terechtgekomen? Ikzelf heb nooit een gesprek gehad met degene die voor mijn verblijf hier betaalde. Het zou..'' hij brak zijn zin af, en begon in zijn dossier te bladeren.
    ''Nou, het ging eigenlijk vrij snel. Mijn oma zag me dus mijn vader slaan, in zijn gezicht, met de vuist. Niet iets wat een 'normaal' kind doet, volgens haar. Dezelfde week hadden we al een gesprek, en-'' ik stopte met mijn verhaal, en keek Gilbert onderzoekend aan. Hij verstrijfde lichtjes, en zijn dossier viel op de grond waardoor ik kon zien dat zijn handen trilden.
    ''Gilbert? Wat is er?'' mompelde ik, met een bezorgde ondertoon.
    Had hij gevonden wie de persoon was die hem hier naartoe heeft gestuurd? Of was het iets compleet anders?
    Ik plofte naast hem neer, en keek hem bezorgd aan.

    [Gonna take a showerrrrrr.
    Zo terug :3]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Ben er weer ;D]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    'Eh.. eh.. oh,' mompel ik afwezig, de blik nog steeds gefixeerd op de foto. Ik voel me duizelig, alsof de krieltjes met asperges zo weer omhoog kunnen komen. Een naam. Het is niet nodig. Geen naam. Geen naam.. niet nodig. Alleen situatie. Het enige dat nodig is. Waarom..?
    Godverdomme, word wakker!
    Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Samantha kijkt me aan en ik merk dat ik langzaamaan weer mezelf word. Mijn keel voelt droog. Ik heb behoefte aan vocht. Van haar kijk ik weer naar de foto. Ze volgt mijn blik.
    ''Gilbert? Wat is er?'' Ik slik, schraap even mijn keel, in een poging de woorden te zoeken.
    Ik neem de foto in mijn handen. Er staat een modelburger op afgebeeld. Iemand die alles zou kunnen bereiken wat hij wilde. Afgestudeerd op Harvard. Ik draai de foto om. Al het bloed trekt uit mijn gezicht als ik de tekst lees.
    "Michael Griffin alias Meneer S." Kou trekt door mijn lichaam. Ze.. ze hebben het al die tijd al geweten! Godverdomme, al die tijd al!
    "Je bent intelligent, net zoals ik. Op deze manier zullen we altijd verbonden blijven. Je zal altijd aan me blijven denken. Kom, kom naast me liggen."
    Koud, het is zo koud. Maar tienduizend maal liever deze kou dan de walgelijke warmte van zijn lichaam.
    "Ik.. ik wil liever staan."
    Hij schudde zijn hoofd en zuchtte teleurgesteld.
    "Kom. Ga het jezelf niet lastiger maken nu. Je bent slim genoeg om te bepalen welke keuze het verstandigst is."

    Hij had geen vuisten nodig. Ogen en woorden waren genoeg.
    Hij glimlacht naar de camera. Een glimlach die sympathie uitstraalt in de ogen van de meesten. Maar ik hoor zijn spottende lachje nog nadreunen in mijn hoofd. Zijn stem die me vertelt: "Zie je wel, Gilbert? We zullen altijd verbonden blijven."
    'Ik.. het spijt me. Ik eh, volgde je verhaal niet zo goed. Iets met.. je oma, toch?' Ik leg de foto neer.
    Ineens grijp ik naar mijn maag. Godver, dit gaat niet goed. Ik spring overeind, zet het op een sprint naar de wc, ruk de deur open en geef over in de pot. Tranen springen me in de ogen en ik heb moeite om de adem te vatten.
    'Godverdomme,' fluister ik. Ik spoel door en was mijn gezicht. In de spiegel zie ik een magere jongen met enorme wallen onder zijn ogen en een huid die eruit ziet alsof het zijn hele leven ondergronds heeft doorgebracht. Ik zie er slechter uit dan een drugsverslaafde.


    No growth of the heart is ever a waste

    Hai :Y).


    No growth of the heart is ever a waste

    Hello :3.

    Samantha
    Hij leek diep in gedachten te zijn verzonken, tot hij weer opkeek. ''Ik.. Het spijt me. Ik eh, volgde je verhaal niet zo goed. Iets met.. Je oma toch?'' zei hij, en hij legde de foto neer. Net toen ik wou antwoorden, trok het kleur nog meer weg in zijn gezicht dan hiervoor, en totaal onverwachts sprong hij op om vervolgens naar de badkamer te rennen.
    Het volgende moment hoorde ik het geluid van iemand die overgaf, en daarna het geluid van stromend water. Ik snelde naar hem toe, en bleef in de deurpost staan.
    ''Gilbert?'' mompelde ik zachtjes, en liep naar hem toe. Ik ging naast hem staan. ''Was hij dat?'' vroeg ik voorzichtig, doelend op die foto. Ik streek troostend over zijn arm, en liet na een paar seconden mijn arm weer langs mijn lichaam hangen. Ik keek naar zijn spiegelbeeld. Hij zag er vermoeid uit, en had een verwarde, misschien ietwat angstige blik in zijn ogen.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    ''Gilbert?'' Ik schrik op als ik Samantha naast me in de spiegel zag verschijnen. Voorzichtig strijkt ze langs mijn arm. Vreemd genoeg helpt het deze keer. Mijn ademhaling wordt weer wat rustiger en ik hervat de controle over mezelf.
    ''Was hij dat?'' Ik wrijf in mijn ogen en strijk een lok haar weg. Godverdomme. Ik dacht dat ik sterker was dan dit. Waarom voel ik me zo'n ontzettende zwakkeling? Het is maar een foto. Ik veeg mijn gezicht af en haal een keer diep adem.
    'Ja.' Mijn toon, niet meer dan een lichte fluistering.
    Ik loop terug naar mijn provisorische bed en ga zitten. Ik stop de foto terug in het dossier en blijf enkele minuten lusteloos voor me uit staren.
    'Ik heb.. zijn naam nooit genoemd. Ze konden het niet weten, onmogelijk. Tenzij- ' Mijn ogen verwijden zich.
    'Nee. Onmogelijk.' Ik grijp naar het dossier en begin te bladeren.
    'Nee. Nee, nee, nee..' Hoe verder ik blader, hoe angstiger ik word. Stop. Mijn ogen glijden over de pagina. Ik zie bedragen per kwartaal. Abnormaal hoge bedragen. Mijn mond zakt open.
    "Murray, wie heeft me hierheen gebracht?"
    "Och Gilbert, datzelfde verhaal weer? Hoe vaak moet ik het nog zeggen? Dat weten we niet."
    "De betalingen. Jullie moeten gegevens hebben van de rekeninghouder waarvan het geld wordt overgemaakt."
    "Harry Sanchez. Sandy Kelly. Gerard Bedingfield. We hebben al die namen al tijden geleden nagetrokken, geen match. Dat is een van de aliassen die hij of zij gebruikt. We krijgen bedragen binnen voor jou die er niet om liegen."

    Bedragen die er niet om liegen? Dit gaat on vijftigduizend pond! Alleen voor het eerste kwartaal! En ik ken maar een persoon met zo veel geld.
    'Ik denk dat ik weet wie me hierheen heeft gebracht,' zeg ik met een schorre stem. Ik bal de vuisten.
    'Vuile hond.'


    No growth of the heart is ever a waste