Het was stil. Stil, op een plek waar normaal allerlei geluiden elkaar kruisen. Ieder spiertje in haar lichaam, iedere gedachte in haar brein, wist dat er hier iets gaande was. Ze wist niet wat.. ze wist niet waarom.. en diep van binnen wou ze het niet weten ook. Maar ze moest het weten. Voorzichtig zette ze een paar stapjes, haar hakken weerklonken door het stille huis, terwijl ze naar de trap liep. Ze hield haar adem in, en zette de eerste stap. In haar hoofd speelde zich allerlei gedachten, gedachten waardoor ze overwoog zich om te draaien en dit huis gillend uit te rennen. Maar ze negeerde die gedachten, en hield zich vast aan de hoop dat er eigenlijk helemaal niks aan de hand was. Dat ze boven kwam en ze niks vreselijks aan zou treffen. Ze wist eigenlijk al dat het niet waar was, maar op dit moment was dat het enige wat haar overtuigde om die trap op te lopen. Ze zette nog een paar stappen. En nog een paar. Net zolang totdat ze helemaal bovenaan de trap stond, en voor een grote deur stond. Ze reikte met haar hand naar de klink, en trok er voorzichtig aan. De deur maakte een hard, krakend geluid, wat het meisje alleen maar meer beangstigde. Ze slikte een brok in haar keel door, en zette een stap in een grote slaapkamer. En daar, in de hoek lag iets.. iets wat haar gedachten bevestigde. Haar ergste nachtmerrie was werkelijkheid geworden. De tranen begonnen te stromen, en ze zakte door haar knieën. ''Nee...'' zei ze tegen zichzelf. ''Dit kan niet waar zijn.. DIT KAN NIET WAAR ZIJN! NEE!'' ze kroop snel naar de hoek, en greep de hand van een lichaam, een dood lichaam.
-
Alsjeblieft, plaats een reactie? ;c
