[RPG] Spy tonic 2 - Speeltopics

Hou jij van spionnen? Wil jij eens het spannende leven beleven?
Nou, hier kan je schieten, sluipen, spioneren, trainen en al de andere dingen doen die spionnen doen.
Doe mee!
Maak je eigen personages en laat je helemaal gaan.

Naam Personage
Hierin kunnen jullie met je personage doen wat jullie willen!

Hierbuiten kunnen jullie vragen stellen.


personages:
3 jaar
-Zoey Thompson (BeyondOurOwn)
-Alexia Thompson (BeyondOurOwn)
11 jaar:
- Sarah Sanz (proprius)
14 jaar:
-Saleah Tovah (AgentDavid)
15 jaar:
-Dana Nieon (Buddy)
16 jaar:
-Alex Thompson (BeyondOurOwn)
-Katherine Bright (LiveToday)
-Raven Black (Petal)
Jitse bright (BeyondOurOwn)
21 jaar:
-Sarina Calle (HurtedHeart)
24 jaar:
-Yelena Zaitseva(C18)



De schoolvakken:

Vaste vakken (buiten de gewone schoolvakken als wiskunde etc.

- zelfverdediging
- scherpschieten
- wapens en uitrustingen (hoe wapens en uitrustingen in orde houden)
- dril
- overlevingstechnieken

Extra vakken naar keuze (twee vakken kiezen)
- techniek (voor wie niet alleen technische snufjes wil gebruiken, maar ook wil maken)
- scherpschieten (extra)
- gevechtsport

vrije tijd:(minstens 1 verplicht, meer mag, maar dan heb je niet veel weekend meer)
-paardrijden
-schermen
-muurklimmen
-duiken


Om 6u 30 moeten ze opstaan en om 7u moeten ze in de eetzaal zijn. Om 7u 30 beginnen de lessen. Er zijn 8 lesuren. Om de twee lesuren is er een speeltijd van 10 minuten behalve 's middags, dan krijgen ze drie kwartier.

[ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 15:52 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Katherine Bright
'Hey, je bent geen klootzak, je bent de beste broer die iemand zich kan voorstellen, je bent een fantastische vriend en ik ben zeker dat je ook een geweldig lief bent.' vertelde ik hem en het was absoluut niet gelogen. 'Laat het even bezinken en praat morgen met haar, goed?' zei ik en trok hem nogmaals in een knuffel. 'Kom, dan gaan we bij Alex kijken.' zei ik toen ik hem had losgelaten.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Ik moet verder leren.
Bye xxx

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Jitse Bright
"Ok." mopperde ik en ik sjokte ellendig met haar mee.

Alex Thompson
"Zoey, weet je dat liedje nog? Dat mama en papa zo graag hoorden." toen ze knikte ging ik verder. "Kan je het even zingen?" ze keek me even verward aan.
"Toe nou, voor mij?" vroeg ik. Ze haalde haar schouders op en begon te zingen.
Het was prachtig. Toch voor haar leeftijd. Natuurlijk kon ze niet alle woordjes goed uitspreken, maar ze klonk geweldig. Mama en papa hadden het liedje altijd al prachtig gevonden en toen Zoey en Alexia plots het liedje begonnen zingen, kreeg mam de tranen in de ogen. Ik kreeg ook tranen in mijn ogen. Ze waren toch zo plots weggegaan. Het ene moment was mijn enige probleem een pestkop het volgende moment werd ik beschoten.

[ bericht aangepast op 18 dec 2011 - 16:17 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alex Thompson
"Dank je." zei ik, terwijl ik haar tegen me aan trok. "Wil je het op de begrafenis ook zingen?" vroeg ik haar, ze knikte. Ik zette haar weer op de grond en bedacht dat ik nu ook nog een tekst nodig had. Eentje die ik zou voorlezen en eentje voor op het doodsprentje. Ik begon eerst aan mijn tekst om voor te lezen. Ik schreef hem op een papiertje. Dacht er niet bij na, ik liet de woorden uit mijn pen stromen. Toen ik gedaan had las ik het na.
dag mama, papa, Alexia,

Ik weet dat je dit nooit zal lezen.
En versturen zal ik hem ook niet,
maar toch schrijf ik een brief
Ik blijf maar zitten vrezen
over het feit dat ik jullie nooit meer zal zien
ik voel me een dief
hoe ik mijn leven kon behouden
terwijl ik jullie nooit meer zal zien
Ik vraag me af of jullie nog van me houden
of jullie me missen waar jullie zijn.
Jullie werden plots weggenomen
en plots werd ik grote broer.
Het is moeilijk voor haar te zorgen
ze lijken zo veel op elkaar!
Iedere dag wordt ik ermee geconfronteerd
ieder woord, iedere lach
doet me aan jullie denken.
Hoe kwam het in mijn hoofd om te vluchten
wat zou ik nu graag
daar, daarboven
bij jullie zijn
Kijken jullie vandaag?
kijken jullie hoe familie en vrienden huilen van verdriet
vergeet ons alsjeblieft niet
hopelijk heb je het goed
hopelijk vind je het daar leuk
Wacht op me
want op een dag
dan voeg ik me bij jullie.
en als zij er dan ook is
zijn we weer een gezinnetje
wacht op me...

