Na maanden met onbegrepen vlinders rond te hebben gelopen is er een elatie ontstaan en ik ben zo blij. Ik voel me hardstikke op mijn gemak bij hem, we luisteren en praten naar en met elkaar. Maar die geweldige steun die anderen ons geven, als ik voor hem opkom tegenover een vriendin verkies ik hem gelijk, alleen omdat ik mijn mening zeg. Maar wat ze niet weten is dat ik hem net zo hard op z'n flikker geef als 'ie op haar zit te kutten. Ja, die twee zijn ex-en en het is best naar uit gegaan, maar ze gaf me toestemming om met hem te gaan, ze moedigde het zelfs aan, het is immers al best lang uit.
Maar dat: 'Ja, ik zag dit al aankomen.' toen ik het voor hem opnam vandaag maakte me echt pissed. Mijn reactie was dan ook gelijk: 'Als je "dit" al zag aankomen ben je een zéér slechte vriendin omdat je dus geen vertrouwen in me hebt gehad en nu niet eens naar me luisterd en gewoon van je eigen dingen uit gaat.' En nu is ze dus boos op mij en gaat m'n andere vriendin nog eens lekker er mee bemoeien terwijl ik zei: 'Houd je er buiten, dit is iets tussen haar en mij, het is persoonlijk en geen debat waar je in kunt springen als je zin hebt.' Maar wordt er geluisterd? Neehoor. Ik kan hier zó slecht tegen, ik trek heb absoluut niet voor, ga evenveel met hun om als eerst en het leukste is, het is pas 3 dagen aan of er is al meteen commentaar.
Ik vertrouw ze met heel mijn hart, maar ik geef één keer mijn mening omdat ze echt een nasty ding bij hem hebben uitgehaald en meteen wordt er op me gehaat. Ik voel me behoorlijk alleen, en ja ik heb zat andere vriend(inn)en, en ik heb hem en ze waren niet eens mijn beste vriendinnen, maar dat ze zo argeloos een mes in mijn ru kunnen teken en vervolgens nog boos op me zijn ook, terwijl ik de hele tijd gewoon rustig vertelde wat me dwars zat en eerlijk was, doet pijn.
Let it come and let it be
