• Omdat de organisator (SUMMERx) van deze RPG maar geen nieuw topic opende, heb ik besloten dit zelf te doen. Voor vragen e.d. kan je wel nog steeds bij SUMMERx zelf terecht.



    So what we get drunk
    So what we smoke weed
    We’re just having fun
    We don’t care who sees
    So what we go out
    That’s how its supposed to be
    Living young and wild and free



    Het leven in de straten van Londen City is hard en nooit zonder gevaar. Deze groep mensen weten hoe het is. Ze zijn allemaal best goed bevriend met elkaar, want op de straat ; daar leer je je echte vrienden pas kennen. Elke week spreken ze samen af in hun gekraakte pand, wat ze hebben omgetoverd tot een heuse dancing.

    Beginning:
    Het verhaal begint in de straten van Londen. De personages zijn allemaal dakloos, en ontmoeten elkaar voor de eerste keer op een winterachtige avond in een groot kraakpand, waar ze een plaatsje zoeken om te overnachten.

    Meespelen kan altijd! -KLIK-


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Yulia Nena Katineh
    Mijn gezicht betrekt. Het lijkt alsof Mickey gekwetst is.
    'Ik bedoelde het niet zo,-' probeerde ik nog. Voorzichtig ga ik wat dichterbij Mickey zitten en pak zijn hand vast. 'Je weet toch dat ik het probeer?' druk ik hem ondertussen toe.


    "like i'd follow you around like a dog that needs water."

    Mickey
    Yulia komt wat korter naar me toe en neemt mijn hand vast. 'Je weet toch dat ik het probeer?'
    Ik sla mijn armen om haar heen en barst in snikken uit. 'Ik wens gewoon dat alles vanzelf ging zoals bij alle andere mensen. Geen gedoe, geen drugs, geen drank en... en... geen snijden,' pers ik het laatste er met moeite uit, 'Ik wil gewoon dat alles wat makkelijker was.'


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Yulia Nena Katineh
    Ik geef een bemoedigend kneepje in Mickey's hand. 'Het komt wel goed,' fluister ik wat onzeker.
    'En iedereen heeft zo zijn redenen,' voeg ik er aan toe. 'Het leven is gewoon soms niet eerlijk. Dat moeten we accepteren.' Zucht ik. Ik realiseerde me dat ik zojuist mijn harde waarheid zelf had toegegeven. Leven was kut. En niet eerlijk. En eerlijk gezegd, snap ik niet wat ik hier nog deed -de dood was immers veel vrediger.


    "like i'd follow you around like a dog that needs water."

    [Waar kan/mag ik ergens inspringen? (:]


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    [ik moet ook inspringen, ik had net een stukje geschreven]

    Luke Harrison
    Een arrogante grijns speelt op mijn lippen wanneer ik een leeg pand in loop. Ik heb gehoord dat hier wel vaker dakloze jongeren rondhingen en had stiekem wel wat behoefte aan een gesprek op één of andere manier.
    Ik rol weer eens nonchalant met mijn ogen terwijl ik tegen een muur naar beneden glijd en één van mijn laatste sigaretten op steek.


    Love is louder.

    [@Luke, lol, het pand is niet leeg ;D]

    Mickey
    Ik wilde mijn mond openen om iets te zeggen, wanneer ik word afgeleid door een nonchalante jongen [Luke] die binnenkomt. Pff, weer iemand nieuw. Als ik zie dat hij met zijn ogen rolt en een sigaret opsteekt, kijk ik afkeurend naar Yulia en zucht eens diep. 'Hé!' roep ik naar de jongen.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Luke
    Mijn hoofd schiet op als ik iemand hoor roepen, er blijkt een andere jongen te staan kijken naar me. Ik grijns naar hem en ga zo snel mogelijk recht staan. Ik doof mijn sigaret tegen de muur en laat het uiteinde op de grond vallen. "Hai." zeg ik, ik wiebel onwillekeurig met mijn wenkbrauw naar het meisje dat bij hem stond/zat.


