Ik ben tegen abortus. Niet zozeer omdat het moord is. Het is een hoopje cellen. Het heeft amper een hard, de zenuwen zijn nog niet ontwikkeld, etc. De baby voelt het niet, het heeft nog nooit geleefd. Niets aan de hand dus.
Ik vind dat het met je verantwoordelijkheid te maken heeft. Als jij onveilig seks hebt gehad, op wat voor leeftijd dan ook, vind ik dat je het kind niet mag laten weghalen. Je kan het ter adoptie aanbieden, er zijn genoeg mensen die het willen. Die maak je gelukkig met een kind. Maar je moet op z'n minst voelen dat je een fout hebt begaan en je moet op z'n minst die bevalling doorkomen. Als je een kind geen leven kan bieden (je wilt het nog niet, niet genoeg geld, etc) dan kun je het ter adoptie afstaan.
Maar als je verkracht bent, dan vind ik dat je best abortus mag plegen. Je hebt vaak al genoeg aan de verkrachting zelf, dus de abortus en al kun je dan misschien niet meer aan. En dan nog vind ik dat je het niet hoeft. Dan kun je ook mensen blij maken met een kind, maar het lijkt me vreselijk om zo'n bevalling onvrijwillig door te maken.
To live would be an awfully big adventure
