• Ik had een idee voor een mutantenverhaal en vroeg me af of iemand op Q er interesse in heeft en of ik er aan moet beginnen? Let niet op de belabberde samenvatting, ik faal daar echt in :x

    Tijdens de derde wereldoorlog ging het hard op hard. Meer dan 75 jaar gingen de grote continenten als leeuwen op elkaar in een woeste oorlog. Als laatste wanhoopdaad deed de Amerikaanse regering beroep op de wetenschappers, die de hele oorlog in laboratoriumkelders hadden doorgebracht op een laatste wapen; mutanten. Vanbuiten bloedmooi en onweerstaanbaar, vanbinnen egoïstischer en dodelijker dan welk wapen dan ook. Ondanks dat de wetenschappers protesteerde tegen de vrijlating van hun nieuwste uitvinding, zet de Amerikaanse regering een honderdtal mutanten uit op het vijandelijke continent Europa. Een fout in het systeem van de mutanten resulteert in de dood van haast de hele mensheid.
    Honderd jaar na de oorlog hebben de mutanten een nieuwe maatschappij opgericht. Over het bewoonbare land op aarde hebben ze vier campussen opgericht, waar mutanten van hun 9de tot hun 18de worden getraind en scholing krijgen. Zo ook Brooke, een 16 jarige overneemmutant. Maar na een uitstapje naar het zogeheten Human Island, veranderd haar hele beeld over alles wat ze wist. Weet ze de andere arrogante mutanten op haar campus te overtuigen van haar gelijk?


    Doen of niet doen? Origineel genoeg? Alvast bedankt!
    (K)

    [ bericht aangepast op 30 dec 2011 - 15:10 ]


    To love is to destroy.

    laat het me weten als je begint!:Y)
    Het klinkt hardstikke awesum!
    Xoxo


    Everything in this room is eatable. Even I'm eatable! But that, my dear children, is called kanibalism.#W.Wonka

    RainbowDash schreef:
    (...)

    en vandaar dat ik zeg dat het niet meer vol te houden is. Adel is afgeschaft. Zelfs een regering in oorlog moet gewoon geld betalen voor de wapens en soldaten. Bovendien is de schaal verandert. Ik wil wedden dat in de 80 jarige oorlog minder mensen stierven dan in de 1e of 2e wereldoorlog. En in de 80 jarige oorlog probeerde men vermoedelijk net burgers en fabrieken plat te bombarderen.


    Wauw, dit doet me echt zuchten... laat dat kind d'r verhaal gewoon schrijven, want weet je wat nou het leuke is aan een verhaal? Het hoeft niet echt te zijn en het hoeft niet te kloppen, dat is helemaal niet verplicht. Dus al die feiten die je opsomt die hoeven helemaal niet aan de orde te komen ;)


    He is my Hero and I'm his Heroine

    I told you already I love that story.(bloos)


    Have you ever been alone in a crowded room?

    Sighs. Ik zou gewoon je verhaal schrijven (: Er zijn - zo te zien - genoeg mensen die het wel willen lezen!


    To infinity and beyond •

    Het verhaal staat online!


    To love is to destroy.

    RainbowDash schreef:
    (...)

    Precies mijn punt. Fabrieken die er niet zijn kun je niet slopen.

    DURRRRRRRRRRRR HERPA DERPA DERP!

    srsly, denk voordat je wat roept, friggie :Y)

    Ik had het over vermoedelijk, er is niks vermoedelijk aan. Het is zeker. In de 16e/17e eeuw konden ze wel fabrieken vernietigen, die waren er wel alleen niet zoals wij ze kennen. Maar ze konden niet bombarderen, dus zeg niet vermoedelijk als het zo is.
    Denk zelf eerst na voor dat je op mij begint ter kloten. En noem me GEEN Friggie!


    Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

    Dit lijkt echt zoveel op de hongerspelen.


    And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

    Oh, my bad, het is een mutanten verhaal. :"D

    [ bericht aangepast op 2 jan 2012 - 16:50 ]


    And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

    Uneventful schreef:
    Dit lijkt echt zoveel op de hongerspelen.

    Het lijkt er helemaal niet op ^^ Ja, behalve dat de derde wereldoorlog is geweest, maar goed, dat hebben best wel veel verhalen. (bloos)


    To love is to destroy.

    Je moet niet schrijven voor anderen, maar voor jezelf. Tuurlijk is het leuk als anderen je verhaal ook leuk vinden, maar ik vind niet dat je het al dan niet schrijven van je verhaal moet baseren op de mening van de lezers. Als jij plezier hebt in wat je schrijft, is het toch goed genoeg?
    Daarnaast: de abo's komen vanzelf wel, helemaal als je er een beetje reclame voor maakt hier en daar ;)


    Life isn't about waiting for the rain to pass, it's about learning to dance in the rain