Het viel me op dat ik deze story nooit gepromoot had, dus hier alsnog.
Floris (17) heeft de dingen allemaal niet meer zo goed op een rijtje. De problemen met zijn alcoholische vader zijn uit de hand gelopen, zijn moeder wil niks van hem weten en zijn leraren zien niks anders in hem dan een brutale aansteller. Ook zijn oude vrienden helpen niet erg zodra ze hem stuk voor stuk laten vallen. Al snel bevind hij zich in een wereld waar het er niet beter op zal worden. Prostitutie, drugs, alcohol, geweld en dakloosheid. Zit er dan niks anders meer op dan te gaan werken voor Dion (19)? En zou Daniël (16) hem ooit nog vergeven? Hoe lang kan hij de politie nog ontvluchten? Dan wordt hij betrapt door één van zijn leraren.
"De stem kwam me ergens bekend van voor, alhoewel me dat niet op mijn hoeden wist te brengen. ‘Bemoei je met je eigen leven,’ mopperde ik brutaal terug.
‘Oh en volgens mij zit u ook verkeerd, want dit is namelijk het vrouwentoilet.’
Ik gromde.
‘Is er misschien iets mis, meneer? Moet ik anders hulp halen?’
‘Rot gewoon op!’ schreeuwde ik, zonder controle over mijn eigen agressie. Ik had vrijwel direct spijt van de toon waarop ik had geantwoord.
Voor een moment was het stil en het leek erop dat de vrouw zich over had gegeven, maar toen hoorde ik dezelfde stem voorzichtig vragen: ‘Ben jij dat, Floris?'"
A lot of people need to put others down in order to feel better about themselves.