Naam: Selina.
Leeftijd: 14.
Ervaring met schrijven: Ja.
Genoeg kennis van One Direction: Ja.
Hoogst aantal abo's: 236.
Hoogst aantal kudo's: Iets in de 70 denk ik.
Eens een hele dag in de top gestaan: Ja.
Stukje schrijfstijl:
"Alice, schiet nou eens op!", beviel m'n vader me, van onder aan de trap. Ik kreunde zacht en liep in mijn jurk de trap af. De jurk zat veel te strak en op de hakken kon ik niet lopen.
"Prachtig!" Ik rolde met mijn ogen en stak mijn armen in de mouwen van de jas, die me zou verwarmen het komende uur.
Ik was uitgehuwelijkt aan een arrogante kwal genaamd William Pettery. Nu zou ik hem gaan ontmoeten en ik zou koningin worden van zijn rijk. Hij had amper een rijk, maar laat hem maar in zijn dromen geloven.
"Oh Alice, dit is denk ik liefde op het eerste gezicht", vertelde de kwal me, om vervolgens zijn lippen op mijn handrug te drukken. Ze voelde nat en ruw. Ik kreeg spontaan kots neigingen en moest me echt inhouden.
"Alice." Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar mijn vader en vroeg me af waar mam was.
"Waar is mam?", vroeg ik toch en trok onopvallend mijn hand weg. De jongeman snoof en ging kaarsrecht staan. Zijn arm lag op mijn onderrug en ik ging schuifelend wat verder weg staan.
"Die is in de keuken, ze maakt samen met mevrouw Pettery het dessert." Oh, dus we blijven hier heel de dag? Ik zuchtte en schuifelde mee toen pap en William zich verplaatste naar de keuken. Die stond uitbundig te lachen en merkte ons niet eens op. Geweldig, kon deze dag beter?
"Oh liefste, kom met mij mee!", fluisterde William en ik voelde gewoon zijn speeksel. Ik rilde kort en wou mijn hoofd schudden, totdat pap enthousiast "Ja" zei en ik dus mee moest.
Hij nam mijn hand en trok me mee naar de gang om daar een andere deur in te lopen en zo in een overdekte bloemen ruimte terecht te komen.
"Ik dacht, dit lijkt het perfecte moment om jouw lippen te voelen. Kus me mijn liefste!" Ik kuchte en liep snel verder. Ik hoorde hem grommen, maar terwijl dat grijnsde ik alleen maar breed.
"Dit loopt nogal stroef, vind je niet?", vroeg de kwal die steeds meer me strot uitkwam.
"Het loopt zo soepel als het kan! Het kan niet beter!" Het was zo sarcastisch als iets, maar blijkbaar had hij het niet door want hij mompelde enkel "Tja, als dat zo is, dan zal het aan mij liggen zeker" en stiekem hoopte ik dat hij begreep dat ik hem niet moest. Maar dat was het niet. Al snel kwam hij weer langs me stappen en nam terug mijn hand. Plots stopte hij en trok me naar hem toe. Zijn getuite lippen kwamen gevaarlijk dichterbij. Ik ging steeds meer naar achteren en ik kreeg paniek toen ik niet verder kwam. Snel trok ik een zonnebloem uit de grond en duwde die tegen zijn lippen.
"Ik eh .. wou je de geur laten ruiken", stamelde ik en snelde weg. Het was hier een hel en ik wou het liefst weg. Nu.
[ bericht aangepast op 30 dec 2011 - 2:30 ]