In de mac terwijl je op school hoort te zijn.
Vanochtend wilde ik naar school fietsen, maar het voelde verschrikkelijk zwaar, toen ik op een derde deel was werd het te zwaar en keerde ik om. Halverwege de teruigweg kreeg ik het zo zwaar met het trappen dat ik buiten adem besloot te lopen. Thuis aangekomen vraag ik aan mijn moeder of ze me ziek kon melden, ik voelde me al niet goed maar wilde het toch probweren ondanks de 2 uur gym, of op zijn minst me wilde helpen met mijn fiets en te kijken wat er mis was. Meteen gaat ze in de aanval en zegt dat ik onmiddelijk naar school moet, dat ik me aanstel en gewoon door moet fietsewn. Ze nam niet eens de moeite me uit te laten praten.
En nee, dit is niet de eerste keer dat ik werkelijk misselijk ben en ik gewoon niet serieus genomen word. Ik was buiten zinnen en ben naar de stad gefietst om bij de bieb even tot rust te komen en wat te lezen of leren. Dicht tot 11 uur, heb ik een uur lang op een bankje zitten denken met muziek op de achtergriond en vervolgens wilde ik in de mc naar het toilet en zag mensen internetten... Gratis wifi. Nou, nu zit ik hier, geirriteerd op een bankje. En nee ik zit echt niet doodleuk een broodje te eten en ben echt niet van plan straks uitgebreid te gaan winkelen. Het werd me echt te veel en ik had even rust nodig. Op school zou ik toch zielig op een bankje zitten terwijl de rest vrolijk trefbal speelt. Ik ben ook echt niet van plan voor de avond thuis te komen. Ik meen het als ik me ziek voel, ik meen het als ik die kilometers fietsen niet trek. En ja, ik zit nu evengoed met een pijnlijk gevoel, maar zoals ze altijd tegen mij zeiden 'een mens heeft ook zijn trots' bij deze, vandaag zet ik mijn trots niet opzij. Ik heb mijn ov kaart, beetje geld, biebpas en mijn eten voor op school. Ik weet me hier wel bezig te houden.
Wat is jullie ervaring met 'spijbelen'?
Dit gaat btw niet enkel over het feit dat ik niet thuis mocht blijven, maar over het feit de ze me nooit serieus nemen.
Let it come and let it be
.
