Ik wil dit niet meer...:( - Liefde, Vriendschap & Familie

Oke, Ik ben Sanne, en ik ben 12 jaar.
ik zit met een probleem ,ik voel me niet meer goed.
Iedereen denkt van mij oh Sanne het vrolijke meisjedie altijd andere helpt met problemen terwijl ik zelf in de shit zit.

Vorig jaar, begon ik mij veel dingen aan te trekken, ik werd toen heel gevoelig enz, niet dat dat als ze een grapje maakte dat k dan begon te huilen ofso , nee dat niet, maar bij ruzie's trok ik me dat allemaal aan enz. Toen werd het eigenlijk van kwaad naar erger, men zelfvertrouwen was weg , ik vroeg me af van wat vinden andere nu van mij ? Ik begon me lelijk te vinden enzovoort! en nee ik werd en word niet gepest op school.
en ja.. toen begon ik met zielige liedjes te luisteren want daar vond ik steun in , en toen begon de zelfmoorddenkingen nz. kwou gwn dood. maar iedere keer als ik het probeer, z'm plegen, dan kan ik het gewoon niet en dan word ik boos op mezelf. dan denk k van doe het gwn , maar dan denk ik het leven is te mooi ,, ik kan niet opgeven, ik kan dit niet iedereen aandoen. Ik heb er wel met goede vrienden over gebabbeld, maar het helpt wel, maar nog, het is nog niet opgelost. Ik wou eerst miss naar een psycholoog gaan maar dat durf ik niet te zeggen tegen mijn moeder. want ik heb het nu soms nog, Maar er zijn dagen bij dat ik weer die gedachtes heb enz! Het gaat op & af ..
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, kunnen jullie me niet helpen ? of advies geven,dankjewel ;ç

#Sometimes, you have to stop thinking so much and just go where your heart takes you.

Dit herken ik, zoiets had ik ook vroeger. Ik voelde me echt heel erg alleen en begon ook de denken aan zelfmoord. Maar het is het niet waard, ik zou mijn leven nu voor geen goud opgeven. Mijn advies is: praat met je moeder, het ligt er een beetje aan in hoeverre zij jou met alles steunt. Maar zij is degene die je wellicht kan helpen, ik ben eerst naar mijn mentrix gegaan. Omdat ik dacht dat mijn ouders me ook 'raar' zouden gaan vinden. Maar uiteindelijk waren ze begripvol en ben ik er samen met mijn mentrix en ouders uitgekomen. Misschien de huisarts,? Want die kan je ook volgens mij doorsturen naar een psycholoog en hij/zij heeft zwijgplicht.

Als je wilt praten, mijn gb staat altijd open voor je (:

Daddy always said: If boy's don’t like you they are gay.

Dit soort gevoelens hebben met de puberteit te maken, denk ik. Houd jezelf voor dat het uiteindelijk - en dat duurt niet eens zo lang - allemaal wel weer beter wordt, en je kunt er natuurlijk ook met je moeder over praten. Je hoeft dit niet allemaal alleen door te maken, het lucht echt op om erover te praten.

A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

Cloelia schreef:
Dit soort gevoelens hebben met de puberteit te maken, denk ik. Houd jezelf voor dat het uiteindelijk - en dat duurt niet eens zo lang - allemaal wel weer beter wordt, en je kunt er natuurlijk ook met je moeder over praten. Je hoeft dit niet allemaal alleen door te maken, het lucht echt op om erover te praten.

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.