Ik heb er nu echt genoeg van. Elke keer schreeuwen mijn broer en zusje tegen mij over dingen die ze zelf evengoed verkeerd doen en mijn ouders doen er even hard aan mee of ze zeggen gewoon niets.
Net ook weer, ik zat hier op de bank muziek te luisteren met oordopjes in. Ondertussen was het eten klaar en ze roepen dat het eten klaar is. Ik sta op en mijn broer pakt de lepels en mijn zusje de borden, terwijl ik dat eigenlijk had moeten doen omdat het mijn beurt is, maar niemand had gezegt dat het eten bijna klaar was. Beginnen ze meteen tegen mij: "Jij mag pas als laatst opscheppen omdat je niets gepakt hebt." Terwijl mijn broer NOOIT iets pakt, hij weigert achter zijn spel vandaan te komen, mijn zusje gaat altijd weg als het haar beurt is. En mijn moeder zegt doodleuk: "Moet je maar wat meer interesse tonen." Nou, ik ga niet de hele tijd in de keuken staan wachten tot het bijna klaar is om alles te pakken. Ze zegt het alleen maar omdat ze het niet fijn vind dat ik beneden muziek luister met oordopjes omdat ik me dan zogenaamd afsluit. Daarom doe ik het al amper.
Ik had echt gewoon zin om dat bord op de grond kapot te gooien, blergh, het word me soms echt teveel.
Your make-up is terrible
? Mijn ma is echt heel onwillekeurig daarin, van haar kan ik nooit raden wanneer ze precies klaar is. Daarom wachten wij altijd op orders hier, omdat we anders misschien te vroeg beginnen en dan raakt ze geïrriteerd enzo.
.
Dat kan ook betekenen dat er een pan met water wordt gevuld voor de spaghetti en het verplaatsen van pannen kan ook betekenen dat ze in de weg staan. Tenminste, in ons huis dan 