Goed, waar zal ik eens beginnen..
Ik ben bang. Ik ben echt ontzettend bang voor mijn examens.
Ik stel het leren ervan nu al weken voor me uit. Waarom? Ik wist het zelf eerst ook niet. Eerst dacht ik; och, ik heb nog 2 maanden. Toen dacht ik; och, ik heb nog 4 weken. Vorige week zelfs dacht ik nog; och, ik heb nog 2 weken. Maar nu is het al over een week. Ik word gewoon steeds banger.
Vijf jaar lang heb ik goede cijfers gehaald voor m'n VWO. Ik leerde steeds een dag van te voren en kon daar prima 7-ens en 8-en mee halen. Geen problemen mee gehad dus, tot aan de 6e. Ik deed precies hetzelfde maar haalde opeens veel lagere cijfers. De examenvragen maakte ik vooral heel erg slecht. Ik begon stress te voelen en trok aan de bel. Vanaf het begin werd mij echter gezegd dat ik het wel kon, dat het tussen m'n oren zat en dat ik er gewoon nog even voor moest gaan.
Goed, dus ik veronderstelde dat ik me gewoon aanstelde en ging weer verder. M'n resultaten werden echter steeds slechter, 6-en werden 5-en, en een enkele 5 werd zelfs een vier. Maar het enige waar mijn vertrouwenspersoon naar keek was mijn gemiddeldes. Die waren echter in één lesjaar van een 8 gemiddeld naar een 6 gemiddeld gegaan. Daar had ze geen boodschap aan. Ik zou het wel redden, ik moest gewoon niet zo stressen.
En nu, een week voor mijn examens, heb ik nog steeds bijna niets gedaan. Ik ben gewoon bang om te beginnen, omdat ik het idee heb dat ik alles vergeten ben en dat ik alles van de afgelopen 6 jaar in één week moet leren. Dat kan toch niet? Hoe ga ik dit in vredesnaam doen...
Leuk. Fijn. Top. Dit wordt geweldig.
Life is hard and then we die