Cumberbatch schreef:
(...)
Eh? Hoe in godsnaam heeft de omgeving schuld aan de zelfmoord van iemand? Vaak lees je artikels over ouders die niet eens doorhadden dat hun kind zelfmoordgedachten had omdat ze het zo goed verstopten. Of kinderen die gewoon niet geholpen willen worden.
Ik vind het wel egoïstisch en wel om de volgende redenen:
Neem nu die jongen die laatst zelfmoord pleegde in Sankt-Valentin. Hij heeft het gedaan omdat zijn vriendin het uit had gemaakt met hem. Hoe moet dat meisje zich nu wel niet voelen?
Denk eens aan wat die ouders en de rest van die familie moet voelen, wanneer iemand zelfmoord pleegt, maar die persoon zich niet wilde laten helpen?
Toegegeven, er zijn gevallen waarbij er blaam bij een ander te vinden is, bv bi pestgedrag, maar dan nog. In feite heeft die pester geen moord begaan, en is het nog altijd de persoon zelf geweest.
Ik ken het verhaal van die jongen niet, maar dat meisje treft helemaal geen schuld. Zij kan de geestestoestand van hem niet weten. Als zij niet meer van hem houdt, dan kan ze het beter uitmaken dan vreemdgaan. Vreemdgaan komt harder aan dan uitmaken.
Wist je dat zowat 90% van alle zelfmoordgevallen onverwacht komt? Dus de familie/vrienden zitten in 90% van de gevallen altijd met de gedachte dat het hun schuld if of dat ze misschien iets hadden kunnen doen.
Degenen die er openlijk mee te koop lopen, zijn degenen die
geen zelfmoord plegen (uitzondering van die 10%).
Dus wanneer kan je iemand helpen? Als iemand ermee zit te koop te lopen, zoekt die gewoon vaak aandacht. Wat doe je dan?
Wanneer kan je iemand helpen als niemand de tekenen ziet dat de persoon er helemaal door zit?
Dit is voor hulpverleners ook niet gemakkelijk hoor.
I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury
11 dec 2011 - 15:06
