[RPG] Key to Freedom - Speeltopics

Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
Cockney| Arya Rana Debris
Proprius| Liam Oliver Sanz
Bigheart| Lucas Sam Avery
Inkheart| Damian Tycho Ophelos
PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
JaiRy| Josey Willows
HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
Fayan|Veralynn June Carter
Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
Cinna| Abigale Sparks
Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

[ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 19:58 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Sarina Sersea Calle.
Ik sta op en bekijk de ruimte. Iedere foto of krantenknipsel bekijk ik. Ik voel in laars een klein mesje zat in de voering. Ik liet hem eruit glijden en pakte hem uit mijn laars. Langzaam maar zeker sneed ik het ingelijste krantenknipsel uit het lijstje. Ik pakte het glas en legde het op de grond. Ik haalde het kranten knipseltje uit het lijstje en bekeek het. Alles hier ging over doden. Ik moest een goed mes vinden voor verdediging. Ik liep een kleine kamer in en er lag een ouderwetse computer. Ik keek erna. Er kan er een inzitten. Ik gooide de computer van de tafel en er kwam rook vandaan. Een glinsterende dolk kwam eruit en snel pakte ik hem. Ik pakte hem samen met het leren hoesje dat eromheen zat en deed hem in mijn laars. Er waren er vast meer te vinden. Ik liep het kamertje uit en liep een ander klein kamertje. Tot mijn schrik waren Arya en haar 2 meehelpers daar aanhet zoeken in de boekenkast. Vast voor een mes. Ik keek ze aan wat deden ze wanhopig. Waarom konden ze me niet vertrouwen? Ik begon te praten. 'De messen liggen op plekken die moeilijk bereikbaar zijn. Ik heb er al een gevonden. In de computer.' Zei ik nonchalant. Ik wees naar de kast. 'Wees slim kijk erachter. De messen worden verstopt. Gok ik.' Zei ik ter advies. Ik was bijna zeker dat het op die plek zou liggen. Het lag allemaal op plekken die moeilijk bereikbaar waren. Een boekenkas was best moeilijk om om te duwen.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Arya Rana Debris
Ik schrik als ik achter me de stem hoor van het meisje dat zoveel lijkt te weten en laat het boek dat ik vast had vallen. Ik zie dat in de kaft een verborgen luikje zit en schop het ding snel weer dicht.
"Ik weet niet of je het doorhebt, maar je maakt jezelf wel erg verdacht. Je weet kamers zijn, je beweert dat er een tweede sleutel is, je weet wapens te vinden. Vind je het gek dat we je niet vertrouwen?"
"Hoe weten we dat jij ons niet test?" zeg ik, hopend dat niemand doorheeft dat dit een beetje een rare vraag is. Terwijl ik de nadruk leg op het woordje test kijk ik veelbetekenend naar Josey en laat mijn ogen naar de jongen glijden, hopend dat ze weet wat ik bedoel.

[ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 17:07 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Damian
'wow mensen, ik heb geslapen.' zeg ik nog steeds van achteren. 'wat is er in hemelsnaam gaande?' Nu wil ik toch wel eens weten wat er aan de hand is. Al dat gezeur over wapens en sleutels en vertrouwen. In mijn hoofd zing in verder. Langzaam ga ik rondjes door de kamer lopen. Het is oud met foto´s en al dat soort spul

[Ff eten, brb!]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Arya

Stomverbaasd draai ik me om daar de jongen.
"Weet je niet waar we zijn?" vraag ik verrast terwijl ik het boek opraap en dicht tegen me aan houd. Ik vind het gemeen om het zomaar eruit te gooien maar hij moet het weten, hoe sneller hij zichzelf kan beschermen hoe beter.
"Dit is het slachtershuis," zeg ik voorzichtig, terwijl hij nog steeds om zich heen kijkt.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Ugh, eten is helemaal nog niet klaar (':


Josey Willows

'Je maakt jezelf inderdaad behoorlijk verdacht,' zeg ik tegen het meisje. 'Ik kan nog steeds niet begrijpen dat jij meer weet dan de rest van ons..' vervolg ik en knik vervolgens onopvallend naar Arya. Ze wilde de jongen een test laten doen. Mijn blik vestigde zich op de jongen toen Arya hem vertelde waar we waren.

[ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 17:19 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
"Weet je niet waar we zijn?" vraagt een meisje verbaast.
"om eerlijk te zijn. Ik weet niet wie je bent, waar we zijn en wat we hier in gods naam moeten doen.' eindelijk krijg ik wat informatie. "Ik ben hier om een of andere willekeurige reden wakker geworden. Ik heb barstende hoofdpijn en zou nu toch wel eens weten wat ik hier geacht wordt om te doen."
"Dit is het slachtershuis," zegt het meisje voorzichtig. Ow great, waar ben ik nu weer beland.

