Schuldgevoel. - Liefde, Vriendschap & Familie

Als een mens voor 80% uit water bestaat, vraag ik me af hoeveel procent ik nog overhoud gezien ik vandaag best veel heb gehuild :'D

Herkent iemand dat verlangen om je excuses aan te bieden voor een 'leugentje om bestwil'?
Ik voel me nu ect zó fucking schuldig en zou het liefst meteen iedereen aanspreken waar ik me tegenover wil verontschuldigen en duizendmaal mijn excuses aan bieden. Maar daar komt dan weer het vernietigende woordje: 'Waarom'? Oh, ik wil gewoon zó graag sorry zeggen maar dat eeuwige ge'waarom' is zo verschrikkelijk. En als ik het dan uitleg dan zeggen ze van 'Daar hoef je - je toch niet schuldig over te voelen?' Dat weet ik, dat weet ik, maar ik voel me gewoon schuldig, punt! :'D

Ik denk dat ik het maar laat voor wat het is, zo'n eeuwige discussie en de gevolgen die er aan verbonden zitten, ga ik liever niet te lijf. Ik voel me sowieso al snel slecht als ik lieg, hoewel ik er echt goed in ben. Maar opeens lijken al die kleine leugentjes spontaan aan me te vreten, tot het laatste beetje zelfrespect is verdwenen.:'D
      Wie herkent zich hierin? En hoe gaan jullie er mee om?

Let it come and let it be

Ik herken mezelf er inderdaad in, maar als mensen zeggen dat ik me er niet schuldig over hoef te voelen voel ik me altijd al een stuk beter. (:

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

Defensive schreef:
Ik herken mezelf er inderdaad in, maar als mensen zeggen dat ik me er niet schuldig over hoef te voelen voel ik me altijd al een stuk beter. (:

26 - 02 - '16

Defensive schreef:
Ik herken mezelf er inderdaad in, maar als mensen zeggen dat ik me er niet schuldig over hoef te voelen voel ik me altijd al een stuk beter. (:

Ik eigenlijk niet, ik blijf de strijd aan gaan en duw mezelf helemaal de grond in om duidelijk te maken dat ik me wél schuldig voel. Daarom wil ik die discussie ook vermijden

Let it come and let it be

Ik kan me ook schuldig zitten voelen om kleine dingetjes, maar ik probeer het me nooit te hard aan te trekken.

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

Ik heb me eigenlijk.. nog nooit schuldig gevoeld, I guess.

I live for the applause, you will die for it.

Ik niet om de leugentjes maar gewoon de kleine dingetjes die ik ooit heb gedaan die nooit zo de bedoeling was geweest.

"Ignite, my love. Ignite."

Where there is a sea there are pirates...

Buddy schreef:
Ik niet om de leugentjes maar gewoon de kleine dingetjes die ik ooit heb gedaan die nooit zo de bedoeling was geweest.

comfort in c h a o s

Joker schreef:
Ik heb me eigenlijk.. nog nooit schuldig gevoeld, I guess.

Let it come and let it be

Als je je er toch zo schuldig om voelt... Lieg dan niet? :'D

Has no one told you she's not breathing?

Anitaaa schreef:
Als je je er toch zo schuldig om voelt... Lieg dan niet? :'D

Let it come and let it be

Ik zeg bijna nooit sorry, dat zit gewoon niet in me :W

-

liegen is verslavend, als het lukt doe je 't vaker en zo gaat dat maar verder.

Maar opbiechten is 't beste, probeer het alleen subtiel te doen.

"Il fine giustifica i mezzi" ~ Niccolò Machiavelli

Counterpoise schreef:
(...)
Ja, en dan douw ik mezelf nog dieper de shit in. Niet dat ik zo'n Badass ben (bloos)
Maar meer zo van, we hebben allemaal onze momenten dat we niet willen praten en iedereen heeft zijn geheimpjes :'D

Has no one told you she's not breathing?

Genius schreef:
Ik zeg bijna nooit sorry, dat zit gewoon niet in me :W

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.