• William Johnson High is zoals elke high school. Gespierde footballers, bitchy cheerleaders en nog veel meer anderen. Maar kan jij de sociale lagen overleven? Behoor jij tot de gleeks, of toch bij de cheerleaders?




    Regels:

    ~Je mag een relatie of ruzie hebben met een persoon, maar alleen als je toestemming van de ander hebt.

    ~Seksuele teksten zijn toegestaan

    ~Als je iets Out Of Character wil zeggen gebruik haakjes []-{}-()

    ~Schrijf geen actie's voor een ander persoon!

    ~Je mag 3 personages per persoon hebben


    Cheerleaders: 11 Mensen!!
    Captain: Alyson Samantha Avery - xMinaj
    Co-Captain: Valerie Megan Star by DracoWeasley
    - Meghean Sky Fields by Thankful
    - Blanda Cleo Febe Maldini - Nadal
    - Ivy Florance Devlin by LovingStyles
    - Quinn Roselyn Raintwist by superb
    - Christina "Chrissie" Ortiz by Gancanagh
    -Lucille 'Luci' Crystal Jurado By IHEARTNIALLx
    -

    Footballers: 11 Mensen!!
    Quarterback: Danny Dial by IHEARTZAYNx
    - Caleb Archibald by Thankful
    - Alexander James Michealson by LovingStyles
    - Jason Ruben Holyfield by IHEARTNIALLx
    - Tristan Star by DracoWeasley
    - Dave Harvey Leathers By IHEARTNIALLx
    -Tyler Marvel Avery By xMinaj
    - Riker Dylles
    -

    Gleeks: 11 Mensen!!
    - Hailey Celine Grey by LovingStyles
    - Noa Lise Wing. by IHEARTZAYNx
    -Devon Allie Willows by Gancanagh
    - Victoria Grey By Klainebow
    - Dean James Sadler by BlueOrbs
    - Stacey Naagari Price by MYNAMEISDEWI
    -Jennifer 'Jenny' Avery McCathy by Prynne
    - Kathy Orleans

    Nerds:11 Mensen!!
    - Pandora McMallen by thePineapple
    -
    -
    -
    -
    -
    -
    -
    -

    Leraren:
    Coach footballers:
    Coach Cheerleaders: Sylvie Sylvester
    Glee: Jake Wright



    El Diablo.

    Dave.
    Na een korte woordenwisseling van Blanda en Chrissie in de keuken, komen ze beide weer terug. Blanda neemt plaats in dezelfde zetel en Chrissie gaat naast mij zitten en vleidt zich tegen me aan. Tuurlijk, doe maar of er niks gebeurt is.Een zucht verlaat mijn mond. Het beeld van Courtney op een ziekenhuisbed gaat door me heen. "Kunnen we verder?" Vraagt Chrissie aan ons. Nee, ik wil dat Blanda normaal gaat doen. Dat is alles wat ik wil om verder te kunnen. "Prima," Antwoord Blanda. "Doe maar," Mompel ik en laat mijn hoofd opnieuw op mijn hand steunen.

    Chrissie

    Ik hoor Dave zuchten wanneer ik me tegen hem aanvlei. Ik ga maar wat rechter zitten. Hij heeft er vast geen zin in.
    "Doe maar," mompelt hij waarop hij zijn hoofd op zijn hand laat steunen. Ik kijk hem aan terwijl ik weer op Play duw. Ik vraag me af wat er is. Heb ik iets verkeerds gedaan? Om een of andere reden krijg ik een krop in mijn keel bij die gedachte. Ik draai mijn hoofd naar het scherm en zit afwezig naar de film te staren. Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik schrik van elk hard geluidje of onverwachte beweging.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Dave.
    Chrissie kijkt naar het scherm. Het lijkt alsof ze aandachtig naar de film kijkt, maar af en toe bij een hard geluid schrikt ze op. De film intresseerd met niet meer, zelfs het ritme van mijn eigen hartslag is nog boeiender. Ik laat mijn blik opnieuw een beetje door de kamer glijden en werp af en toe een blik op het scherm. Ik merk dat ik moeite moet doen om niet in slap te vallen. Het ligt niet aan de film, meer aan dat het al laat is geworden.

    Blanda

    Ik volg bewonderend de danspassjes van Nina op het beeldscherm. Ze ziet er mooi uit. Ik heb op dit moment enorm de neiging om zelf te gaan dansen. Even schuifel ik heen en weer en reik met mijn hand weer naar het glas water wat ik voorzichtig aan mijn lippen zet.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Chrissie

    Plots hoor ik een geluid en ik schrik zo hard dat ik gil.
    "Wat is er?" vraagt mijn vader die bezorgd de kamer komt in gelopen.
    Het was de deur die dichtsloeg, domkop.
    Er stromen enkele tranen over mijn wangen die ik snel weg veeg. Ik wijs een keer naar het scherm en lach schamper.
    "Enge film," zeg ik hees.
    Ik sla mijn ogen neer en verberg mezelf onder het dekentje.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Dave.
    Chrissie slaat een gil en ik schrik op. What the hell.. "Wat is er?" Vraagt haar vader, die bezorgd de kamer in loopt. Ik werp een blik op haar en zie dat ze een paar tranen van haar wangen veegt. Dan wijst ze naar het scherm. "Enge film," Zegt ze hees. Dan geloof ik niet, er is meer aan de hand. Beschermend en bezorgd hou ik mijn arm om haar heen en wrijf over haar schouder.

    [Ik moet gaan! Doei !]

    Chrissie

    Ondanks het feit dat ik Dave's arm om me heen voel en zijn hand over mijn schouder voel gaan, blijf ik met het deken voor mijn gezicht zitten.
    "Stomme deur," mompel ik tegen de stof.
    Ondertussen ga ik onbewust weer dichter tegen Dave zitten. Op dit moment zou ik alleen met hem willen zijn. Ik wil weten wat er hem dwars zit, ik wil weten of ik er iets aan kan veranderen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Dave.
    "Stomme deur," Hoor ik Chrissie mompelen. Ik laat mijn blik naar haar glijden en wil wat zeggen, maar hou het voor me. Toch kijk ik weer naar de televisie. De film is nog steeds bezig.

    [Haat aan ziek zijn. ):]

    [Ik ook, en ik móet vanmiddag op stage :c]

    Chrissie

    Ik haal net op tijd mijn deken van voor mijn gezicht om Dave naar me te zien kijken. Hij opent zijn mond, alsof hij iets wil zeggen maar sluit hem dan weer om vervolgens naar de televisie te kijken. Een beetje verbaasd zit ik hem aan te kijken.
    "Wat? Wat wilde je zeggen?" vraag ik voorzichtig.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Dave.
    Wanneer ik weer naar Chrissie kijk, kijkt ze mij aan. Ze heeft een verbaasde blik in haar ogen. "Wat? Wat wilde je zeggen?" Vraagt ze voorzichtig, en ik haal mijn schouders op. "Niks belangrijks," Mompel ik. Eigenlijk was het een opmerking over hoe ze reageerde op de deur, maar ik wil haar niet kwaad of verdrietig maken. Ik weet dat we het allebei moeilijk hebben. Ze heeft medeleven met Blanda en ik ook. Én alle herinneringen van Courtney komen weer boven.

    Chrissie

    "Niks belangrijks," mompelt Dave.
    Ik sla mijn armen over elkaar en staar resoluut weer naar het scherm.
    "Oké best," mompel ik. Dan niet.
    Ik zucht en zit een beetje te draaien en keren maar vind geen comfortabele houding. Dan sta ik recht en laat de afstandsbediening die van mijn schoot gevallen is gewoon liggen.
    "Ik ga slapen," mompel ik nog. Dan draai ik me om en wandel de trap op. In mijn kamer trek ik mijn pyjama aan. Nuja, pyjama, het is een oud shirt van Aaron waar ik in slaap, met verder alleen een shortje. Wanneer ik op mijn bed lig voel ik iets onder me dat ervoor zorgt dat ik niet lekker lig. Ik trek het onder me vandaan en zie dat het Dave's jasje is. Ik rits het open en leg het als een dekentje over mijn bovenlichaam.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Dave.
    "Oké best," Mompelt ze. F'ck. Nu is ze alsnog kwaad. Dat gaat lekker, Dave. Chrissie woelt even, maar staat op. De afstandsbediening klettert op de grond. "Ik ga slapen," Mompelt ze en loopt de kamer uit. Ik hoor de treden onder haar voeten kraken. Ik kijk van Aaron naar Blanda. Beide zitten ze nog naar de film te kijken. Ik ga languit op de bank liggen en trek het deken die Chrissie om zich heen had, over me heen. Het deken is nog warm van Chrissie en ruikt ook naar haar. Ze ruikt lekker. Langzaam vallen mijn ogen dicht.

    [Ik mag niet op stage van school uit.]

    Chrissie

    Dave's heerlijke geur dringt mijn neusgaten weer binnen. Mijn kussen, mijn laken, zijn jasje, ze ruiken allemaal naar hem. Ik voel me opnieuw erg verward. Op Dave vallen om Danny te vergeten is geen oplossing, maar is dat wel de reden dat ik me tot hem... aangetrokken voel? De laatste dagen is het pas echt tot me doorgedrongen hoe medelevend hij is, hoe gevoelig. Hij is altijd al een vriend van me geweest, van de eerste dag dat ik hem ken hebben we een klik. Ben ik gewoon zo blind of wilde ik niet zien dat hij misschien meer dan een vriend kan betekenen?
    Hou toch op, Christina. Natuurlijk zijn jullie gewoon vrienden. En je hebt hem toch zelf gehoord, hij wacht op de ware.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Okée.. handig. Naar wat voor stage zou je anders gaan?]

    [Btw, ze liggen nu beide te slapen. Of.. Dave ligt te slapen en Chrissie na te denken. Hoe gaan we verder?]