Ik ben mezelf zat - Liefde, Vriendschap & Familie

Omdat ik er gewoon niet meer tegen kan dat ik in een groep mensen nooit mezelf kan zijn, ook al zijn die mensen voor de rest hartstikke aardig en doen ze helemaal niet rot ofzo. Maar ik weet gewoon nooit hoe ik moet reageren of wat ik moet zeggen, niet eens omdat ik bang ben of omdat ik die mensen niet mag/zij mij niet zouden mogen. Ik praat gewoon nooit veel en ik zeg hoogstens een paar zinnen, waardoor ik het gevoel heb dat mensen me niet echt kennen en ik daardoor dus ook altijd buiten de boot val (zoals niet uitgenodigd worden, omdat die mensen jou dan ook niet zo goed kennen, dat begrijp ik dan wel). Maar toch, ik vind het zo vervelend en het doet ergens ook wel pijn. Vooral als je iemand leuk vindt en ik dus niet veel zeg en diegene mij ook niet echt kent, en andere meiden dan wel de aandacht opeisen en je gewoon ziet dat hij goed met haar kan opschieten (no_chears)

Dus, iemand tips om wat meer mezelf te kunnen zijn, me meer los te kunnen laten? Want het verpest echt heel veel, omdat niemand je ook ook leuk kan vinden/niet goed vrienden kan maken als ik zelf niet veel zeg? Ik kan gewoon echt niet meer tegen mezelf.

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

Dat heb ik ook, op school... Maar op een gegeven moment veranderde het vanzelf, en het is nu een stuk minder. Weet niet hoe ik mezelf veranderd heb...

---

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

hje moet trots zijn op wie je bent. ondanks alles. vrienden zijn alleen eechte vrienden als ze alles van je weten maar je toch accepteren(nerd)

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

MisPattinson schreef:
hje moet trots zijn op wie je bent. ondanks alles. vrienden zijn alleen eechte vrienden als ze alles van je weten maar je toch accepteren(nerd)

Het is ook niet zo dat ik niet trots ben op de persoon die ik écht ben, het is alleen dat ik heel veel moeite heb met het uiten van wie ik ben. Ik vind het gewoon heel moeilijk om gesprekken te voeren, zeker in zo'n groep, en ik zou willen dat mensen gewoon de echte 'mij' zouden zien, dat ik gewoon alles los kan laten en mezelf kan zijn, zeggen wat ik wil, wanneer ik dat wil. Snap je?

[ bericht aangepast op 28 nov 2011 - 18:32 ]

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

Ik had dat eerst ook, nu zeg ik gewoon random dingen en eigenlijk iedereen vindt dat wel leuk. Gewoon proberen (:

---

A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

Nou, dat heb ik ook. Maar toen ging ik naar zo'n sociale vaardigheidstraining en dat hielp bij mij wel heel erg. Ik merk er op school wel veel van. (:
Je moet het wel zelf willen, andrs ga je er met tegenzin naartoe en helpt het nog niet.. :'D

[ bericht aangepast op 28 nov 2011 - 18:37 ]

---

Everyone wants happiness without any pain, but you can’t have a rainbow without a little rain.

Headbang schreef:
Nou, dat heb ik ook. Maar toen ging ik naar zo'n sociale vaardigheidstraining en dat hielp bij mij wel heel erg. Ik merk er op school wel veel van. (:
Je moet het wel zelf willen, andrs ga je er met tegenzin naartoe en helpt het nog niet.. :'D

Sociale vaardigheidstraining? Persoonlijk vind ik dat nogal negatief klinken, alsof je helemaal niet sociaal bent (: Niets tegen jou hoor (: Maargoed, ik snap de bedoeling erachter wel.

Maar wat 'leer' je daarbij allemaal dan?

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

Ik begrijp jou zo goed Ik loop hier ook telkens weer tegenaan.. vaak houd ik me stil, weet ik niet wat ik moet zeggen en áls ik wat zeg, dan is 't iets wat nogal random is en daarna is 't gesprek ook over..

