I'll remember you. || Harry Styles
Prologue
"Ava Daniels?" de stem van de man, die net de deur had geopend en het lokaal binnen was gekomen, bulderde door het lokaal. Het was de concierge. Ik keek verbaasd op, evenals de rest van de klas. "Ja?" zijn blik werd gelijk op mij gericht. Hij bekeek me kort, het leek net alsof hij medelijden met me had. "Ik moet je vragen mee te komen naar het kantoor van de rector." sprak de man. Ik keek hem verbaasd aan maar knikte vervolgens. Ik stond op, pakte mijn tas van de vloer en zette deze op de tafel. Ik pakte mijn boeken en stopte deze erin. Ik hing de tas om mijn schouder, schoof mijn stoel aan en liep naar de deur van het klaslokaal. De man sloot de deur achter me. Zwijgend liepen we door de stille gangen van de school. We stopte voor het bekende deur. De concierge opende de deur voor me en liet me binnen. Zelf kwam hij niet mee. De rector die achter zijn bureau zat keek op, naast hem zat nog een persoon. "Pap?" opnieuw werd ik verbaasd. Wat deed hij hier nou? Een akelig voel bekroop me. "Ava, ga zitten." zei de rector tegen me. Ik nam plaats op een van de stoelen die voor zijn bureau stonden. Ik richtte een blik op mijn vader. Had hij gehuild? "Ava." fluisterde hij zacht. Mijn ogen keken hem vragend aan. Hij begon te praten. "Ava, je weet toch dat je moeder een aantal dagen geleden flauw was gevallen en we toen naar het ziekenhuis moesten?" begon hij moeilijk. Ik knikte, daar was toch niets ergs aan. "Ze vroegen haar vandaag terug te komen. Ze hadden iets opmerkelijks gevonden." hij stopte zijn zin hierna en slikte. "Lieve Ava." zei hij vervolgens. "Mama, heeft kanker." mijn lichaam verstijft, de woorden dringen langzaam tot me door. Alle andere problemen die in mijn leven speelde leken te verdwijnen. Alles draaide nu nog maar om eens persoon. Mijn moeder, mijn lieve moeder. Een traan gleed langs mijn wang. Ik stond zwijgend op en verliet het kantoor van de rector. Ik liep weg. Waarheen? Dat wist ik niet. Ik wist alleen dat ik alleen wilde zijn.
Take every chance, drop every fear.