• Heei,

    ik zou graag jullie hulp even willen vragen. Ik denk dat heel veel mensen hier op Quizlet de Hongerspelen wel gelezen hebben. Nu moet ik daar een recensie over schrijven voor Nederlands. De vraag is dus wat jullie de minder goede punten van het boek vonden en wat nou juist de goede punten ^^

    Edit: het gaat over Spotgaai(:

    Alvast bedankt(:

    [ bericht aangepast op 17 dec 2011 - 17:07 ]


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

    Gaat het alleen over het eerste boek? Want ik weet meer tegens te verzinnen over 2 en 3. :c


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    Goed: De realistische personages, want die waren niet perfecte mensen. De logischheid doen en laten in de verhouding met hun karakter vond ik echt heel goed.

    Maar ik vind, tis je eigen recentie. Dan moet je die punten toch zelf bedenken?? T gaat om jou mening.


    "Your life. Your choice. Think about what you want."

    Het einde vond ik.. afgerafeld. Het begin van eht eerste boek vind ik een beetje langzaam. Maar voor de rest vind ik het een geweldige serie.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    dance4ever schreef:
    Goed: De realistische personages, want die waren niet perfecte mensen. De logischheid doen en laten in de verhouding met hun karakter vond ik echt heel goed.

    Maar ik vind, tis je eigen recentie. Dan moet je die punten toch zelf bedenken?? T gaat om jou mening.


    Ja klopt, ik heb zelf ook al behoorlijk wat punten. Maar door meningen van anderen te lezen kan ik de mijne ook weer beter vormen(:


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

    Je zou als tegen ook kunnen zeggen dat het idee vrij sadistisch is... 24 kinderen opsluiten en ze elkaar laten doden.


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    Spotgaai... Wat vond ik van Spotgaai...

    Dat het einde op geen zak trok. Dat ze zich te snel van Gale hebben afgemaakt. Die toestand met Coin vond ik ook raar, hoewel die wel realistisch was - behalve dan dat schot op 't eind, dat was vreemd.

    Ik vond 't wel leuk dat er soms wat donekre humor in zat, dat hele gedoe met die mutilanten enzo, Peeta wiens herrinneringen verdraaid werden; allemaal erg origineel. Ook D13 vond ik erg goed beschreven...


    Frankly my dear, I don't give a damn.

    Tempesta schreef:
    Je zou als tegen ook kunnen zeggen dat het idee vrij sadistisch is... 24 kinderen opsluiten en ze elkaar laten doden.


    Hmm.. de arena komt dan misschien niet in Spotgaai naar voren, maar met het idee van sadisme kan ik wel wat(:


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

    Wandering schreef:
    (...)

    Hmm.. de arena komt dan misschien niet in Spotgaai naar voren, maar met het idee van sadisme kan ik wel wat(:

    Ik had de edit niet gezien. Maar ik vond Spotgaai sowieso te afgerafeld. En het hoofdpersonage was de helft van de tijd half gek of bewusteloos.


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    ik vond dat ze Gale meer diepte hadden moeten geven op het einde. en dat de kindjes van Peeta en Katniss ook namen krijgen
    verder vond ik het een goed boek


    Tell her she's beautiful, wonderful, everything she doesn't see

    Ik vond het laatste boek verschrikkelijk. Er zat nauwelijks diepgang in, het was gewoon 'laten we het zo dramatisch mogelijk maken en Katniss zo veel mogelijk laten lijden'. Er was niet goed over nagedacht en het was alles behalve realistisch. Het was té.
          De personages verloren hun diepgang, er zat haast geen achtergrond in en het einde was verschrikkelijk afgeraffeld. Er werd haast geen uitleg gegeven over de beslissingen die Katniss op het einde maakt en het is meer chaotisch dan dat er verheldering kwam.

    De goede punten zijn na dat lijstje heel moeilijk om op te noemen. Er waren wel dingen die goed uitgedacht waren en het gevoel was het gehele boek door wel goed. Het was voornamelijk duister en dat paste er gewoon bij.


    If you don't stand for something, you'll fall for anything.

    Spotgaai was vooral goed door de voorgaande boeken. Ik vond het einde vreselijk afgeraffeld, de sfeer over het algemeen te donker en de gebeurtenissen vaag. Ook Katniss verloor in dit boek al haar diepgang en wat haar verder in de eerste twee boeken zo sterk maakte. Het enige goede wat ik er nog over kan zeggen was dat het wel veel gevoelens opriep, toen Finnick en Prim en zo doodgingen.

    [ bericht aangepast op 17 dec 2011 - 17:34 ]


    A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

    Hoe bedoel je het gaat over Spotgaai, wat heeft zij daar mee te maken? :"D


    Let it come and let it be

    Yoda schreef:
    Ik vond het laatste boek verschrikkelijk. Er zat nauwelijks diepgang in, het was gewoon 'laten we het zo dramatisch mogelijk maken en Katniss zo veel mogelijk laten lijden'. Er was niet goed over nagedacht en het was alles behalve realistisch. Het was té.
          De personages verloren hun diepgang, er zat haast geen achtergrond in en het einde was verschrikkelijk afgeraffeld. Er werd haast geen uitleg gegeven over de beslissingen die Katniss op het einde maakt en het is meer chaotisch dan dat er verheldering kwam.

    De goede punten zijn na dat lijstje heel moeilijk om op te noemen. Er waren wel dingen die goed uitgedacht waren en het gevoel was het gehele boek door wel goed. Het was voornamelijk duister en dat paste er gewoon bij.


    Ik ben het hier wel mee eens.
    Vooral het einde vond ik echt vreselijk. :/


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Countenance schreef:
    Hoe bedoel je het gaat over Spotgaai, wat heeft zij daar mee te maken? :"D


    Sevda, het gaat over het derde boek van de reeks, dat 'Spotgaai' heet (krul)


    If you don't stand for something, you'll fall for anything.

    Countenance schreef:
    Hoe bedoel je het gaat over Spotgaai, wat heeft zij daar mee te maken? :"D

    Het boek dat waar ze over moet schrijven heet 'Spotgaai'.


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.