---

"I shut my eyes in order to see.'

hee, ik herken je verhaal. ik ben een tijdje ook mezelf niet geweest.ik vond het moeilijk in een groep te stappen en ik was sociaal niet zo vaardig als mijn vriendinnen. ik durfde niet te doen wat ik wou, ik wou heel graag ballet doen maarvan hun mocht dat niet.(dat was meer pesten) ik bben er boven op gekomen door de kleren aan te doen die ik mooi vond mezelf mooi te voelen. mezelf fijn te voelen om wie ik ben (ookal heb ik daar soms moeite mee) doe gewoon wat je leuk vind, draag wat je mooi vind, en doe wat je wilt

als je wil praten sta ik voor je klaar,

[ bericht aangepast op 28 nov 2011 - 18:46 ]

---

believe in your dreams, and follow them, in bad times stay strong. and find the power in yourself.

Whirlybird schreef:
Ik begrijp jou zo goed Ik loop hier ook telkens weer tegenaan.. vaak houd ik me stil, weet ik niet wat ik moet zeggen en áls ik wat zeg, dan is 't iets wat nogal random is en daarna is 't gesprek ook over..

Ja, dat bedoel ik, dat heb ik dus ook. Ik weet gewoon niet wat het is, maar ik vind het gewoon vreselijk moeilijk om gesprekken te onderhouden met mensen die verder van me afstaan, terwijl ik mezelf toch ook geen 'onsociaal' of 'onaardig' persoon zou noemen (niet om ego over te komen, maar zoals ik mezelf ken, denk ik dat mensen me wel zouden mogen). Maar er is gewoon iets dat me constant iets dat me tegenhoudt, iets wat ik niet kan benoemen. Het is geen angst, maar ergens heel ver weg, ook weer wel een beetje.. Echt heel frustrerend (no_chears)

[ bericht aangepast op 28 nov 2011 - 18:47 ]

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

Lancelot schreef:
(...)

Ja, dat bedoel ik, dat heb ik dus ook. Ik weet gewoon niet wat het is, maar ik vind het gewoon vreselijk moeilijk om gesprekken te onderhouden met mensen die verder van me afstaan, terwijl ik mezelf toch ook geen 'onsociaal' of 'onaardig' persoon zou noemen (niet om ego over te komen, maar zoals ik mezelf ken, denk ik dat mensen me wel zouden mogen). Maar er is gewoon iets dat me constant iets dat me tegenhoudt, iets wat ik niet kan benoemen. Het is geen angst, maar ergens heel ver weg, ook weer wel een beetje.. Echt heel frustrerend (no_chears)

Mehehe, I know right :'D En wat dandelion zegt, ik kleed me ook gewoon zoals ik ben, verstop mij niet 'fzo, maar een gesprek voeren met een vreemde o_o Of voor een groep staan... je zou 't eigenlijk wel 'n beetje angst kunnen noemen. Daarnaast heb ik sowieso problemen met 't uiten van mijn gevoelens etc. ook hier thuis ^^ M'n moeder wijst mij er geregeld op.

---

"I shut my eyes in order to see.'

Lancelot schreef:
(...)

Sociale vaardigheidstraining? Persoonlijk vind ik dat nogal negatief klinken, alsof je helemaal niet sociaal bent (: Niets tegen jou hoor (: Maargoed, ik snap de bedoeling erachter wel.

Maar wat 'leer' je daar bij allemaal dan?

Nah, het is niet dat je helemaal niks kan, want dat kon ik ook wel. :'D Maar het is gewoon een training om jezelf wat beter om te leren gaan met andere mensen. Dan moet je je doelen opschrijven en daar krijg je dan oefeningen voor. Dus je leert er wat je wil leren.

---

Everyone wants happiness without any pain, but you can’t have a rainbow without a little rain.

Oh, dat herken ik ook echt zo goed. Maar weetje, met de tijd komt het wel. Je denkt nu vast en zeker van; 'Wth, is dat nou weer voor antwoord?' Maar ik denk echt dat het er met de tijd wel komt. Je leert jezelf ook steeds beetje bij beetje kennen en tegelijkertijd leer jij nieuwe mensen kennen. Die mensen zien ook (later) echt wel in dat jij een leuk iemand bent waar je goed mee kan opschieten!
Je kunt er heus wel wat aan doen, en iets houdt je vooral tegen om dan 'jezelf te kunnen zijn'. Ik denk dat het een soort drempel is, tenminste.. dat heb ik wel.
Ik ging bijvoorbeeld ook met zulke cursussen als 'Sova' doen, maar ik heb daar eigenlijk echt een hekel aan. Rollenspellen zijn niet echt mijn ding, zal ik maar zeggen.
En misschien dat het helpt als je er misschien bij 1 iemand begint die je goed wil leren kennen? Stap op diegene af en begin gewoon een leuk praatje. Misschien dat jullie dezelfde dingen leuk vinden en zo loopt het gesprek vanzelf. Want zeg nou zelf als je de dingen bespreekt die je het leukst vindt om te doen laat je ook echt je eigen kant wel zien.
Naarmate begint het steeds beter. Snap je wat ik bedoel? Ik hoop wel dat ik je hiermee geholpen hebt, want ik snap ook echt wel hoe je je voelt. (:

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Whirlybird schreef:
(...)
Mehehe, I know right :'D En wat dandelion zegt, ik kleed me ook gewoon zoals ik ben, verstop mij niet 'fzo, maar een gesprek voeren met een vreemde o_o Of voor een groep staan... je zou 't eigenlijk wel 'n beetje angst kunnen noemen. Daarnaast heb ik sowieso problemen met 't uiten van mijn gevoelens etc. ook hier thuis ^^ M'n moeder wijst mij er geregeld op.

Hmm, thuis heb ik op zich niet zo'n probleem, daar ben ik eigenlijk best wel druk, een hele tegenstelling met hoe ik onder studiegenoten ben (no_chears) Ik zou willen dat ik daar was zoals ik thuis ben, dat zou echt heel veel schelen (no_chears)

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

Lancelot schreef:
(...)

Het is ook niet zo dat ik niet trots ben op de persoon die ik écht ben, het is alleen dat ik heel veel moeite heb met het uiten van wie ik ben. Ik vind het gewoon heel moeilijk om gesprekken te voeren, zeker in zo'n groep, en ik zou willen dat mensen gewoon de echte 'mij' zouden zien, dat ik gewoon alles los kan laten en mezelf kan zijn, zeggen wat ik wil, wanneer ik dat wil. Snap je?

ik snap je schat. maar weetje iedereen is anders. Als je je niet thuis voelt in de groep dan schiet dat neit op. Stuur me anders een pb als je wilt. Maar hoezo kun je je zelf niet goed utien. ben je bnag dat e je raar vinden ofzo

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Sweetiepie schreef:
Oh, dat herken ik ook echt zo goed. Maar weetje, met de tijd komt het wel. Je denkt nu vast en zeker van; 'Wth, is dat nou weer voor antwoord?' Maar ik denk echt dat het er met de tijd wel komt. Je leert jezelf ook steeds beetje bij beetje kennen en tegelijkertijd leer jij nieuwe mensen kennen. Die mensen zien ook (later) echt wel in dat jij een leuk iemand bent waar je goed mee kan opschieten!
Je kunt er heus wel wat aan doen, en iets houdt je vooral tegen om dan 'jezelf te kunnen zijn'. Ik denk dat het een soort drempel is, tenminste.. dat heb ik wel.
Ik ging bijvoorbeeld ook met zulke cursussen als 'Sova' doen, maar ik heb daar eigenlijk echt een hekel aan. Rollenspellen zijn niet echt mijn ding, zal ik maar zeggen.
En misschien dat het helpt als je er misschien bij 1 iemand begint die je goed wil leren kennen? Stap op diegene af en begin gewoon een leuk praatje. Misschien dat jullie dezelfde dingen leuk vinden en zo loopt het gesprek vanzelf. Want zeg nou zelf als je de dingen bespreekt die je het leukst vindt om te doen laat je ook echt je eigen kant wel zien.
Naarmate begint het steeds beter. Snap je wat ik bedoel? Ik hoop wel dat ik je hiermee geholpen hebt, want ik snap ook echt wel hoe je je voelt. (:

Ja, misschien heb je ook wel gelijk. In vergelijking met drie maanden geleden gaat het ook al een stuk beter. Maar alsnog blijf ik het zo moeilijk vinden om mezelf - vooral in groepen - te uiten. Het is denk ik inderdaad wel soort drempel, maar ik vraag me sterk af of ik ooit de moed zal vinden om ook werkelijk over die drempel heen te stappen. Maar ik blijf doorgaan, er zit niets anders op. Ergens denk ik ook wel dat mensen het helemaal niet erg zouden vinden als ik meer zou zeggen en dat ze het wel leuk zouden vinden, maar ik weet niet, ik kan gewoon nooit de juiste woorden/reacties vinden, terwijl ik dan achteraf nadenk en veel beter inzie hoe ik me dan had kunnen gedragen. Sigh.

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle