• Wat doe je als je na een afgrijselijke nacht ontwaakt in een vreemd huis en ontdekt dat je niet alleen bent?
    Wie vertrouw je in een spel waar ieder zichzelf moet zien te redden?
    Hoe kom je te weten wie geheimzinnige spelmaker is die jou doorheen deze hel sleept door middel van de meest bloederige quuestes?
    Wat staat er degenen die het niet halen te wachten?
    Hoe ver ga jij om de sleutel te bemachtigen die jou je vrijheid of dood kan brengen?

    To win your Freedom, you must play the Game.

    ##


    Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
    Cockney| Arya Rana Debris
    Proprius| Liam Oliver Sanz
    Bigheart| Lucas Sam Avery
    Inkheart| Damian Tycho Ophelos
    PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
    JaiRy| Josey Willows
    HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
    Fayan|Veralynn June Carter
    Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
    Cinna| Abigale Sparks
    Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
    GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

    [ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 19:58 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Arya

    Hoewel hij er allesbehalve tevreden uit ziet, kan ik met moeite een lachje onderdrukken. Ik kijk even naar Gale die een pittig antwoord lijkt klaar te hebben en zorg dat ik haar voor ben. Iets zegt me dat je hem niet kwaad wilt krijgen.
    "Je hebt humor, Damian," zeg ik terwijl ik mijn hand uitstrek "Arya," stel ik mezelf voor terwijl ik hem met mijn ogen probeer te doorgronden.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Damian
    "Je hebt humor, Damian," zegt het meisje. De uitdrukking op mijn gezicht veranderd bijna niet, om nu een blij gezicht op te zetten heeft geen zin.
    'Het is maar voor de helft humoristisch bedoeld,' zeg ik kil, mijn humeur is niet op z'n best nu. "Arya," stelt ze zich voor terwijl ik haar hand aan neem. Ik houd mijn mes even stil. Als ik hier leven uit moet komen, moet ik zorgen dat ze me vertrouwen, maar me niet kennen. Voor hun zal ik de kille Damian blijven, neem ik mezelf voor. Als ik mezelf prijs ga geven is het gedaan.


    Do it scared, but do it anyway.

    [biw!]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Abigale
    Voordat ik ook maar iets wil zeggen is Arya me voor en bijt ik op mijn onderlip, ik glimlach niet gemeend en begin tegen de boekenkast aan te trappen. Ik bekijk de jongen van top tot teen knijp mijn ogen samen en bestudeer hem even. Iets zegt me dat hij niet te vertrouwen is, maar wat maakt het ook uit? Ik geef niets om ook maar iemand hier, als ik zelf maar heelhuids thuis kom.
    "Goed, iedereen vriendjes nu? Laten we die boekenkast aan de kant schuiven, en jij jongeman," Ondertussen wijs ik op Damian, "jij lijkt me daar de juiste persoon voor."


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Arya

    Ik ben Gale dankbaar voor haar onbedoelde afleiding. Terwijl de meesten helpen met de boekenkast, benut ik de kans om te kijken welk wapen er in mijn boek zit. Schuilend in een donker hoekje open ik nieuwsgierig de kaft en het geheime luikje. Er zit een kleine dolk in die ik snel in mijn laars steek. Wanneer ik de kast hoor schuiven steek ik het bijhorend papiertje snel in mijn beha en ik ga kijken of er inderdaad iets bruikbaars achter de kast verscholen zat.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    "En kijk eens aan," Snel duw ik Damian aan de kant en grijp naar een mes, het lemmet is mooi bewerkt en ik glimlach onschuldig. "Ik durf te wedden dat, dat kind van net hem er zelf heeft verstopt, niet?" Ik houd het lemmet stevig in mijn handen en kijk even de kamer rond, opzoek naar het meisje, die nergens te vinden is. "Dus, wat nu?"


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Sarina Sersea Calle
    Ik schoof mee zonder iedereen uit het oog te verliezen. Arya had een dolk gevonden in haar boek en ik keek achter de kast. Een dolk van ongeveer 20 centimeter met houder lag erachter n ik maakte een glimlach rond mijn mond. En een zie je wel blik in mijn ogen. Mijn dolk was evengroot misschien iets groter. Ik keek zonder dat hij het zag Naar Damian. Ik vertrouwde hem voor geen cent. 0%. Hij kon van pas komen maar hij voelde niet goed.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Josey

    Zodra de kast aan de kant is, vist Gale er een mes achteruit. 'En kijk eens aan, ik durf te wedden dat dat kind van net hem er zelf heeft verstopt, niet?' zegt ze en kijkt zoeken om zich heen naar het meisje. 'Hier staat ze,'zeg ik tegen Gale en wijs naar het meisje dat vlakbij Arya staat.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    [Ik stond bij de kast xD]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Arya

    Tweestrijd, dilemma. Ik weet niet welke keuze ik moet maken. Red ik haar of riskeer ik mijn pact? Eerlijkheid, dat is voorlopig de beste oplossing.
    "Ik was hier de hele tijd, en jullie ook. We zouden het gezien hebben," zeg ik stil.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Damian
    Na geholpen te hebben me de kast, gaan ze weer een soort discussie voeren.
    'Heb ik weer iets gemist?' vraag ik snel om van onderwerp te veranderen. Je kon duidelijk merken dat ze me niet vertrouwen, wat wil je ook als je mij tegenover je hebt. Ik zie er nou niet bepaald betrouwbaar uit.

    [ik leer ondertussen]


    Do it scared, but do it anyway.

    Josey

    'Arya heeft gelijk, als ze het mes er achter heeft gestopt zouden we het allemaal gezien moeten hebben..' zeg ik daarna en richt me vervolgens tot het meisje. 'Hoe heet je?'

    [ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 19:11 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Abigale
    Ik knijp mijn ogen samen en loop naar de tafel toe waar kranten her en der verspreid liggen. Het mes steek ik in het tafelblad en bekijk haar van top tot teen.
    "Wat wil je daar mee bereiken door dat nu te zeggen, Arya?" Ik laat mijn vingers over de regels tekst glijden en tik met mijn vingers op het boek naast me. Ik blader wat door de pagina's en leg het dan weer terug.
    "Maar goed, ik wil je bedanken voor je hulp," Even wacht ik en inspecteer het meisje. "Wat is je naam, eigenlijk?" vraag ik op een nep geïnteresseerde toon.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Sarina Sersea Calle
    Ik werd verdedigd door Arya waar ik haar toch dankbaar voor was. Mijn naam werd gevraagd en beleefd antwoorde ik. 'Ik ben Sarina Serea Calle.' Zei ik vriendelijk. Ik snapte Gale haar argwaan. Ik wist veel, maar ik snapte hoe de moordenaar dacht. Daar had ik een jaar les in gehad denken zoals de moordenaar zou denken. Ik was niet dom redelijk slim eigenlijk, ik was niet bang om mijn brein te gebruiken en dacht wat logisch was. Arya had een mes net als Gale Damian en mij. Dat andere meisje had nog geen mes ze had er een nodig. Ik kwam erachter dat ik dat kleine mesje nog had en haalde hem uit mijn zak. Ik stak mijn hand naar haar toe met het kleine mesje erop. Het mesje was 10 centimeter en vrij scherp. 'We hebben allemaal een mes behalve jij.' Zei ik terwijl ik het mesje voorzichtig in haar hand drukte. Ze moest zich ergens mee verdedigen. Het mesje sneed haar niet. Ik gaf haar een vriendelijke blik.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Arya

    "Heb ik weer iets gemist?" vraagt Damian. Telkens als hij praat lijkt er iets te glinsteren en ik weet niet precies wat het is. Hij lijkt zo ondoorgrondelijk en doorzichtig tegelijk.
    "Een hele hoop, slaapkop," lach ik terwijl ik hem een slagje op zijn schouder geef. Ondertussen hoor ik dat Josey me gelijk geeft en ik zucht uit opluchting. We kunnen alle hulp gebruiken die we aangeboden krijgen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.