groetjes,
Alex

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jitse Bright
We kwamen aan de deur van mijn kamer.
"Vind je het niet erg om me even alleen te laten?" vroeg ik, ik hoopte dat ze zich niet beledigd zou voelen. Ik liep naar binnen zonder op haar antwoord te letten. Alex zat op zijn bed, Zoey zat voor hem op de grond. Hij huilde. Ik zag dat hij een papier vasthield.
"Wat is er?" vroeg ik. Ik ging met nog steeds rode ogen naast hem zitten. Toen keek ik naar de eerste zin op het papier.
"Oh, Alex. De wereld is toch een klotezooi."
"Ja." gaf hij me zuchtend gelijk. Hij keek me even aan.
"Waarvoor heb jij gehuild?" vroeg hij, terwijl hij zijn tranen wegveegde.
"Lang verhaal. Komt er op aan dat Dana en ik uit elkaar zijn." het deed pijn om het te zeggen.
"Doet het pijn?" vroeg Alex. Ik keek hem even verrast aan.
"Ja, hier." zei ik en ik legde mijn hand op mijn hart. Ok, dat klonk echt cliché, maar het voelde echt zo. Alex knikte, alsof hij me begreep. Natuurlijk begreep hij me, hij had zijn ouders en zijn zusje verloren.
"Mag ik het zien?" vroeg ik wijzend naar zijn tekst. Hij knikte en ik las het door.
"Ik weet zeker dat ze zullen kijken. En ze zullen trots zijn." zei ik en ik klopte op zijn schouder.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alex Thompson
"Ik weet het, maar soms voelt het zo..." ik wist niet wat te zeggen. "Soms voelt het alsof ik leeg ben. Alsof ik aan het verdwijnen ben. Af en toe vult Zoey het gat een beetje." ik aarzelde." Of Katherine." gaf ik toe. "Maar het voelt alsof ik aan het vervagen ben en of er binnenkort niets meer van me over zal blijven." toen gaf ik me mentaal op mijn donder. Zoey was erbij, ik moest me sterk houden. Ik nam haar op mijn schoot en glimlachte naar haar. Ze keek me wijs aan en sloeg haar kleine armpjes om me heen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jitse Bright
We besloten te gaan slapen en nadat we ik het licht had uit gedaan stak ik mijn mp3 in mijn oren. Ik luisterde naar Katy Perry, Fridaynight. Daarna kwam Apologize, ik luisterde er even naar, maar het was te vergelijkbaar met mijn situatie. Het deed pijn, want het deed me echt geloven dat ik te laat was. Dat het nooit meer goed kwam met mij en Dana. Kwaad rukte ik mijn oortjes uit en gooide mijn mp3 door de kamer. Ik sprong recht en liep de deur uit. In de gang leunde ik verslagen tegen de muur. Huilend liet ik me op de grond glijden.

Alex Thompson
Ik hoorde hoe Jitse's mp3 door de kamer vloog. De deur sloeg dicht en snel deed ik het licht aan. Zoey keek geschrokken naar de mp3 die naast haar op het bed beland was. Hij was kapot en er staken draaitjes uit.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jitse Bright
De tranen stroomden over mijn wangen terwijl ik op de grond in de gang zat. Ik wou gewoon dat alles goed kwam, was dat nu zo veel gevraagd?

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana
Zonder na te denken liep ik naar buiten. Ik liep zomaar ergens heen. Waarheen wist ik niet zolang er maar niemand was. Ik wilde nu even niemand hier op school spreken en vooral Jitse niet. Ik liep door een mini bos heen en kwam bij een uitzicht op de zee uit. Ik liet me tegen een rots vallen en de tranen begonnen te stromen. Ik hoorde vaag mijn ringtone en ik nam op.
'Hallo?' vroeg ik op een neutrale toon.
'Heb je nu wel tijd of ben je nog steeds bij je nieuwe lover?' hoorde ik Samuel's vrolijke stem.
'Het is uit,' snikte ik.
'Wat is er gebeurt?' zei Samuel bezorgd.
'Het bleek de een na grootste klootzak te zijn die ik kende.' Jonathan was nog erger maar Jitse kwam dicht in de buurt en hij stond boven Victor.
'Ah, gaat het?' vroeg Samuel bezorgd.
'Best,' zei ik. 'Ik kom er wel over heen.' Ik hoorde wat geritsel een de andere kant van de lijn en hoorde Samuel zuchten.
'Sweetheart, ik moet gaan. Je kan me mailen.'
'Oké, bye Sam.' En ik hoorde de piep ter teken dat de verbinding verbroken was. Ik kreeg het koud en ik zag op mijn mobiel dat ik hier al een uur zat. Ik besloot rustig terug te lopen naar mijn slaapkamer op hoop Jitse niet te zien. Ergens voelde ik me kut aangezien ik hem morgen weer zag tijdens de lessen. Waarom moesten we nu dezelfde lessen volgen?

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik probeerde snikkend recht te staan. Ik wou niet dat iemand me zo zag, maar ik zakte meteen weer door mijn knieën. Dus ging ik maar tegen de muur zitten, met mijn gezicht tegen mijn knieën.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

het doet wel pijn dat je zo over mij (Jitse) denkt hoor
xDxDxD

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Ik vind het zo schattig hoe Jitse over Dana denkt. Ze zijn zo cute samen <3

---

"Ignite, my love. Ignite."

jup
en ik bestuur hem
ben zo fier op mezelf (kuch-kuch)

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana
Ik sloeg mijn vestje dicht en sloeg mijn armen over elkaar om hem dicht te houden. Langzaam liep ik de school binnen. Overal was het donker en ik kwam, tot mijn grote opluchting, niemand tegen. Ik liep mijn slaap gang in en zag iemand tegen de muur zitten. Ik hoopte dat hij sliep en probeerde zo snel en zo stil mogelijk naar mijn deur te lopen maar tot mijn grote schrik liet ik mijn telefoon uit mijn handen vallen en viel met een harde bonk op de stenen vloer.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Een harde bons liet me opschrikken.
"Dana?" stootte ik uit. Oh, shit. Ze was woedend op me. Verdiend ik was een klootzak, ik had haar pijn gedaan. Ja toch?

---

“To live will be an awfully big adventure.”