• Zeven totaal verschillende meisjes met als enige overeenkomst hun bloedmooie verschijning en intelligentie dachten dat ze op hun twintigste eindelijk een zorgeloos leven konden leiden. Op en een dag krijgen ze allemaal een mysterieuze brief. Ergens ver van hun vertrouwde omgeving wacht er iets op hen. Ergens waar alles mogelijk lijkt, maar het niet is.


    Eigenlijk gaat het over een strijd tussen de Griekse goden en godinnen. Ze gebruiken hiervoor hun kinderen als een soort van pionnen in een spel. Ze handelen dan ook gelijkaardig zoals hun vader of moeder zouden handelen.
    Als je dus een rol neemt, moet het personage verwant zijn met zijn of haar goddelijke moeder of vader.


    Zeker lezen:
    - Na het begin zal ik de brief die ze krijgen in het topic zetten. Af en toe zal er opnieuw een brief verschijnen, maar dat zal je zelf wel merken.

    - Je kan tijdens het schrijven zeker verwijzen naar elementen uit de Griekse mythologie.

    - De bedoeling is wel dat als je schrijft je tekst niet vol fouten zit, je kan wel is spellingfouten maken, maar liefst niet de ene na de andere.

    - Het is ook geen 16+, dus houdt het een beetje deftig.

    - Het vertelperspectief en ook de tijd waarin je schrijft maakt niets uit.

    - Verder wil ik ook zeggen dat dit mijn eerste RPG is. Als je zelf wat meer ervaring hebt, zeg dan maar als ik iets fout doe of als iets beter zou kunnen.


    Lijst groep godinnen:
    - Penelope Goldwell | Craziness | Persephone
    - Juliet Hastings | AnnieCresta | Aphrodite
    - Danielle Siobhan McAllister | Chemist | Artemis
    - Maellis Valeria Sawyer | Cressida | Nyx
    - Elenore Gayla Carson | Minnesota | Demeter
    - Selena Claire Sensorene | HurtedHeart | Athena
    - Junipa Lucia Marino | Fae | Eris

    Lijst groep goden:

    - Findecáno Chayah | IloveKellinQ | Erebus
    - Tarí Chayah | IloveKellinQ | Erebus
    - Dev | Cressida | Hades
    - Luke Bryan Gilbert | Ahern | Poseidon
    - Juléan Quinten Happle | HurtedHeart | Zeus


    Andere topics:
    - Rollen


    Lijst brieven:
    Brief één | Groep godinnen
    Brief één | Groep goden


    Begin:
    De regen viel met bakken uit de lucht. Dit was typisch Engels weer en iedereen zou het omschrijven als strontweer. Maar ik hield ervan. Ik zocht mijn doorzichtige paraplu tussen al de rommel. Uiteindelijk viste ik het vantussen een stapel vuile kleren. 'Ik ben weg!'gilde ik. Een grom vanonder een bult in het bed verried dat Pippa nog leefde. 'Heb een goede dag, Pen!'antwoordde ik in haar plaats. Snel opende ik de paraplu terwijl ik de deur openduwde. Een hels lawaai kletterde overal om me heen. Ik neuriede een liedje om de weg naar de kapper een beetje aangenamer te maken. Mijn stemming was opperbest dankzij het leuke weer.
    'Penelope, Penelope, wacht even. Ik heb nog een brief voor je.' De postman rende met een druipende regenjas op me af. Hij had een envelop in zijn hand en hield het beschermend onder zijn jas. Nadat hij het me plechtig overhandigd had, bekeek ik de brief eens beter. Hij was niet wit, maar ik kon door de schaduwen van de wolken niet goed zien welke kleur juist. Het zag er wel belangrijk uit. Ik stopte hem in mijn zwarte rugzak en stapte vrolijk verder naar de kapper. Die brief kon wel nog even wachten.

    [ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 18:49 ]


    Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

    Volgens mij kunnen we niet echt veel tot de brief er is...


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Fae schreef:
    Volgens mij kunnen we niet echt veel tot de brief er is...

    Ja, maar ik ben 'm aan het schrijven. Vanavond is 'ie er.


    Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

    Okay ^^


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Brief één voor de groep van godinnen.
    Die van de groep goden, komt ook nog vanavond.


    Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

    Brief één voor de groep van goden.


    Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

    Maellis Valeria Sawyer | Nyx

    Na alle lessen van die dag liet ik me uitgeput op mijn bed vallen en keek voor het eerst terug naar de brief op mijn bureau. Aarzelend stond ik op en nam hem vast, ik kreeg nooit post dus wie zou mij nu opeens willen schrijven? Vermoeid ging ik zitten in de stoel en trok mijn knieën op tot onder mijn kin.
    'Liefste dochter,' Dit ging je serieus niet menen, verward en ongelovig begon ik verder luidop te lezen. 'Ik heb je elke dag van aan je geboorte tot nu gemist. Ik heb gehuild omdat ik je niet kon zien, je niet kon zien opgroeien. Ik heb pijn gehad van het verlangen je op te zoeken,' Ik zuchtte even kort. 'Hypocriete trut.' mompelde ik zacht voor mezelf. Toch was ik nieuwsgierig, maar kon ik hier mijn studies voor onderbreken? Gewoon alles laten vallen en naar, ik keek even naar de brief, Beachstreet 1, Dawlish vertrekken voor een moeder die al zo lang niets meer van haar heeft laten horen? Ik zuchtte en streek een lok weerbarstig zwart haar uit mijn ogen voor ik even één van vaders meest uitgelezen vloeken gebruikte. Nieuwsgierig als ik was, besloot ik het er maar gewoon op te wagen en mijn koffers te pakken. Die nacht nog vertrok ik naar Dawlish.

    [ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 18:57 ]


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Junipa
    Na een tijdje stond ik op en slenterde de flat uit, de trappen af, op weg naar mijn postvakje. En inderdaad, ik had een brief. Nieuwsgierig maakte ik hem open, zoals altijd liep ik niet eerst terug mijn flat in. Een... stapeltje geld? Aha... Verward keek ik wat er verder in de envelop zit en vond een brief. Tijdens het lezen viel mijn mond open. Mijn móéder? Na al die jaren... Even staarde ik beduusd voor me uit, toen vormden mijn lippen een brede grijns en spurtte ik de trappen op. 'Tigris! We gaan een reisje maken!'


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Dev | Hades

    'Dev! Dude! Er is post voor je!' Ik nam mijn zonnebril af en keek mijn kamergenoot dodelijk geïrriteerd aan. 'Blijf nu godverdomme eens van die fucking drugs af en geef die stomme brief hier!' Met een ruk trok ik de brief uit zijn handen en begon te lezen. Fijn, ik werd geroepen, hoera, feestje. Ik was verdomme toch geen hond! Nog geïrriteerder dan ervoor begon ik mijn kleren in een weekendtas te gooien. Kon deze dag dan niets goed brengen? 'Jij daar! Als ik terugkom kan ik maar beter niet zien dat je aan mijn spullen gezeten hebt!' Na nog een laatste dodelijke blik op mijn kamergenoot gooide ik mijn tas over mijn schouders en nam een sprintje naar beneden waar ik in mijn auto sprong en op weg ging naar het opgegeven adres. Misschien zat er wel nog een knappe tussen met wat passie, grijnsde ik in mezelf.

    [ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 18:58 ]


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Zou ik misschien nog kunnen meedoen? ;3


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Junipa
    Waarschijnlijk kon ik wel blijven slapen daar, toch? Vast wel. Ik begon kleren en spullen voor ongeveer een weekend in een grote tas te gooien, lichtelijk chaotisch, maar ach. Met een grijns die niet van mijn gezicht leek af te willen gaan lokte ik Tigris in haar reismand. Als laatste pakte ik wat te eten voor onderweg in. Met de tas in mijn ene hand, de mand van Tigris in mijn andere en het eten onder mijn arm geklemd liep ik de trappen af en stapte in mijn auto. Het was iets meer dan een uurtje rijden naar Dawlish - naar mijn moeder.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Er is kleine edit bij de brief van de groep goden


    Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

    Penelope
    Ik liet me in de kappersstoel zakken en luisterde naar Chris, kapper en een goede vriend van me, zonder de woorden echt tot me door te laten dringen. Wat Chris vertelde tijdens zijn werk was nooit echt interessant en besloeg alleen de nieuwe roddels van alle klanten die voor mij om een kappersbeurt geweest waren.
    'Zoals altijd, Chris'
    'De puntjes en je pony wat bij knippen?'
    'Ja' en ik knikte ter bevestiging. Mijn haar was heilig en ik vertrouwde alleen Chris om er de schaar in te zetten al was het dan om alleen de gespleten puntjes te knippen. Mijn haren groeiden zeer traag en ik had er bijna vijf jaar over gedaan om het zo lang te laten worden. Plots bedacht ik dat de mysterieuze brief nog steeds in mijn rugzak stak. Normaal las ik een tijdschrift, maar in de plaats nam ik dus de brief. Chris begon mijn haren te knippen na het te wassen hebben. Nieuwsgierig opende ik de envelop en haalde de witte brief uit zijn omhulsel. De letters waren sierlijk en met veel zorg geschreven. Ik begon te lezen. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Mijn moeder? Dawlish? Overmorgen?
    Chris keek me in de spiegel aan en vroeg van wie de brief was.
    Als antwoord zei ik:'Een vriendin uit Amerika'
    Voor hem was mijn moeder dood, zo ook voor al mijn andere vrienden behalve Pippa.
    In mijn gedachten was ze ook dood voor mij. Ik verfrommelde de brief en stak hem in mijn broekzak. Chris ging verder met het knippen van mijn haar en ik las een tijdschrift.


    Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

    RainbowDay schreef:
    Zou ik misschien nog kunnen meedoen? ;3

    Het spijt me, maar nee. Er zijn net genoeg rollen en veel te veel mensen is ook niet zo leuk. Er was iemand anders die ook nog wou meedoen en als ik tegen de een nee zeg ook tegen de ander. Misschien vindt je wel een andere leuke rpg. (:


    Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

    Luke Gilbert | Poseidon
    Ik klim vanaf het balkon naar de brandtrap en loop zo verder naar beneden, de mensen in de andere flats hadden ooit raar opgekeken als ze de jong volwassene jongen voorbij hun ramen zagen schieten met enkel en alleen een onderbroek en een shirt, maar die tijden waren voorbij. Net voor ik vertrok hoorde ik mijn moeder nog vloeken, maar dat boeide mij al lang niet meer.
    Ik neem de post aan nog voor deze de postbus bereikt en neem de lift weer naar boven terwijl ik door de brieven blader. allemaal rekeningen en reclame, daar was ik vet mee. Allemaal veel te serieuze dingen.
    Dan zie ik een enveloppe, waar op een vreemde manier mijn naam op stond. Gretig scheur ik hem open en ontvouw ik de brief, het was van mijn vader. Ik lach breed, als een kind van 6, hij had eindelijk iets van hem laten horen. Het was duidelijk iets serieus, een missie. Een geheime missie zelfs, met 4 andere halfgoden. Dit zou zeker en vast spannend worden, dit zou misschien zelfs geweldig worden. Ik trippel blij van mijn ene been op mijn andere als de deuren van de lift zich eindelijk openen. Een man, die ik hier nooit eerder had gezien kijkt me geschrokken aan, maar ik loop voorbij hem en druk verwoed op de bel. Tot mijn moeder me eindelijk binnenlaat. "Hij is van mijn vader, ma!" gil ik, wijzend op de brief. Luttele seconden later had ik door dat dat niet een erg slim plan was, om het zomaar te zeggen tegen mijn moeder.

    [ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 20:51 ]


    Love is louder.

    Maellis Valeria Sawyer | Nyx

    Het huis waar ik voor stond was mooi op zijn eigen manier maar ik besteedde er eigenlijk niet al te veel aandacht aan. Op mijn hoede stapte ik naar de deur en belde drie keer zacht aan, niets. Vermoeid van de lange reis klopte ik dan maar eens, in een onbeleefde bui, hard op de deur waardoor die zacht open waaide. Geschrokken en nogal angstig stapte ik naar binnen. Met een diepe zucht keek ik rond in het nog steeds donkere huis voor ik in een zachte zetel ging zitten en mijn schrift en boek uithaalde zodat ik wat voorbereidingen kon maken. Ik kon evengoed iets nuttigs doen.


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.