[RPG] Animal Royal | 20 - Speeltopics

De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?

Faunielen (Koningen/Koninginnen)
- Cosette| Koningin Camargue | Paard (1)
- Cybele| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
- Merwin| Koning Juléan Yahuar | Luipaard (6 )
- Chaim | Koning Moose Anderson | Beer
- Burlington | Koning Rey Venado | Hert (2)
- Burlington Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(
-
-

Wachters
- Cosette| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
- Chaim| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
- MoonBerry| Jayden Scothill | Wachter van. ...
- Cybele| Melody Hope Winslow | Wachter van Moose Anderson
- MissDreams| Roseline Isis Amon | Wachter van Juléan Yahuar
-
-
-

Floraten onbeperkt
Forbes| Faye Melodié Sanchez
Citizen| Domestica Amoia Lestice

Mensen onbeperkt
MissDreams| Sandriné Lucia Romaní
Cosette| William Irial Smelting
Chaim| Madeline Lucy Walls

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Mijn topics (:]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Abo]

[Mijn topic's.]

[ bericht aangepast op 27 april 2012 - 18:00 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Camargue

Ik voel Liam bij me binnenkomen en een luide kreun ontsnapt aan mijn lippen. Als hij me kust, zoen ik hem gretig terug. Ik sla mijn benen om zijn middel om hem dieper in me te voelen. Als mijn wonde wat tegen trekt, leg ik mijn benen maar weer gewoon neer. In plaats daarvan laat ik mijn armen om zijn lichaam glijden en druk mezelf tegen hem aan zonder dat ik mezelf pijn doen.
"Liam," kreun ik zachtjes.

Irial

"Irial. H-het spijt me."
Ik voel een paar tranen langs mijn wangen stromen en omdat ik ze niet kan weg vegen zonder haar te laten zien dat ik huil, blijf ik met mijn rug naar haar toe staan.
"Je was gewaarschuwd, Madeline." Mijn stem klinkt een heel stuk stiller dan net, maar net zo vastberaden. "Dus wat zal het zijn, bel jij of bel ik?"
Ik weet dat ik hard voor haar ben, en het breekt mijn hart om dit te doen, maar ze moet het voelen. Als ze niet wil genezen, dan kan ze mij ook niet hebben.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Liam

Ik kreun ook en stoot voorzichtig aangezien ik niet geloof dat die wond geen pijn doet.
'Cam. ' prevel ik en zoek haar lippen met die van mij. Mijn vingers gaan door haar haar en mijn lippen dwalen
Af naar haar nek.
Madeline

Ik voel dat ik begin te trillen. Als ik terug ging naar mijn ouders betekende dat dat ik mijn koffers daar kon pakken en terug naar de cliniek moest. Ik zet een klein stapje naar hen toe. 'Het spijt me. ' fluister ik en probeer zijn hand aan te kunnen raken of vast te houden.

Camargue

De voorzichtigheid waarmee Liam te werk gaat, maakt het allemaal nog meer opwindend. Ik hoor hem mijn naam fluisteren en voel zijn lippen even op de mijne voor hij ze in mijn nek zet. Een serie van kleine kreuntjes en zuchtjes rolt over mijn lippen.
Ik laat één hand over zijn rug glijden terwijl de andere met een plukje haar in zijn nek speelt. Voorzichtig til ik mijn heupen wat op om hem terug dieper te voelen. Ik negeer de pijn van de wonde.

Irial

"Het spijt me," fluistert ze.
De stukjes van mijn hart die nog overblijven, breken nog een keer in duizend stukjes meer. Ik heb de moed niet om weg te trekken als ik haar hand op de mijne voel. Mijn gezicht draai ik wel van haar weg. Ik geloof niet dat het haar spijt, tenzij misschien dat ze betrapt is. Ik schud mijn hoofd.
"Ik kan je niet helpen als ik je niet kan vertrouwen," breng ik met gebroken stem uit. Ik schraap mijn keel even. "Waarom zou ik je nog een kans geven?"