Sarina Sersea Calle
Ik zag ook dt een verborgen vlakje in het boek was. Ik zuchte. 'Pak het nou maar, ik doe helemaal niets. Ik ben heel goed in dingen vinden enzo. Mijn vader is een detective en nam mij vaak mee. Dus ik weet ook veel af van di soort dingen. Al meerdere huizen zoals dit heeft hij onderzocht. De laatste werd zijn dood.' Zei ik terwijl ik me sterk probeerde te houden. Dat ik dit vertelde was best veel, maar misschien kon het mijn leven redden. Ik deed mijn armen langs mijn lichaam en bekeek ook de jongen. Hij was bewt breed en groot sterk dat zeker. Ik keek weer naar Arya. 'Ik weet dat ik me verdacht maak maar alles wat ik wil is iemand die ik kan vertrouwen en die mij ook vertrouwd. Ik wil niet alleen dood gaan. Niet in dit huis. Ik wil gewoon iemand wan mijn zijde. Ik wil ook hieruit komen. Ookal heb je de eerste sleutel zat je het verborgen deel niet vinden. Ik heb een half uur gezocht en doordat mijn vader me dingen had geleerd wist ik hè te vinden.' Zei ik zelfverzekerd. Mijn ogen logen niet. Dt kon zelf zij zien. Mijn ogen stonden ook bang en paniekerig.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Arya

Ik luister een beetje geïrriteerd naar het verhaal van het meisje.
"Het laatste werd zijn dood," zegt ze terwijl ze ineenkrimpt. Mijn hart breekt bij deze woorden. Ze lijkt opeens heel anders. En ze vertelde ons waar we wapens kunnen vinden.
Ik kijk naar Josey en Gale.
"Wat denken jullie?" vraag ik met een zwak stemmetje.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Josey Willows

Ik wist niet goed wat ik met het verhaal van het meisje aan moest, haar ogen logen niet toen ze zei dat het haar vaders dood was geworden. En ze wist te vertellen waar er wapens konden liggen. Even twijfelde ik, in hoeverre zou ze nuttig zijn in plaats van een irritatie bron? Ik haalde mijn schouders op. 'Ze mag het dan bewijzen..' zei ik daarna en keek vervolgens naar het meisje.'Vertrouwen moet je verdienen..'


[ eten is nu wel klaar, brb]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Damian
Ik had nog steeds geen idee wat ik hier moest.
'En wat wordt ik geacht hier in dit huis te doen?' vraag in met een verheffende stem. Mijn hand gaat naar mijn zak waar ik een redelijk mes uit haal. Ik had het van mijn vader gekregen toen ik klein was en heb het altijd bij me. Mijn handen begonnen onbewust met het mes te spelen, wachtend tot het opvalt. Misschien vertellen ze me dan wat meer of bedenken dat ik toch wel nuttig kan zijn.

[Wooow ik let even niet op en er zijn 7 pagina's ongelezen rpg... Dat word veel lezen xS]

Arya

Ik krijg een beetje een whiplash van steeds te moeten wisselen tussen het meisje en de jongen.
"En wat wordt ik geacht hier in dit huis te doen?" zegt hij arrogant.
"Overleven," zeg ik op mijn beurt bitter "en dat stoere masker zal je daar niet bij helpen."
Langzaam begin ik gek te worden van de gezichten zonder naam die me aanstaren.
"Hoe heet je?" vraag ik tegen niemand in het bijzonder.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Sarina Sersea Calle
Ik wachte op tot ze zouden spreken ze zaten te discussieren over mij,dacht ik. Ik keek naar de jongen die in zijn zak gleed. Hij deed daar iets en ik wist was daar zat een mes achtig iets. Rustig liep in onopvallend meer van hem weg. Ik zag dat mijn veter los zat en ging gehurkt staan. Ik strikte mijn veter en liet in een seconde mijn hand in mijn laars glijden en pakte ongezien het mesje eruit. Ik deed ht snel in mijn zak van mijn vest. Niemand had het gezien en niemand zag dat er iets in mijn vest zat. Ik keek nog weinig naar me maar een verkeerde beweging met zijn mes en ik zou hem tegenhouden.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Damian
"Overleven," zeg het meisje op een bittere toon "en dat stoere masker zal je daar niet bij helpen. Hoe heet je?"
'Damian,' zeg ik snel, 'en dat stoere masker, zoals je het zo mooi noemt, is toevallig gewoon mijn gezicht.' Ik heb al vaker opmerkingen gekregen, dat ik arrogant kijkt. Ja so, kan ik er wat aan doen dat mijn gezicht is. Mensen maken me tegenwoordig helemaal gek, op alles hebben ze wel iets te klagen.