Penelopy schreef:
(...)
Wat ik nu ga vragen komt veelkans hard aan, maar dat bedoel ik niet zo. Je hebt hier ervaringen mee, en dus zal je leven echt niet makkelijk zijn geweest. Ik heb dan ook erg veel respect dat je nu eerlijk zegt dat je de verkeerd gehandeld hebt. Maar waarom vind je dat het niet laf is?
Zoals ik het zie (mijn mening dus iedereen kan er anders over denken) is het gewoon makkenlijk om te stoppen te vechten voor je leven. Je hebt moed nodig om weer op te staan en door te lopen. Dan is het laf om het op te geven.
Naar mij, is het niet laf omdat de allerlaatste optie is. Niemand wil in de eerste instantie stoppen met leven. Leven kan geweldig zijn, en natuurlijk wil je weer vrolijk kunnen zijn, weer serieus gemeend lachen, en niet elke dag die neppe glimlach op te zetten. Ik kan je niet uitleggen in hoeveel pijn iemand moet zijn om het mes aan zijn pols te zetten, of al die pillen door te slikken, of zelfs het touw om zijn nek te leggen. Het gaat niet, je moet het hebben gevoeld. En die pijn wens ik niemand toe. Niemand.
Iedereen voelt zich wel is een beetje down, moe, en er totaal geen zin meer in hebben. Maar het is niet zo erg dat je elke ochtend wakker worden met het gevoel niet willen te leven. Dit is het type verdrietig dat niet kan worden geneesd bij een soort woord, een kroel, cadeautjes, positieve praat of aanmoediging. Dit is het soort verdrietig die je grijs en moe maakt, vanaf binnen naar buiten.
Wat ik eigenlijk probeer duidelijk te maken, is dat ik het niet laf vind, omdat het de enigste optie lijkt te zijn. Ik schaamde me ervoor om hulp te zoeken, ik had het gevoel alsof niemand het zou begrijpen (nog steeds niet), en ik nooit beter zou kunnen worden. Het is zo moeilijk om de woorden te vinden om uit te leggen dat je zo vreselijk ongelukkig bent dat je hier niet meer wilt zijn. Het is voor mij nog steeds moeilijk om ook alweer te weten hoe het is om gelukkig te zijn. Er gaan zo vreselijk veel dingen rond in een suïcidale persoon zijn hoofd.
Hulp zoeken is zo vreselijk moeilijk, je wil er niemand mee lastig vallen, want je bent toch al niet gewilt. Dan is de optie alles binnen houden en het 'zelf wel op te lossen' beter en meer voor de hand liggend.
En ik denk dat dit echt niet heel duidelijk is, maar ik vind het moeilijk om uit te leggen waarom ik het niet laf vind. Als je die pijn voelt, die zo iemand voelt, zal het pas te begrijpen zijn. En als je zoiets dan pas begrijpt, dan wens ik je met heel mijn hart toe dat je het nooit zal begrijpen.
Zelfmoord is ingewikkeld en zal nooit volledig begrepen worden.
En nu ik dit allemaal nog een keer leest, is het niet logisch, maar ik hoop dat je mijn punt begrijpt (:
11 dec 2011 - 15:39