    Love is louder.

    Yulia Nena Katineh
    Ik zag Mickey afkeurend kijken en schud mijn hoofd terwijl ik met mijn ogen rol. Ik sta op en leun tegen de muur. Er komt een nieuwe jongen binnen en hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. Ik schiet bijna in de lach en glimlach vervolgens. 'Ook hallo,' grijns ik.


    "like i'd follow you around like a dog that needs water."

    Mickey
    'Hai,' zegt de nieuwe jongen, waarna hij met zijn wenkbrauw wiebelt zodra hij Yulia ziet. Oh nee, durf niet!
    'Ook hallo,' zegt ze.
    Ik zucht diep en rol maar weer eens met mijn ogen. Als die smeerlap denkt dat hij Yulia zomaar van me kan afpakken...
    'Naam,' richt ik me weer op de nieuwe. Het is eerder een bevel dan een vraag, maar ja, mijn eerste indruk van hem was dan ook niet om over naar huis te schrijven...


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Luke
    "Luke Harrison." zeg ik stiller, hij vond het duidelijk niet zo prettig dat ik hier was. Of vond mijn nonchalante voorkomen maar niets. Ik besluit het om een andere boeg te gooien, natuurlijk wil ik niet meteen ruzie met iedereen. Ook al leek het meisje het wel grappig te vinden.


    Love is louder.

    Mickey
    'Dag Luke,' zeg ik al iets vriendelijker, waarna ik mijn hand naar hem uitsteek. Ik kijk in zijn ogen, dat is mijn manier om erachter te komen of hij oké is of niet. Als ze wegkijken, is er sowieso iets fout. Als ze dat niet doen, gewoon kijken naar de manier waarop ze terugkijken.
    Waarschijnlijk is de afkeuring wel in mijn blik te zien, maar ik hou me in en dwing mezelf te glimlachen.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Luke
    "Naam?" vraag ik lachend terug, aangezien hij die niet automatisch liet weten. Ik merk hoe hij in mijn ogen kijkt, maar ik kijk niet weg. Het lijkt alsof hij me nu al niet mag, maar ik hoop dat ik hem het tegendeel nog kan bewijzen.
    Ik was inderdaad wel wat té nonchalant geweest, maar soms zat dat gewoon in mijn aard.


    Love is louder.

    Mickey
    'Naam?' herhaalt Luke mijn vraag. Ik rol met mijn ogen, maar probeer dan toch terug normaal te doen.
    'Mickey. En de rest moet je niet weten.' Het kwam er kattiger uit dan bedoeld, maar erg vond ik het niet.
    Jeez, ik moet echt eens iets aan mijn jaloezie gaan doen...
    'Dit is Yulia,' stel ik haar ook meteen voor. Ik ga wat korter naar Luke toe. 'Ze is van mij,' fluister ik dreigend in zijn oor, waarna ik terug naast Yulia ga staan.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Yulia Nena Katineh
    Ik hoor het gesprek van Mickey en Luke vaag, maar ben wat giechelig door de drank. Mickey stelt me voor. Ik brom geïrriteerd en loop de kamer uit en mompel dat ik een luchtje ga scheppen, met de nadruk op alleen. Aangezien ik nu wel even wou nadenken.
    Ik liep het huis uit, sloeg de deur nadrukkelijk dicht en liet me tegen de muur glijden. Ik pers er een vastzittende zucht uit terwijl ik naar de sterren staar.


    "like i'd follow you around like a dog that needs water."

    Mickey
    Als Yulia weggaat, heb ik gemengde gevoelens. Ik ben kwaad, omdat ze waarschijnlijk door hem wegging, maar ik ben blij, want nu kan ik eens praten met Luke.
    Ik kijk hem aan en trek een been op, zodat die tegen de muur leunt.
    'Waarom ben je hier?' vraag ik kortaf en ongeïnteresseerd bestudeer ik mijn nagels.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein