Dit is het vervolg van "Underneath the sky • Severus & Lily", een verhaal waar ik zelf met erg veel liefde en plezier aan heb gewerkt. Ik raad degene die deze story niet kennen aan om hem eerst te lezen voor je aan het vervolg begint, aangezien het anders nogal verwarrend kan zijn.
Ik hoop op deze manier zoveel mogelijk lezers van "Underneath the sky" te bereiken, maar nieuwelingen zijn natuurlijk ook van harte welkom. (:
De cover is trouwens de link naar de story.
Would you risk your life,
for the mother you never knew, and the brother that never loved you?
for the mother you never knew, and the brother that never loved you?
'Het kan je dood worden.'
Started at 19'11'11
'Ik zie het probleem niet.'
PROLOGUE:
Haar vingernagels krasten over de binnenkant van de deur, geërgerd duwde ze met haar heup tegen het hout en liet een gesmoorde vloek over haar roodroze lippen ontsnappen. Hoe lang kon hij haar opsluiten? Zou het nog dagen duren voor hij besloot haar vrij te laten - zodat ze meteen op de trein naar Hogwarts kon worden gezet? Misschien mocht ze ook daar niet meer heen.
Een onwillekeurige grom ontsnapte aan haar, ze gaf een schop tegen de deur en legde haar oor ertegen. In stilte luisterde ze, pas na een paar minuten hoorde ze het bekende geschuifel. Meteen gaf ze een tweede schop tegen de deur, mompelde een zachte verwensing.
'Wormtail,' siste ze, krulde haar vingers om de klink en trok er een keer aan om zijn aandacht te trekken. Bij elke beweging van haar handen voelde ze de houtsplinters in de tere huid onder haar nagels prikken.
Het was voor hem niet nodig om te praten, ze wist wel dat hij haar had gehoord. Langzaam gleden haar donkergroene ogen over haar kamer, haar blik bleef hangen bij het zacht wapperende gordijn in de kille middagwind. Opeens leek ze zich bewust van de kou, voelde een onaangename rilling over haar rug lopen.
'Laat me eruit.' Door het hout heen kon ze bijna voelen hoe Wormtails kleine, donkere ogen naar de deur schoten, ze kon zich voorstellen hoe hij zijn hand optilde, de toverstok tussen zijn kromme vingers geklemd.
'En wat krijg ik daarvoor?'
Met een ruk draaide ze zich om naar de deur, leunde er met haar handen tegen. Haar dieprode, glanzende lokken gleden over haar schouders naar voren, geërgerd zette ze haar kaken op elkaar. 'Ga nu niet doen alsof jij de touwtjes in handen hebt, Wormtail,' sneerde ze.
Een paar seconden bleef het stil. Daarna ging het geschuifel verder, een klein stukje maar. Gespannen greep ze weer naar de deurklink. 'Wormtail?'
Een zachte klink klonk, maar voor haar meer dan hard genoeg. In een flits had ze de deur open getrokken, negeerde de angstige blik van haar vaders' bediende en vluchtte langs hem heen de trap af.
[ bericht aangepast op 19 nov 2011 - 17:26 ]
-