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Liam

Ik voel hoe ze haar heupen op tilt en ik dieper bij haar naar binnen kom. Ik kreun maar blijf wel voorzichtig. Ik ga vanaf haar nek weer terug naar haar mond en bijt zachtjes op haar onderlip. Ze speelt met een plukje haar in mijn nek. Altijd maar weer maar haar. Schiet er door mijn hoofd maar dan focus ik me weer op waar ik mee bezig ben.

Madeline

Nu stromen de tranen pas echt. Ik bijt op mijn lip en slik. 'Dat weet ik niet...' fluister ik. 'Ik kon al haast niet geloven dat je me deze eerste kans gaf. ' mijn stem is iets hoger dan normaal. Ik zou Claire zo moeten bellen. Mijn kamer was vast nog vrij aangezien ik nog niet zo heel lang terug was.

Camargue

Ik giechel even als Liam op mijn onderlip bijt en druk mijn lippen passioneel op de zijne. Ik laat het puntje van mijn tong over zijn lippen gaan en doe mijn mond een stukje open.
Mijn beide handen glijden weer over zijn rug en ik zet er zachtjes mijn nagels in om hem zo te krassen. Het is maar goed dat ik hem aan het kussen ben, want ik zou het hele appartement bijeen kunnen schreeuwen van genot.

Irial

"Dat weet ik niet... Ik kon al haast niet geloven dat je me deze eerste kans gaf."
Ik breek, volledig. Voor mijn benen het laten afweten, zet ik een stoel weer overeind en ga er op zitten. Mijn gezicht verberg ik in mijn handen. Ik weet het wel, waarom ik haar nog een kans zou moeten geven. Omdat ik van haar hou. Maar dat kan nooit genoeg zijn als ze niet van zichzelf leert houden, en ik kan haar blijkbaar niet overtuigen dat ze er mag zijn. Warme tranen stromen in mijn handpalmen. Ademen is moeilijk.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Liam

Onze kus word een passievolle kus en haar nagels krassen over mijn rug. Ik kreun tegen haar lippen aan en onze tongen raken verwikkeld in een spel. Mijn ademhaling word moeilijker en ik wil haar zo dicht mogelijk bij me hebben al weet ik dat ik haar dan pijn doe dus doe ik het niet.

Madeline

Ik voel me breken als ik Irial zo zie. Ik begin nu harder te huilen en ga op mijn hurken voor hem zitten. 'Het spijt me zo... ik wil je geen pijn doen. ' prevel ik en probeer door zijn vingers heen naar zijn gezicht te kijken.

Camargue

Voorzichtig krom ik mijn rug een beetje zodat ik hem dichter tegen me aan voel. Ik maak mijn lippen los van die van Liam en hap naar adem als ik door mijn eigen stomme fout een pijnscheut door mijn hele lichaam voel trekken. De tranen springen in mijn ogen.
"Liam, stop," breng ik met moeite uit.
Ik kijk hem verontschuldigend aan. Het is niet eerlijk tegenover hem, maar het lukt nu even niet.

Irial

"Het spijt me zo... ik wil je geen pijn doen," zegt Madeline huilend. Ik zie haar gezicht tussen mijn vingers door en leg mijn handpalmen voor mijn ogen. Ze hoeft niet te zien dat ik huil, hoewel ze dat vast al doorheeft.
"En ik wil niet dat je jezelf pijn doet," antwoord ik zo neutraal als me dat lukt. Alles wat ik van haar wil horen nu is een gemeende belofte. Maar daar ga ik niet luidop om vragen. Het is op dit moment haar beslissing of ze hier kan blijven of weg moet.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Liam

Bij het horen van die twee woorden stop ik gelijk en kijk haar bezorgt en verontschuldigend aan. 'Gaat het? ' fluister ik en streel een plukje haar uit haar gezicht.

Madeline

'Ik doe het niet meer. Ik beloof het je op alles wat ik lief heb Irial alsjeblieft kijk me aan. ' voorzichtig leg ik mijn handen op die van hem en probeer hem zover te krijgen die voor zijn ogen vandaan te halen.

[Sorry mijn telefoon diet raar]

[ bericht aangepast op 29 april 2012 - 14:39 ]

Camargue

"Gaat het?" fluistert Liam nadat hij gesopt is en een lok haar uit mijn gezicht streelt. Ik knik zachtjes terwijl ik rustig adem probeer te halen. Ik voel me zo schuldig tegenover hem.
"Het is mijn fout," zeg ik zacht. "Het spijt me zo, sorry, Liam. Sorry."
Ik moet echt ophouden met mezelf te overschatten en tegen beter weten in toch mijn zin door te drijven. Dan had ik in de eerste plaats al die kogel niet opgevangen en hoefde ik nu Liam niet te stoppen.

Irial

"Ik doe het niet meer. Ik beloof het je op alles wat ik lief heb. Irial, alsjeblieft kijk me aan."
Ik voel haar handen op die van mij en probeer te bedenken of er een loophole in die belofte zit. Ik breng mijn handen naar beneden en kijk haar recht in de ogen.
"Je moet genezen, Madeline. Want-" Ik haal diep adem om over mijn lippen te kunnen krijgen wat ik nu ga zeggen. Het is de waarheid. "Want je zult sterven als je zo doorgaat. En ik weet niet wat ik dan allemaal uit zal halen. Ik zweer het je, Madeline, als je niet verandert dan zet ik je eigenhandig aan een kliniek af en kijk ik niet meer om."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Liam

Ik schud mijn hoofd. 'Geeft niet Canargue.' Ik ga naast haar liggen en kijk naar haar prachtige gezicht. Ze was zo vreselijk mooi dat het bijna niet te bevatten was. 'Heb je nog pijn? ' ik was nu alleen maar bezorgt. Niwt opgewonden of blij.

Madeline

Ik kijk hen met grote ogen aan en knik. 'Het spijt me zo. ' ik kan het niet laten en leg mijn armen in zijn nek. Ik had hem meer nodig dan ik zelf beseft had. 'Kun je me vergeven? ' fluister ik met trillende stem.

Camargue

"Geeft niet Camargue. Heb je nog pijn?"
Ik schud zachtjes mijn hoofd. Het geeft wel, misschien niet voor hem, maar wel voor mij. Ik heb hem gek gemaakt om hem vervolgens een halt toe te roepen. Ik voel me even een rottig, egoïstisch kreng.
"Nee, gaat wel," zeg ik zachtjes. Ik zucht even en probeer te bedenken hoe ik het goed kan maken met hem. "Zal ik- I-ik kan je nog wel even een handje helpen," zeg ik voorzichtig terwijl ik mijn blik naar zijn kruis laat glijden.

Irial

"Het spijt me zo. Kun je me vergeven?"
Ik laat haar haar armen om mijn nek leggen, maar doe geen enkele poging haar in die van mij te nemen. Vergeven? Ja, uiteindelijk. Vergeten? Nooit.
"Niet vanavond," zeg ik eerlijk. "Misschien niet morgen of overmorgen. Misschien niet volgende week. Ik vertrouwde je, Madeline."
Ik ben niet van plan hierover te liegen. Het is haar eigen schuld. Mijn vertrouwen zal ze terug moeten verdienen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Liam

Ik glimlach en schud mijn hoofd. 'Het is al zo goed als over maar het is wel lief van je. ' ik kus haar wang en leg voorzichtig een arm rond haar en zucht vermoeid. 'Misschien moeten we maar proberen wat te slapen. ' mompel ik en kijk naar haar gezicht in afwachting van haar reactie.

Madeline

Ik begreep het. Ik begreep het heel goed maar of ik het leuk vond? Nee dat zeker niet. 'Weltrusten Irial.' Ik kus vlug zijn wang en sta dan op. Het had geen zin hier nu te blijven. Waarschijnlijk werkte het alleen maar tegen me en kon hij nu beter alleen zijn. Eenmaal boven begin ik pas ect te huilen. Dit soort diepte punten had ik liever alleen.