[Rpg] Magical Youth |Hogwarts| Part Four| - Speeltopics

[ bericht aangepast op 4 jan 2012 - 21:41 ]

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

En...?

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Emrys schreef:
(...)
[Uhu maar Emmietje dat is Marylinn
Ik zal straks op school verder gaan schrijven want nu moet ik echt weg...]

[Never ever call me emmietje again, emsie is al erg genoeg but you're right, het is Marylinn. Gaan jullie maar verder, ik kijk zo wel even voor Marylinn.]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

ALbus Severus Potter
De eerste les van Gizéh leek heel aantrekkelijk om over te slaan. Maar na veel gezeik van andere mensen hebben ze me toch mee kunnen sleuren omdat het volgens hen een hele leuke les zou worden.

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

James Sirius Potter
James liep naar de volgende les en ging maar ergens zitten. Pakte zijn boeken en las erin.
'Oke, wat gaan we deze les nog doen?' zei hij in het openbaar en hoopte op antwoord. Iemand kwam naast hem zitten en pakte de boeken die ze nodig hadden en deed het huiswerk.
'Hallo.' vroeg James verbaast.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Lily Luna Potter

Sarah en ik holden door de gangen om niet te laat te komen bij toverdranken. Net toen we het lokaal binnen waren gestormd ging de bel. 'Yes, we did it!' Riep ik waarna Sarah en ik elkaar een high-five gaven. Er klonk een gekuch door het lokaal die afkomstig was van professor Snape. 'Nou erg bedankt, voor jullie overwinning tegen de schoolbel, meisjes. Maar mag ik jullie nu vergezellen te gaan zitten, juffrouw Patil en Potter?' We namen plaats aan een van de tafels en luisterden aandachtig naar Snape. Snape's lessen gingen altijd wel over iets interessants. De toverdranken die we brouwden waren vrijwel altijd een succes dankzij haar goede hulp en uitleg. Toen Snape was uitgepraat pakten we onze spullen en begonnen aan de toverdrank. Geconcentreerd zat ik gordeldiergal in mijn ketel te gieten toen ik opeens iets tegen mijn been voelde. Het was wéér die kat! Lils, na de les ga je gewoon naar de ziekenzaal. Je begint echt de kluts kwijt te raken. Zei ik in mezelf en negeerde de kopjes-gevende grijze kat bij mijn benen. Stiekem hoopte ik vurig dat iemand hem op zou merken, maar dat gebeurde niet...

James sirius Potter
Hij gaf geen antwoord en de bel ging. Hij griste zijn tas en liep het lokaal uit. 'Doei Professor!' zei hij en liep de gang op en zag Lily daar lopen. 'He Lily. Zie ik nou een grijze kat of wordt ik nou gek?!'
Hij liep naar Lily toe en zag de kat echt en tilde hem op. 'Wat doe je met deze kat?' zei hij verbaast maar iedereen keek raar naar hem. 'James ik zie geen kat hoor.' zei Ian bijna lachend. ' Oh My God ik zie geesten!' zei James.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Albus Severus Potter
In de les was zoals ik al had verwacht niks speciaals gebeurt en zuchtend liep ik weer de klas uit.
'Dus daarom moest ik perse mee? Nou dan weet ik ook weer wat er in jullie ogen leuk is.' ze zetten even een of andere domme glimlach op en liepen toen naar onze volgende les.
Aangezien ik niet zou weten wat we hadden liep ik op een paar meter afstand toch maar achter ze aan.

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Ian karlsen
Ik vond het raar dat ze een kat zagen die niemand anders. Ik liep naar hem toe en deed alsof ik de kat aaide. 'Dude, je aaide hem!' zei James.
'Yeah right! En ik ben een huppogrief, hahaha.' ik vond het raar maar klopte op zijn schouders en we liepen naar de grote zaal.

Beoordeel mensen niet op hun uiterlijk maar op hun karakter.

Lily Luna Potter

Na de les namen Sarah en ik afscheid en liep ik verder de gang op. Ik keek steeds naar m'n voeten waar de kat nog steeds dicht bij mijn benen liep. 'Mmmh.' Piepte ik toen ik James voorbij zag lopen. 'Hey Lily.' Zie je die kat!?' Zei ik en wees naar de kat bij mijn benen. Hij tilde de kat op en ik slaakte een gil van opluchting. 'Jij ziet hem ook!' Ian kwam er ook bij staan. Hij haalde zijn hand door de vacht van de kat maar bleek dat niet te merken. 'Dude, je aaide hem!' Zei James. 'Yeah right! En ik ben een hippogrief, hahaha.' We liepen naar de Great Hall. 'Hey, mijn kat!' Riep ik ineens. 'Hoezo jouw kat?' Vroeg James. 'Welke kat?' Zei Ian. 'James, hij was de hele tijd bij mij, dus mijn kat!' 'Welke kat?' Herhaalde Ian. 'Au!' De kat had James blijkbaar gekrabd toen hij weigerde de kat aan mij te geven en die sprong vervolgens in mijn armen. 'Ha, ik zei het toch!' Ik keek naar Ian's gezicht die er blijkbaar niets van snapte. 'Hoe kun je die kat niet zien?' Vroeg ik. 'Kijk dan!' Ik hield de kat voor Ian's gezicht, maar die bleek nog steeds even verward. Ik keek nu aandachtig naar de kat in mijn armen. 'Pantoufle.' Zei ik uiteindelijk. 'Gezondheid.' Zeiden Ian en James in koor. 'Neehee, Pantoufle, zo noem ik de kat.' 'Je vernoemt je kat naar het woord pantoffel in het Frans?' Vroeg James. 'Nou, hij lijkt toch op een pantoffel- Hey, wacht eens even! Hoe weet jij dat?' 'Tante Fleur natuurlijk.' 'Oh ja...' Ik voelde opeens een zacht briesje tussen mijn armen en Ian slaakte een kreet. 'Wow er verschijnt opeens een kat tussen je armen, Lils!' 'Die was er al.' Zei ik en keek James vragend aan, misschien wist die wat er aan de hand was.

[ bericht aangepast op 26 dec 2011 - 2:06 ]

James Sirius Potter
'Tuurlijk is daar een verklaring voor. Iedereen kan het zien als je er maar in gelooft.' zei hij en deed zijn handen boven zijn hoofd en liet het als regen naar beneden vallen. 'Maar er.. Is wel een verklaring, maar die ben ik vergeten.' hij liet zijn hoofd naar beneden zakken. 'Weet je het zeker, James?' zei Lily.
'Ja maar ik zal het zo weer herinneren hoe het heet.' zei James en ze gingen zitten. James ging al eten alsof hij dagen niets heeft gehad.
Pantoufle liep over de tafel en deed de staart in James gezicht. 'Hatsjoeeee! Oh nee, gelukkig ben je van Lily!' nog steeds zijn vingers bij zijn neus om niet nog een keer te niezen.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Lily Luna Potter

'Misschien kunnen we naar een leraar... Ik bedoel, ik zag die kat al de hele tijd, daarna James ook en ineens zag Ian hem verschijnen tussen mijn armen.' Zei ik terwijl ik wat eten opschepte. 'Ja, maar welke leraar?' Vroeg James. 'Geen idee...' 'Iemand van bezweringen?' Stelde Ian voor. 'No way! Ik-ga-niet-naar-Grey!' Zei ik luid en duidelijk. 'Price?' Zei James. 'Nee, die heeft het waarschijnlijk te druk om zich met een mysterieuze kat bezig te houden.' Zei Ian. 'Anders gaan we gewoon wel naar Longbottom. Die geeft misschien wel een vak dat hier waarschijnlijk niet veel mee te maken heeft, maar die heeft verstand van aardig veel dingen, toch?' Stelde ik voor. James slaakte een zucht, maar stemde toch in. Met z'n drieen verlieten we de Great Hall op weg naar het kantoor van Longbottom, terwijl Pantoufle op een drafje achter me aanliep. We klopten aan en wachtten op antwoord.

