Ik weet soms echt niet wat ik ermee aanmoet. Ik maak altijd precies duidelijk wat ik wil en wat ik niet wil. Een van die dingen is dat hij onze problemen met anderen bespreekt. Hij besluit zich er toch niet aan te houden en het te bespreken met mijn beste vriendin, wat ik opzich vreselijk vind want hij moest leren voor een grote toets én de toetsweek, daardoor kon hij niet veel tegen mij praten, maar bespreekt wel enorm veel met haar. En dat heb ik tegen hem gezegd, het eerste wat hij doet is tegen haar zeggen dat ik niet wil dat hij met haar praat. Hij had het dus verkeerd begrepen want ik vind het niet erg dat ze praten.
Hij is ook vreselijk jaloers, als ik ben uitgeweest mag ik er niet over vertellen want misschien vertel ik wel dat er een jongen tegen mij gepraat heeft en dat wilt hij echt niet horen. -dus gaat hij dat eerst met mijn beste vriendin bespreken en dan met mij natuurlijk- en nog meer van dat soort dingen. Ik mag ook niet vertellen over vroeger of die dingen als er jongens in voor komen, maar enige jaloersie van míjn kant kan hij dus heel moeilijk begrijpen. Dan gaat hij ook gewoon elke keer zeggen: 'Ik heb mijn beste vriendin al zolang niet meer gezien, ik moet wat met haar afspreken.' Elke keer als ik hem zie. En ook doodleuk vertellen dat ze hem 'schatje' heeft genoemd. Ik trek het me gelukkig niet zo erg aan als hem, maar kan hij dan niet begrijpen dat ik dat soort dingen óók niet zo leuk vind?
En dan beloofd hij weer dat hij het niet meer doet en erop zal letten, maar dat heeft hij al eens eerder beloofd, het komt er gewoon nooit van. Ik trek het me gewoon erg aan door dingen die in het verleden gebeurd zijn, mijn ex legde altijd ons hele lief en leed (en nog veel meer, als je begrijpt wat ik bedoel) op tafel bij 'zijn beste vriendin' waar hij blijkbaar over fantaseerde. Ik heb er gewoon heel veel moeite mee.
Soms ben ik echt radeloos erover... Hebben jullie tips?
Don't judge a book on its cover
Frodo