James Sirius Potter
Hij klopte nog een keer op de deur en toen vloog de deur open. 'Hallo Professor. Alles goed met u?'
'Ja hoor, maar wat is er zo dringend dat jullie zovaak op de deur kloppen?'
'Ik eh wij zien een kat die andere mensen niet zien. Weet u hoe dat ookal weer heet, want dat herinner ik me niet meer.' zei James en zocht een plek in het kamertje en ging zitten.
'Pantoufle! Hoi hoi! Jij bent oh zo pluizig.' zei James, maar op het einde een beetje geirriteerd.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Neville Longbottom
'Ja tuurlijk mag je binnenkomen James, ga maar zitten.' de grijze kat was niet te missen en liep van Lily naar James.
'Waar heb je hem voor het eerste gezien Lily?' niks waar ik aan kon denken van een magisch wezen kon veranderen in een kat en zichzelf voor anderen onzichtbaar maken.
'Hebben jullie al een keer aan Hermione gevraagd of Crookhanks niet toevallig een kitten heeft gekregen? Het is tenslotte een magische kat.

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Charlie
Shit. Shit shit shit. Ik had me verslapen. Niemand had me wakker gemaakt, toen ze zagen dat ik nog lag te slapen. Mijn wekker was niet afgegaan. Ik keek op mijn rooster. "Toverdranken?!" ik rende naar de kerkers om mijn excuses aan te bieden aan hem. Ik rende de trappen af. Ineens knalde ik tegen Snape aan. "Oh! Meneer, het spijt me zo! I-ik wou mijn excuses aanbieden, want ik had me versla-" mijn stem stierf weg. Snape leek witheet van woede. "Dus, mevrouw Emilus. Wat zullen we doen met jou? Gespijbelt, en dan opzettelijk de leraar duwen." "M-maar.." dat spijbelen was inderdaad zo, maar opzettelijk de leraar duwen? Natuurlijk niet! Hij was ZO Oneerlijk! "3 zaterdagen nablijven, en Vilder helpen de grote zaal schoon te maken." verslagen liep ik weg. "Maarja... Wat had ik anders verwacht." dacht ik. Ik ging op zoek naar de rest. Ik rende langs de Great Hall. Nope, hier waren ze niet. Waar moest ik heen?

Tijd voor koffie.

Lily Luna Potter

'Nou, de eerste keer dat ik hem zag was in the Room of Requirement. Maar ik dacht dat ik het me verbeelde omdat ik teveel had gedro-' Ik stopte abrupt met praten toen ik James' paniekerige blik zag. 'Euh, ik bedoel, ehm, dat ik, ik-' 'Ze had teveel chocokikkers gegeten.' Kapte James me af. Zowel Longbottom als ik keken hem fronsend aan. 'Lily dacht dat ze zich een kat verbeelde omdat ze teveel chocokikkers ophad?' Vroeg Longbottom verward. Ik opende mijn mond om iets te zeggen maar kon niks bedenken. En sloot die vervolgens verbaasd weer door het zien van Longbottoms glimlach. 'Laat maar. Ik weet precies waar jullie het over hebben Lily kennende.' Zei hij. 'Maar ik denk dat het het beste is om jullie tante een uil te sturen, want het zou -zoals ik al zei- een kitten van Crookhanks kunnen zijn.' 'Is Crookhanks een vrouwtje?' Vroeg ik. 'En is die sowieso niet een beetje te oud om kittens te krijgen?' Zei James. 'Ja, maar noem je Pantoufle een kitten?' Antwoordde Longbottom en wees vervolgens op het opgerolde hoopje grijze haren op mijn schoot. 'En volgens mij was Crookhanks -als ik me niet vergis- inderdaad een vrouwtje. Maar goed, gaan jullie Hermione maar een uil sturen.' James en ik stonden op, liepen naar de deur, bedankten Longbottom voor zij advies en vertrokken. 'Gebruiken we Nanique?' Vroeg ik. 'Mij best. Maar eerst die brief schrijven.' We gingen opweg naar de Gryffindor Common Room maar ik stopte toen we de Great Hall voorbij liepen. 'Volgens mij zag ik Charlie.' Zei ik en liep achteruit terwijl Pantoufle bovenop mijn schouders klauterde. 'Heey, Charlie!' Riep ik en zwaaide naar haar waarna ze naar ons toeliep.

[ bericht aangepast op 29 dec 2011 - 2:45 ]